ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΡΙΟ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ

                                           Καλησπέρα  Μάριε,

Σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο που μας  διαθέτεις για αυτήν την

συνέντευξη, καθώς επιθυμία μας είναι να σε μάθουμε ακόμα καλύτερα.

Διαβάζοντας για σένα, είδαμε ότι ξεκίνησες να γράφεις από πολύ μικρός, και μάλιστα ποίηση, ποιο το έναυσμα που σε ώθησε να ξεκινήσεις να γράφεις;

  Καλησπέρα σε εσάς και στους αγαπητούς αναγνώστες μας. Η χαρά είναι όλη δική μου που μου δίνετε αυτό το βήμα. Ξεκίνησα να γράφω από 13 ετών σκέψεις και συναισθήματα σε μορφή μικρών πεζογραφημάτων και σε καμία περίπτωση ποίηση. Ούτε τώρα γράφω ποιήματα. Ακολουθώ τη ίδια ανάγκη που με ώθησε και τότε, απλά να εκτονώνω το όποιο συναισθηματικό φορτίο κουβαλάω μέσα μου σαν άνθρωπος, μέσα από τις λέξεις. Με τον τρόπο αυτό ανακουφίζω τόσο το μυαλό όσο και την ψυχή μου και από εκεί και πέρα τα μοιράζομαι με τον κόσμο, που με αγαπά και με στηρίζει για αυτό ακριβώς που είμαι.

   Πιστεύεις  πως γίνεται κανείς συγγραφέας ή γεννιέται; Μπορεί κάποιος που  

   γράφει έτσι απλά και με λίγη εξάσκηση να γίνει κάτι καλύτερο;

      Σε αυτό είμαι απόλυτος και ας δυσαρεστήσω αρκετούς. Συγγραφέας γεννιέσαι δε γίνεσαι. Δε μπορεί κανείς να σου μάθει να έχεις φαντασία, έμπνευση και συναισθήματα που να είσαι σε θέση να τα εκφράσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε να αγγίξεις τις καρδιές του αναγνωστικού κοινού. Πολλοί μπερδεύονται με την έκθεση και γράφουν κατεβατά ολόκληρα και επειδή πιάσανε 100-200 σελίδες νομίζουν ότι γράψανε και ένα βιβλίο. Ή ένα στιχάκι με ομοιοκαταληξία και βαρύγδουπές λέξεις ότι είναι ποίηση. Άλλο το απλό, άλλο το απλοϊκό. Από την άλλη μεριά υπάρχει και το άλλο λάθος. Να γράφουν ένα κείμενο επιτηδευμένο που για να το διαβάσεις και να το κατανοήσεις θα πρέπει να ανοίξεις λεξικό ή έστω να ανατρέξεις αρκετές φορές μπρος πίσω τις σελίδες θέλοντας να θυμηθείς κάποιες λεπτομέρειες. Αν κατά την ταπεινή μου γνώμη ήθελε ο αναγνώστης να πονοκεφαλιάσει, τότε πολύ απλά θα έλυνε ένα sudocu! Που όμως υπάρχουν και αυτοί οι αναγνώστες! Το θέμα είναι εμείς ως συγγραφείς να γράφουμε όπως νιώθουμε και μας βγαίνει και από εκεί και πέρα όλοι θα βρούμε το κοινό μας. Υπάρχει χώρος για όλους. Το βασικό είναι η ιστορία μας να είναι γεμάτη συναισθήματα, έντονες σκηνές και χαρακτήρες που θα δεθεί ή ακόμα καλύτερα να ταυτιστεί ο αναγνώστης μαζί τους. Να μην σου βγάζει μια παγωμάρα. Να μην νιώθεις καν ότι διαβάζεις ένα βιβλίο! Αλλά αντίθετα, να νομίζεις ότι παρακολουθείς μια ταινία όπου ο πρωταγωνιστής είσαι εσύ. Αυτό θέλει πολύ εμπειρία και πάνω από όλα να βγαίνει από μέσα σου και όχι να το επιδιώξεις. Γιατί θα πλατειάσεις, θα γεμίσεις το κείμενο σου με «σάλτσες» και ο αναγνώστης θα το καταλάβει. Και αυτό δυστυχώς δεν μπορεί να στο διδάξει κανείς. Η το έχεις ή δε το έχεις. Αλλιώς όλοι μας θα το μαθαίναμε και θα το κάναμε και ως εκ τούτου όλοι οι συγγραφείς θα ήταν μια κόπια. Δίχως προσωπικότητα. Από εκεί και πέρα αν κάποιος έχει τα φυσικό ταλέντο όλων των παραπάνω και θέλει απλά να μάθει να το αναπτύξει, τότε ναι, μπορεί μέσα από τις σχολές δημιουργικής γραφής.

Έχεις δηλώσει δημόσια την δυσκολία σου στο γραπτό λόγο – δυσλεξία. Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να ξεπεράσεις αυτήν την δυσκολία και να ασχοληθείς με αυτό που αγαπάς;

  Παλεύω από 13 ετών έως και σήμερα. Ξέρω τι μειονεκτήματα μου προκαλεί αυτή η ιδιαιτερότητα, ξέρω όμως και τα πλεονεκτήματα της. Δεν μπορώ να πω ότι το έχω ξεπεράσει ούτε ότι θα καταπολεμηθεί ποτέ εντελώς. Ο δυσλεκτικός έτσι γεννιέται και έτσι θα πεθάνει. Τα βιβλία μου είναι ιδιαίτερα γιατί πολύ απλά για να γραφτούν απαιτεί πολύ κόπο και προσπάθεια και τα γράφει ένας άνθρωπος που δεν έχει διαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο. Γιατί λόγω τις ελλειμματικής προσοχής, όπως επίσης και ο αναγραμματισμός των λέξεων, το καθιστά μαρτύριο. Εννοείτε πως ούτε τα δικά μου τα έχω διαβάσει ποτέ, παρά μόνο την ώρα που τα γράφω. Μέσα από τις συμβουλές των αναγνωστών όμως αλλά και των φίλων μου, προσπαθώ να βελτιώνομαι σε κάθε νέο μου βιβλίο και αυτό είναι κάτι που ο αναγνώστης το αναγνωρίζει και το προσμετρά υπέρ μου. Ως τώρα τουλάχιστον δεν έχω κανένα παράπονο από τους αναγνώστες μου. Μάλιστα στα σχόλια που διαβάζω στις ομάδες, αναφέρουν ότι δεν διακρίνουν καν την διαφορά από ένα οποιοδήποτε άλλο αναγνωρισμένο βιβλίο κάποιου γνωστού συγγραφέα. Αντίθετα λατρεύουν την κινηματογραφική γραφή, κάτι που δεν συναντούν συχνά και με παροτρύνουν όχι μόνο να παραμείνω σε αυτό το συγγραφικό στυλ, αλλά αντίθετα να μην αλλάξω τίποτα. Αυτό το τελευταίο όμως δε θα μπορέσω δυστυχώς να τους το ικανοποιήσω. Γιατί πολύ απλά αγαπώ πάρα πολύ αυτό που κάνω, δίνω έναν τεράστιο αγώνα από μικρό παιδί και εφόσον η συγγραφή για εμένα είναι η ζωή μου ολόκληρη, ως εκ τούτου, επιθυμώ να γίνω όσο καλύτερος μπορώ. Βρίσκοντας την δικιά μου συγγραφική μαγιά ώστε όλοι να είναι ευχαριστημένοι. Εξάλλου όπως είπε και ένας πολύ καλός φίλος και γνωστός συγγραφέας, στα συγγραφικά χρόνια η ηλικία μου αντιστοιχεί στην εφηβεία. Ακόμα είμαι πολύ νέος και έχω να δείξω πολλά πράγματα στον κόσμο. Μπορεί από το 2012 που ξεκίνησα μέχρι και σήμερα, να έχω γράψει 9 βιβλία και 45 νουβέλες, όμως όλα αυτά είναι πειραματισμοί μέχρι να βρω το συγγραφικό στυλ που θα κατασταλάξω. Όπου μετά θα αφοσιωθώ εξολοκλήρου σε αυτό και έχοντας μαζέψει πια την πολύτιμη εμπειρία κάποιων ετών.                                 

Ποια είναι η πιο παλιά ιστορία που έχεις γράψει και θυμάσαι;         

   Μια ιστορία 4 σελίδων όπου ο ήρωας ανακάλυψε ένα πτώμα στην γειτονιά του. Ήμουν 16 ετών όταν το έγραψα και δε θυμάμαι καθόλου περισσότερες λεπτομέρειες.  

Πως ένιωσες όταν εκδόθηκε το πρώτο σου βιβλίο;        

   Απίστευτα χαρούμενος! Δε το πίστευα! Εκείνη την στιγμή δε κρατούσα απλά ένα βιβλίο. Αλλά υλοποιημένη μια απάντηση για όλους αυτούς που έλεγαν (συμπεριλαμβανομένων και των δασκάλων μου) ότι η γραφή είναι απαγορευμένη για τον δυσλεκτικό.  

Το 2017 βραβεύτηκες από την Unesco ως εκπρόσωπος της Λογοτεχνίας, και το 2018 πήρες το βραβείο λογοτεχνίας του φανταστικού LARRY NIVEN Πως νιώθεις κάθε φορά που βραβεύεσαι;          

    Καλά είναι όλα αυτά για να φτιάχνουμε συγγραφικό βιογραφικό. Η πραγματική κινητήρια δύναμη αλλά και ανταμοιβή μου είναι η αγάπη του κόσμου. Μονάχα με αυτήν μπορείς να σμιλέψεις την ψυχή σου με κάτι ουσιώδες.

Το νέο σου βιβλίο : «Το σπίτι του Κάιν». Πως  εμπνεύστηκες  αλήθεια αυτήν την ιστορία; Δεν φοβήθηκες ότι ίσως αυτό το βιβλίο σου δημιουργούσε προβλήματα λόγω της ιστορίας του;       

     Ναι λίγο πέρασε από το μυαλό μου. Όμως η ανάγκη να παρουσιάσω έναν αδιαμφισβήτητο και δίχως καν να τίθεται θέμα αντικειμενικότητας Θεό, ήταν τόσο μεγάλη, που με ώθησε να το πράξω. Από μικρός είχα μια μανία με το λάθος που περνιέται για σωστό. Ποτέ δεν κατάλαβα πως είναι δυνατόν το υποτίθεται εξυπνότερο είδος του πλανήτη, δηλαδή ο άνθρωπος, να μην μπορεί να διαχωρίσει τον Θεό από τους εκπροσώπους Του. Έχω συνομιλήσει με πάρα πολλούς που δηλώνουν άθεοι και όλοι σχεδόν κατέληγαν στο ίδιο πράγμα «Αν αυτός είναι ο θεός σας, κρατήστε τον». Και βέβαια η γνωστή καραμέλα «γιατί ο θεός επιτρέπει να πεθαίνουν τόσα παιδάκια αθώα, λιμοί, καταποντισμοί κλπ. κλπ.». Ε λοιπόν οι απαντήσεις βρίσκονται όλες στο βιβλίο το Σπίτι του Κάιν. Διαβάζοντας το αντιδράσεις θα έχουν μόνο οι θρησκόληπτοι-φανατικοί. Και αυτοί είναι η μεγαλύτερη μάστιγα όλων των θρησκειών. Κατά κάποιον τρόπο, το βιβλίο αυτό, σε εκείνους απευθύνεται με την ελπίδα μήπως και ξυπνήσουν. Προσέξτε όμως τι λέξη αναφέρω, «ελπίδα» όχι αυταπάτη. Γιατί γνωρίζω πολύ καλά πως δεν υπάρχει καμιά σωτηρία. Έστω όμως και ένας να προβληματιστεί, το λες και επιτυχία.

Μάριε, πιστεύεις ότι υπάρχουν ταμπού στην λογοτεχνία;   

   Ναι το πιστεύω αυτό. Και από την μεριά του συγγραφέα που δεν τολμά να καταπιαστεί με κάποια θέματα φοβούμενος μην κακό χαρακτηριστεί, αλλά και από την μεριά του αναγνώστη που είναι κολλημένος με ένα συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας και δεν τολμά να διαβάσει οτιδήποτε άλλο. Εννοείτε ότι λάθος πράττουν και οι δύο. Ο μεν συγγραφέας θα πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα και να αφυπνίζει συνειδήσεις, αφού την τελική αυτός είναι και ο σκοπός της ύπαρξης του και ο μεν αναγνώστης να διαβάζει τα πάντα για να τρέφει την ψυχή του με όλες τις συγγραφικές «βιταμίνες» που του παρέχουν τα βιβλία. Όπως το σώμα δεν μπορεί να διατηρηθεί σωστά καταναλώνοντας για μια ζωή μονάχα ένα φαγητό και χωλαίνει, άλλο τόσο και η ψυχή μας. Καλό είναι κάποτε να το καταλάβουμε αυτό. Τα βιβλία δεν είναι κατά κόρον για να περνάει η ώρα. Διαβάστε… υπεύθυνα.

Στο βιβλίο « Το σπίτι του Κάιν» λες αλήθειες που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ακράδαντα ενώ άλλοι όχι. Μέσα από αυτές τις αλήθειες κρύβονται και δικές σου σκέψεις ή είναι όλα από έρευνες που έχεις κάνει για τις ανάγκες της ιστορίας;    

    Όλα είναι δικές μου σκέψεις που όμως μελέτησα πολύ και πήρα και συμβουλές από ιερωμένους, που τιμούν το ράσο τους και όχι να το ντροπιάζουν, αφού δεν είναι όλοι ίδιοι, ώστε να δω αν έχουν βάση και λογική. Χαίρομαι που δεν έπεσα πουθενά έξω.

Μέσα από αυτό σου το βιβλίο, θέλησες να περάσεις κάποιο μήνυμα στο αναγνωστικό σου κοινό;            

   Ναι το σημαντικότερο όλων. Ότι ΔΕΝ υπάρχει Θεός τιμωρός, ούτε θέλει ανταλλάγματα ή μεσάζοντες για να μας ακούσει. Είναι παντού γύρω μας. Στον φτωχό που προσπερνάμε κάθε μέρα, αλλά το Πάσχα τρέχουμε να φορέσουμε τα καλά μας. Και τέλος να μάθουμε τι πραγματικά σημαίνει ελεύθερη βούληση. Ο Θεός δεν είναι οι γονείς μας που τρέχουν να μας σώσουν σε κάθε μας ατόπημα. Που ακόμα και εκείνοι κάποτε μας αφήνουν να τα πράττουμε για να μάθουμε τις συνέπειες των πράξεων μας. Εκείνος γιατί πρέπει να μας νταντεύει; Μήπως τα έχουμε πάρει όλα λίγο στραβά και σύμφωνα με τα ανθρώπινα δεδομένα που ουδεμία σχέση έχουν;

Μάριε, ξέρουμε πως το επόμενο σου βιβλίο είναι η συνέχεια της Άμυ, παρόλα αυτά ετοιμάζεις και κάτι άλλο αυτόν τον καιρό;

       

    Όχι αυτή την περίοδο δε γράφω κάποιο νέο βιβλίο και έχω αφοσιωθεί στην εξέλιξη των ήδη υπάρχων και πιο συγκεκριμένα την μεταφορά τους στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Είμαι σε συμφωνίες με πολύ σημαντικούς ανθρώπους και όταν όλα πάρουν τον δρόμο τους και ησυχάσω, τότε και μόνο τότε θα ξεκινήσω το νέο μου βιβλίο. Εξάλλου μετά την κυκλοφορία της Άμυ ΙΙ, έχω περιθώριο ακόμα έναν χρόνο μέχρι να παραδώσω το επόμενο.

Μάριε, τι μαθαίνουμε για σένα μέσα από τα βιβλία σου; Οι χαρακτήρες των βιβλίων σου, αντανακλούν ως ένα βαθμό τον ψυχικό σου κόσμο; Γίνεται ένας συγγραφέας να γράψει χωρίς να ταυτιστεί με κάποιον ήρωα του;  

   Δεν ξέρω αν κάποιος συγγραφέας μπορεί να το κάνει αυτό, εγώ πάντως ταυτίζομαι με όλους. Μάλιστα σε όλα μου τα έργα ανεξαίρετος, περνάω στους ήρωες μου προσωπικά γνωρίσματα που με αντιπροσωπεύουν πλήρως. Τόσο τα θετικά, όσο και τα αρνητικά. Για αυτό πάντα λέω ως συμβουλή σε όλους τους νέους συγγραφείς, ποτέ μην δημοσιεύσετε κάποιο έργο σας, αν πρώτα δεν κλάψετε, γελάσετε, ερωτευτείτε αλλά και φοβηθείτε πρώτοι με τους ήρωες σας.

Μάριε, είσαι αισιόδοξος για το μέλλον της φανταστικής λογοτεχνίας, και της λογοτεχνίας τρόμου  στην χώρα μας; Εσύ θα ήθελες να ασχοληθείς και με κάποιο άλλο είδος λογοτεχνίας;                                                                 

   Ναι είμαι πολύ αισιόδοξος. Ο κόσμος έχει αρχίσει εδώ και αρκετό καιρό να νιώθει βαρεμάρα και κορεσμό με την εμπορική λογοτεχνία, που όσα βιβλία και να κυκλοφορήσουν, είναι ίδια και απαράλλακτα. Πλέον τολμά να διαβάσει το διαφορετικό και αυτό είναι κάτι πολύ, πολύ ευχάριστο. Φαίνεται εξάλλου και από την στροφή των εκδοτικών οίκων προς την μεριά αυτή. Όχι δεν θα επιθυμούσα ποτέ να ασχοληθώ με οποιοδήποτε άλλο είδος λογοτεχνίας. Θα μου άρεσε όμως μια συνεργασία με κάποιον συγγραφέα της αντίπερα όχθης, όπου εκείνος θα έγραφε τα δικά του και εγώ θα… τα στοίχειωνα!!

Πως αισθάνεσαι κάθε φορά που διαβάζεις μια αρνητική άποψη από τους αναγνώστες των βιβλίων σου;                               

   Αν είναι τεκμηριωμένη θα χαρώ πάρα πολύ για την ύπαρξη της, γιατί σημειώνω τα πάντα και όταν γράφω ένα νέο βιβλίο, τις διαβάζω όλες και κοιτάζω να μην επαναλάβω τα ίδια λάθη. Αν είναι κακόβουλη και πετάνε ένα σκέτο «δε μου άρεσε καθόλου», απλά αδιαφορώ. Στην τελική ποιος αρέσει σε όλους; Αν ήθελα να αρέσω σε όλους θα έγραφα τσελεμεντέ.

Μάριε, ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον, σε επαγγελματικό επίπεδο;

  Να δω κάποιο από τα βιβλία μου ως μεταφορά στην μικρή ή και στην μεγάλη οθόνη. Μόλις γίνει και αυτό, θα μπορώ να πω ότι πραγματοποίησα τα όνειρα μου. Δεν είμαι άπληστος, ως εκεί μου αρκεί και ευχαριστώ τον Θεό για όσα ήδη μου έχει προσφέρει ως τώρα.

Ποιο είναι το μότο της ζωής σου;    

    Καμία φωτιά δεν είναι ικανή να σε κάψει, όταν φλέγεσαι μέσα σου ο ίδιος.

Και κάτι τελευταίο, η χρονιά που φεύγει τι σου έχει χαρίσει όσον αφορά την αγάπη που εισπράττεις από το αναγνωστικό σου κοινό;        

     Αυτό ακριβώς που αναφέρεις. Την αγάπη του κόσμου! Δεν υπάρχει τίποτα πιο πάνω από αυτό. Και όσο ο Θεός μου δίνει την δυνατότητα να εκπληρώνω τα όνειρα μου, θα συνεχίσω υποσχόμενος ότι θα βαδίζω στο ίδιο ταπεινό μονοπάτι, με τις αλήθειες μου να αγγίζουν μονάχα όσους μπορούν και έχουν την θέληση να με ακούσουν.

Βιογραφία

Ο Μάριος Καρακατσάνης γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του  1978 στον Πειραιά.  Ανήσυχος από μικρό παιδί, τον έλκυε ανέκαθεν το παράξενο, το ανεξήγητο και το μεταφυσικό στοιχείο. Από νεαρή ηλικία του άρεσε να βλέπει ταινίες τρόμου, να ασχολείται με την ταχυδακτυλουργία και να γράφει ποιήματα.  Σε ηλικία 13 ετών ξεκίνησε το πρώτο του έργο: μια ποιητική συλλογή όπου περιέγραφε -με το δικό του πάντα προσωπικό στυλ- τις σκέψεις, τις ανησυχίες, την αγωνία του, αλλά και τις προσωπικές του εμπειρίες, ευχάριστες και δυσάρεστες. Μεγαλώνοντας, συνέχισε να γράφει ασταμάτητα, καταφέρνοντας να περιορίσει σημαντικά την δυσλεξία του αλλά και να την εκμεταλλευτεί, μεταφέροντας όλες τις εικόνες που είχε στο μυαλό του σε γραπτό λόγο, όσο δύσκολο κι αν ήταν.

Έχουν γίνει και συνεντεύξεις σε πληθώρα γνωστών blogs και sites  που ειδικεύονται στην δυσλεξία στα οποία ο συγγραφέας  εξηγεί τον προσωπικό του αγώνα για το πως μπόρεσε αν και δυσλεκτικός να γράψει και κατόπιν να παρουσιάσει ένα τόσο μεγάλο συγγραφικό έργο.

Έχει συνεργαστεί με τον Μιχάλη Σούμα ιδρυτή του ΡΟΚ συγκροτήματος ΌΝΥΞ το οποίο μεσουράνησε την δεκαετία του 1990 με πολλές επιτυχίες και ο οποίος μελοποίησε 7 ποιήματα του σε ροκ εκτέλεση από την προσωπική συλλογή του συγγραφέα και τα οποία κυκλοφορούν βιβλίο και cd μαζί, επίσης από τον εκδοτικό οίκο Όστρια.

Επίσης έχει γράψει και παραμύθια για παιδιά, τα οποία με προσωπικά του έξοδα, τα έχει προσφέρει δωρεάν σε έντυπη αλλά και ακουστική μορφή σε ιδρύματα Αθήνας και Θεσσαλονίκης τα οποία νοσηλεύουν παιδιά με προβλήματα όρασης, ή με σύνδρομο Down. Όμως η φιλανθρωπική του δράση δε σταματά εκεί. Ενώνοντας συγγραφείς ή παίρνοντας ο ίδιος συμμετοχή, μοιράζουν δωρεάν σε νοσοκομεία και ιδρύματα τα έργα τους σε ασθενείς με χρόνια προβλήματα που έχουν ανάγκη από μια κίνηση ελπίδας αλλά και αγάπης. Ήταν μέλος της ομάδας "Το Ράφι της Αγάπης" όπου τον Οκτώβριο του ΄16 δημιούργησαν την 1η δανειστική βιβλιοθήκη στον σύλλογο οικογενειών για την ψυχική υγεία Θεσσαλονίκης.

Τέλος είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (Ε.Λ.Β.Ε) και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ)

Συγγραφικό έργο

·         (2012) "Η Συμφωνία" (400 σελ) εκδ. Όστρια 

·         (2013) "Άμυ" (400 σελ) εκδ Όστρια 

·         (2014) "Το ξύπνημα"  (400 σελ) εκδ Όστρια  

·         (2015) "Εφιάλτες του μυαλού"  (120 σελ) εκδ Ανώνυμο (Κύπρος

·         (2016) "Η κούκλα/Ο φύλακας άγγελος μου  (120 σελ) εκδ

·         (2016) "Η συμφωνία των 5" (60 σελ) εκδ Όστρια cd/βιβλίο μια συλλογή ποιημάτων εκ των οποίων 7 από την συλλογή έχουν μελοποιηθεί.

·         (2016) "Εφιάλτες του μυαλού Μέρος Β  (120 σελ) εκδ Ανώνυμο (Κύπρος

·         (2017) "Για πάντα" (Συνεργασία με την ποιήτρια Εύα Παυλίδου) (101 σελ) εκδ Όστρια 

·         (2017) "Άμυ" (Νέα ανανεωμένη έκδοση)  (352 σελ) εκδ Α.Α Λιβάνης 

·          (2018) "Το σπίτι του Κάιν" (352 σελ) εκδ Α.Α Λιβάνης 

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

·         (2014) Aνθολογία «Θρύλοι του Σύμπαντος IV», Εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές

·         (2014) Ασημένια σελίδα, Εκδόσεις Μωραΐτης

·         (2015) Ασημένια σελίδα, Εκδόσεις Εντύποις

·         (2016) Ραγισμένος Χρόνος, Εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές

·         (2016) Ανθολόγιο Ποιήσεως Χειμώνας 2016, Εκδόσεις Όστρια

·         (2017) Ανθολόγιο Ποιήσεως Καλοκαίρι 2017,Εκδόσεις Όστρια

·         (2017) Ανθολόγιο Εικαστικών Χειμώνας-Άνοιξη 2017-2018, Εκδόσεις Όστρια

·         (2017) Ανθολόγιο Ποιήσεως Χειμώνας-Άνοιξη 2017, Εκδόσεις Όστρια

Βραβεία

·         (2014) Βραβείο λογοτεχνίας του φανταστικού LARRY NIVEN

·         (2015) Πανελλήνιος διαγωνισμός συγγραφής Ασημένια σελίδα

·         (2017) Στο πρώτο συμπόσιο τέχνης της Unesco στην Ελλάδα με τίτλο "Made by Artist 4" όπου περιελάμβανε την βράβευση 4 αντιπροσώπων των τεχνών: Ζωγραφικής, Γλυπτικής, Φωτογραφίας και Λογοτεχνίας, ο Καρακατσάνης Μάριος βραβεύτηκε ως εκπρόσωπος της Λογοτεχνίας.

·         (2018) Βραβείο λογοτεχνίας του φανταστικού LARRY NIVEN