Κριτική - Άποψη από Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο " Ο τίγρης των Εξαρχείων" της Λουκίας Μανώκα

" Ο τίγρης των Εξαρχείων" Ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου μου έκανε εντύπωση η αφιέρωση της συγγραφέας. " Αφιερωμένο σε εκείνους που βασανίζονται, παγιδευμένοι μέσα στα πλανερά όνειρα" Στον νου μου ήρθαν πολλές σκέψεις αλλά τίποτα, που να με προϊδεάζει για αυτό, που θα συναντούσα στις σελίδες του βιβλίου. Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά με αφήγηση. Με ένα πρόσωπο, που αγάπησα πολύ και με έκανε να συγκινηθώ και να γελάσω πολύ. Ο τίγρης έγινε ο φίλος που, είχα ανάγκη αυτές τις μέρες για, να ηρεμήσει και η δική μου η ψυχή. Ο τίγρης είναι ένα πιτμπουλ. Ένα σκυλάκι σαν όλα τα άλλα και όμως τόσο διαφορετικό. Αυτό έχει κατά συνέπεια να κάνει το βιβλίο εκτός από μια έξυπνη ιδέα και πρωτότυπη, συγχρόνως τρυφερή με πολλά διδάγματα, δίνοντας μαθήματα ζωής, επιβίωσης και διαγωγής. Ο τίγρης των Εξαρχείων μας διηγείται τις ιστορίες των οικογενειών, που μεγάλωσε και έζησε μαζί τους. Μέσα από τις πανέξυπνες ατάκες του, τις ιδιαίτερες σκέψεις του και τα συμπεράσματα, που βγάζει, βλέπουμε την αντίληψη, που έχουν τα ζώα σε αντίθεση με τους ανθρώπους. Δυστυχώς, τα οφέλη, που έχουμε σαν άνθρωποι δεν τα εκμεταλλεύομαστε , αντιθέτως συνεχώς γκρινιάζουμε για αυτά, που δεν έχουμε χωρίς να μπορούμε να κατανοήσουμε ότι έχουμε τα πάντα. Το ερώτημα, που θέτει μέσα από τις σκέψεις του και τα λεγόμενά του ο αγαπητός τίγρης των Εξαρχείων με βάζει σε δεύτερες σκέψεις. Αν σκεφτόμασταν σαν το αγαπημένο τετράποδο θα βλέπαμε πραγματικά τη ζωή πιο αισιόδοξα; Ο τίγρης λέει: " Γιατί, λοιπόν, σ ε άλλους χάνεται η αγάπη με τη φτώχεια και τα βάσανα και σε άλλους παραμένει ακλόνητος στη θέση της; μήπως τελικά υποβόσκουν μέσα σε μερικούς ανθρώπους και κάποια άλλα αρνητικά συναισθήματα, τα οποία σε μία δύσκολη στιγμή, όπως είναι εκείνη της φτώχειας και της στέρησης, επικρατούν, θεριεύουν και σε λίγο την αγάπη;" Ο αγαπημένος τίγρης προσπαθεί μέσα από τις περιπέτειές του, να μας δώσει ένα μήνυμα ελπίδας για την ομορφιά της ζωής, που δυστυχώς τις περισσότερες φορές την προσπερνάμε επιλέγοντας τα πλανερά όνειρά μας. Πού ναι μερικές φορές φέρνει την ευτυχία αλλά είναι πάντα για λίγο, μέχρι να δύσει ο ήλιος η μέχρι να φανεί η αυγή. Σε κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου παίρνεις και ένα μήνυμα από τον τίγρη για τη ζωή. " Επίσης είμαστε πολύ, πιο απλοϊκοί και πιο ντόμπροι. Δε δυσκολεύουμαι τόσο τους ανθρώπους να μας κατανοήσουν. Εκδηλώνουμε αμέσως τα αληθινά μας αισθήματα. Έπειτα διαθέτουμε και κάτι ακόμα. Προσφέρουμε την αγάπη και την αφοσίωσή μας σε αυτούς με αστείο αντάλλαγμα, όπως ένα χάδι για να πιάτο αποφάγια. Εκείνοι, πάλι, για να δώσουν έστω και το παραμικρό ψυγείου από τα παραπάνω συναισθήματα, πρώτα να έχουν εισπράξει ένα γερό αντίτιμο, ή να στοχεύουν να το εισπράξουν. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του πρωτόγονου είδους, όπως είναι ο σκύλος και το εξελιγμένο όπως είναι ο άνθρωπος. Τελικά, το ανώτερο ον που κυβερνά τον πλανήτη, καταλήγει να αποζητά τη συντροφιά ενός απλοϊκούς πλάσματος, ενός σκύλου, μήπως και απολαύσει λίγη από την αληθινή φιλία και την αγάπη που του έχει στερήσει η εξέλιξη." Πραγματικά διαβάζοντας το νιώθεις δέος για τις σκέψεις του τίγρη. Νιώθεις ότι γίνεσαι μικρός απέναντι στα δικά του μάτια και τη δικιά του ψυχή. Πράγματι ψυχή του είναι παλικαρίσια ακόμη πιο γενναία και από την ανθρώπινη. Το βιβλίο εξελίσσεται με συστατικά τον σαρκασμό, το χιούμορ αλλά και με τα ανθρώπινα πάθη σαν τους δεύτερους παρανομαστές της ιστορίας. Τα συναισθήματα είναι πρωταγωνιστές και όλα τα υπόλοιπα απλά είναι κομπάρσοι. Έχει αρκετή δράση και αγωνία. Θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε στην κατηγορία αστυνομικής λογοτεχνίας, δεν έχει βέβαια τα κύρια συστατικά για να πάρει το πρίσμα πού ανήκει σε αυτή την κατηγορία βιβλίων. Έχει όμως την χροιά του νουάρ καθώς έχει να κάνει με τα ναρκωτικά και την δράση που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας με δυστυχώς κατακόρυφες απώλειες ανθρώπινων ζωών. Ότι τίγρης των Εξαρχείων θα μπορούσε να σταθεί ως ένα κοινωνικό πείραμα για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις σχέσεις ανθρώπων και κατοικίδιων. Να γίνει αφετηρία για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε αυτά τα ζώα και να τους φερόμαστε ανάλογα με τη δική τους αγάπη και αφοσίωση. Είναι ένα κίνητρο για να μπορέσουμε να επανεξετάσουμε τις πράξεις μας και τις σκέψεις μας. Ίσως θα ήταν μία καλή αρχή να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε σαν σκύλοι. Να γίνουμε εμείς ο τίγρης της ζωής μας. Να αφοσιωθούμε περισσότερο στα πνευματικά αγαθά. Να γίνουμε πιο ανθρώπινοι στις δύσκολες καταστάσεις και ας πάρουμε ως αντίτιμο ένα χάδι και μερικά αποφάγια. Να πέσουμε στην μάχη για να σώσουμε τα ανθρώπινα ιδανικά και να νικήσουμε τον πόλεμο των ανθρωπίνων παθών. Να ζήσουμε με λιγότερες απαιτήσεις και με περισσότερα ιδανικά. Να "γαβγίσουμε" στην ζωή και να μείνουμε στην ιστορία σαν τον Τίγρη των Εξαρχείων. Με αγάπη, αφοσίωση και τόλμη για εκείνους που αγαπάμε.