Κριτική - Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο " Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις" της Ζωής Δικταίου

Μέσα από την ποίηση της Ζωής Δικταίου,  λέξεις, σκέψεις και συναισθήματα ρέουν σαν το γάργαρο νερό.

Η ποιητική συλλογή «Αύριο, αφή αλμύρας λέξεις», σαν βάλσαμο γιατρεύει την ψυχή μας .

Μας παρασύρει με τον λόγο της και μυριάδες συναισθήματα μας κατακλύζουν.

Πόνος, φόβος, έρωτας, μοναξιά, απώλεια. Πάντα γύρω τους , μέσα τους η Αγάπη στέκει φρουρός στην ζωή…

Τόσο στο κεφάλαιο «Αλμύρα και φως», όσο και στο κεφάλαιο «Καίω την αγάπη στ’ άστρο σου», οι λέξεις μας ταξιδεύουν στην θάλασσα, ευωδιάζουν σαν τα λουλούδια την Άνοιξη, μας παρασύρουν με έναν  άνεμο, με ένα παιχνίδισμα της  φύσης, σε μια αναμέτρηση με τον χρόνο με μνήμες άλλων  εποχών.

Μαντήλι ακριβό η μνήμη, λιτανεία ψυχής τα στοιχειά της φύσης.

Αναμέτρηση με τον χρόνο, η δύναμη της Αγάπης.

…« Να μην διψάσεις το φιλί

      ίσκιος να μην σε αγγίξει

      να πέφτει ζάχαρη η ζωή

     κανέλα η θύμηση της

    βροχή οι λέξεις οι ακριβές

    και θάλασσα η σκέψη.

 

    Ψωμί στα χέρια πρόσφορο

    να πολεμάς το φόβο

   να λιγοστεύει η σκοτεινιά

   στο φως, ο μέγας όρκος

   και οι μέρες σου αψεγάδιαστες

  σε νιόσπαρτο αιώνα.

  Κόκκινο μήλο η χαρά

  να κρέμεται στην πόρτα

  να σπαταλάς το γέλιο σου

  να σέβεσαι το δάκρυ

  και να ξοδεύεις τον καιρό

  στην ομορφιά του απείρου.»…

 

Μνήμες νοσταλγικές, αλλοτινής ευτυχίας, όνειρα επίμονα,  ανίκητα, περιμένουν εκείνη την «Ιθάκη».

Ο χρόνος εξουσιαστής των στιγμών, φίλος μπορεί να γίνει μα και εχθρός.

Σχέσεις που ολοκληρώνουν την πορεία τους και αφήνουν σημάδια στην ψυχή…

Ένας κύκλος ζωής, που μετουσιώνεται μέσα από λέξεις , στιγμές που ξεπροβάλλουν με προσδοκία για ένα πιο φωτεινό αύριο.

Μέσα από τις λέξεις η Ζωή Δικταίου,  έχει την δύναμη να  πλημμυρίσει   την καρδιά μας,  με τρυφερότητα, με πάθος, με αγάπη.

Σαν την θάλασσα και το αγέρι μας παρασύρει μέσα από τον λόγο της και μας μαγεύει.

Η ποιητική συλλογή αυτή ,  σαν ένα παζλ, φανερώνει κομμάτια του εαυτού μας, χαμένες αγάπες, στιγμές που έσβησαν με δάκρυ, μια αγκαλιά, ένα φιλί.

Η χαμένη αθωότητα κρυμμένη σε θύμησες παλιές, γεμάτες λουλούδια, θάλασσα και ουρανό. Ένα παρελθόν γεμάτο γιασεμιά και ακροκέραμα.

Εποχές που εναλλάσσονται, και προκαλούν τις αισθήσεις με την φύση να πρωταγωνιστεί αλληγορικά σε ένα κολάζ γεμάτο κρυμμένα συναισθήματα και αιχμάλωτες στιγμές. Μια βροχή που ξεπλένει πληγές, ένα κύμα που χτυπάει αλύπητα τους φόβους. Μια αλήθεια αιχμάλωτη στο παρελθόν, δραπετεύει μέσα από τις αισθήσεις μας.

Το ονειρικό και το πραγματικό μπερδεύονται σε ένα ουράνιο τόξο με ένα αύριο που υπόσχεται μια νέα αλήθεια.