ΚΡΙΤΙΚΗ - ΑΠΟΨΗ από ΕΥΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΙΝΙΓΜΑ της MARISHA PESSL

                                            ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΙΝΙΓΜΑ

Υπάρχει μια σκιά που μας ακολουθεί ανηλεώς. Αυτό που κυνηγάμε και ποτέ δε βρίσκουμε. Είναι το μυστήριο του βίου μας, η συνειδητοποίηση ότι ακόμη και όταν έχουμε τα πάντα, θα έρθει μια μέρα που θα τα χάσουμε. Είναι το αθέατο, η συντριβή που παραμονεύει, το σκοτάδι που δίνει διαστάσεις στη ζωή μας.
Η ζωή μας τελικά είναι σαν μια ταινία.
Διαλέξτε οποία κατηγορία θέλετε αλλά η αλήθεια είναι αυτή. Μια ταινία. Η κατηγορία αλλάζει ανάλογα με το χαρακτήρα μας.
Παρακολουθώντας την τα συναισθήματα ανεβοκατεβαίνουν σαν κασκαντέρ σε μια δυσκολη σκηνή που κανείς δεν καταφέρνει τελικά να τελειοποιήσει.
Αναρωτήθηκατε ποτέ γιατί παθιάζομαστεμε τις τέχνες; Με ένα βιβλίο, με ένα πινακα, με ένα χορό, με μια ταινία, με ένα τραγούδι;
Μήπως γιατί υποσυνείδητα θέλουμε να το κάνουμε δικό μας. Να γράψουμε εμείς το βιβλίο, να απεικονίζει εμάς ο πίνακας, να είναι ο χορός δικός μας, να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές της ταινίας ή κάποιος να γράψει ένα τραγούδι μόνο για μας;
Μήπως γιατί απλά έχουμε ανάγκη να κολυμπήσουμε μέσα στο σκοτάδι της δικής μας Αβύσσου;
Είναι σαν να κυνηγάμε πάντα την σκοτεινή πλευρά της ζωής ξεχνώντας πως αν θέλησει η ίδια θα μας βρει.
Το τελευταίο αίνιγμα λοιπον.
Για να πω την αλήθεια δεν μου γέμιζε το μάτι. Ίσως να έφταιγε ο όγκος του, αλήθεια δεν ξέρω.
Ώσπου το άνοιξα ένα βράδυ να το διαβάσω.
Και ένιωσα...
Θυμάμαι όταν ημουν παιδί άνοιγα την τηλεόραση για να δω κάποιο παιδικό παραμύθι και πριν από κάθε έναρξη η κάμερα εστίαζε σε ένα παλιό βιβλίο που άνοιγε και " σε ρουφούσε" για να νιώσεις την μαγεία ή απλά για να κάνει την ιστορία στα παιδικά μου μάτια πιο δελεαστική, πιο νεράιδενια.
Αυτό μου συνέβη και με αυτό το βιβλίο. Είναι σαν να με ρουφήξε ψυχή και σώματι μέσα του και εγώ σαν άλλο παιδί ή ένας άλλος ενήλικας που ψάχνει την μαγεία στα μικρά σοβαρά τίποτα της ζωής αφέθηκα να με μαγέψει.
Το βιβλίο αυτό σίγουρα δεν είναι σαν όλα τα υπόλοιπα που εχω διαβάσει στη ζωή μου.
Είναι ένα βίβλιο με πολλές πτυχές και με πολλές αλήθειες.
Έχει ένα άρωμα μυστηρίου, μια νότα σκοτεινή, μια εσανς τρυφερή και ανθρώπινη. Θα μπορούσα να πω ότι εχει και προεκτάσεις ψυχολογίκου θρίλερ αλλά με μια διαφορετική νότα από τα ψυχολογικά θρίλερ που έχω κατά καιρούς διαβάσει.
Δεν είναι απλά ένα μυστήριο γύρω από την ζωή και το θάνατο της Άσλεϊ και τον θρύλο πατέρα της Κορντοβα. Είναι κάτι πιο σκληρό, κάτι διαφορετικό κάτι πιο βαθύ και σκοτεινό.
Μερικές ιστορίες είναι μολυσματικές, σαν το παρασιτικό σκουλίκι, την ταινία.
Μια ταινία που έχει φάει την ουρά της. Δεν έχει νόημα να την κυνηγάς. Γιατί δεν έχει τελος. Το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να τυλιχτεί γύρω απ τη καρδιά σου μέχρι να στραγγίξει και τη τελευταία σταγόνα αίμα..
Είναι από εκείνα τα βιβλία που σε αλλάζουν.
Ναι πράγματι σε αλλάζουν. Σου δείχνουν μια άλλη πλευρά του εαυτού σου, σε φτάνουν στα όρια της ζωής σου. Στα όρια των δυνατοτήτων σου. Και μέτα σε αφήνουν , όχι απαλα για να μην χτυπήσεις αλλά σε σπρώχνουν δυνατά για να διαλέξεις πιο μονοπάτι θα παρεις. Ποιο ρόλο θα διαλέξεις να παίξεις στη ταινία της ζωής σου.
Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι ρομαντική, σκοτεινή και τόσο εύθραυστη αλλά από την άλλη σε τρομάζει, σε διεγείρει, σε κάνει να θες σαν άλλο σαρκοφάγο ον να μην αφήσεις ούτε μια ρανίδα που να μην τη ζήσεις στο έπακρο όχι απλά σαν αναγνώστης αλλά σαν ένας άλλος ήρωας της ιστορίας.
Η ροή τρέχει πιο γρήγορα και από τον άνεμο.
Η πλοκή σε μαστιγώνει αλύπητα καθώς τρέχεις παρακάτω να μην χάσεις ούτε μια σελίδα, ούτε ένα κόμμα της ψυχής του βιβλίου.
Έχει μικρές ανατροπές σε όλο το βιβλίο που σε καθηλώνουν.
Έχει λίγο άρωμα μεταφυσικού, μαγείας αλλά περισσότερο έχει ζωή.
Ναι ζωή.
Σου δίνει την άλλη πλευρά του εαυτού σου. Σε κάνει να ψάχνεις μέσα στο βιβλίο το δικό σου κλικ που θα κάψει το δικό σου Σκοτάδι και θα βρεις μια μικρή λύτρωση στα ερωτήματα της ζωής σου, σε εκείνα τα ερωτήματα που σε τρώνε από την ώρα που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου.
Η αφήγηση είναι τόσο συναρπαστικη. Έχει αποσπάσματα που σε κανουν να γελάς.
Οι διάλογοι φαντάζουν τόσο αληθινοί.
Δεν διαβάζεις απλά το βιβλίο για μένα απλά το ζεις.
Εκτός αυτού η δουλειά που έχει κάνει ο εκδοτικός είναι θεαματική. Ίσως αυτό να είναι και ένα ποιντ για όλη την ατμόσφαιρα και το κλίμα που σου δημιουργεί στο μυαλό σου.
Θα μπορούσα να πω ότι αυτό το βιβλίο σου τρελαίνει το μυαλό. Σε υπνωτίζει και ξυπνάς κάπου προς στο τέλος. Αλλά αλήθεια θέλεις να ξυπνήσεις;
Κάπου 100 σελίδες πριν το τέλος σου αλλάζει όλη την οπτική μάτια που είχες για το βιβλίο.
Σου φέρνει τα πάνω κάτω.
.
Ίσως εκεί να πω ότι με ξενίσε λιγάκι αλλά τώρα καθώς έχω κλείσει το βιβλίο κατανοώ το νόημα όλου του εγχειρήματος.
Μερικές φορές το να βρεις την αλήθεια της ζωής η μιας έρευνας ή μιας κατάστασης σε φτάνει στα ακρα. Και το μυαλό σου παίζει παιχνίδια. Πρέπει να βρεις το νήμα που θα σε βγάλει από αυτό το λαβύρινθο αλλά αν δεν φτάσεις στο τέρμα δεν θα είσαι ένα ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Γενικά δεν επηρεάζομαι εύκολα από βιβλία.
Συνήθως τα συναισθήματα μου αλλάζουν μέχρι να πιάσω το επόμενο.
Όμως με αυτό το βιβλίο επηρεάστηκα πολύ.
Σίγουρα θα το ξανά διαβάσω γιατί ακόμη πολλές κλειστές πόρτες της ψυχής μου δεν βρήκα την δύναμη να της άνοιξω.
Όσα και αν συμβαίνουν στη ζωή μας δεν είναι τυχαία.
Ένας ρόλος είναι όλα.
Αλλά μερικές φορές ξεχνάμε ότι ακόμη και αν η ζωή μας έχει δώσει το πιο δύσκολο ρόλο το σενάριο το γράφουμε εμείς οι ίδιοι.
Αρκεί να μην χάσεις τον εαυτό σου. Αρκεί να καταφέρεις να επιζήσεις για να φτάσεις στο στόχο σου.
Άρκει να αναρωτηθείς δυνατά: ΤΟΛΜΩ;