Κριτική - Άποψη από Εύα Μ. Κουτσούμπα για το βιβλίο "Αιχμάλωτος των 7 νάνων" του Νάσου Λαναρά
" Οι πράξεις μας έχουν το μέγεθος και την αξία που εμείς τους δίνουμε. Αλλιώς παραμένουν ασήμαντες και ταπεινές στα μάτια των άλλων." Κατά καιρούς περνούν από τα χέρια μου πολλά αστυνομικά βιβλία, δολοφόνοι θύτες & δολοφόνοι θύματα, σπάνια όμως βρίσκω κάποιον δολοφόνο που να μην είναι το ίδιο πάνω κάτω πρότυπο με όλους τους υπόλοιπους. Σπάνια έως καθόλου. Ο δολοφόνος μας λοιπόν σε αυτό το βιβλίο που στηρίζετε σε πραγματικά γεγονότα είναι αιχμάλωτος 7 μικρών, σημαντικών, τρομακτικών νάνων. Ένας διαφορετικός, μοναχικός, ερημίτης, Καταραμένος δολοφόνος. Ένας δολοφόνος με το σύνδρομο του Μεσιά. Αυτός ο δολοφόνος έχει περάσει πολλά στην ζωή του, πολλά που τον έκαναν να κλειστεί στο καβούκι της ψυχής του. Καταστάσεις που έδωσαν πνοή στο σκοτεινό κομμάτι του και άφησαν το φωτεινό να κείτεται νεκρό ντυμένο με τα σπάργανα της μακρινής όμορφης ζωής του. Τρώγοντας γλυκό λοιπόν άγριο βυσσινάκι αρχίζει να κάνει την εξομολόγηση του σε έναν μοναχό. Και εκεί...