ΚΡΙΤΙΚΗ- ΑΠΟΨΗ Από ΕΥΑ ΜΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ για " ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ " του MATS STRANDBERG

" Το ίδρυμα"



Ο χειρότερος φόβος του ανθρώπου είναι να χάσει τον ίδιο του τον εαυτό.
Είναι αυτός ο φόβος που σε τρυπάει ως το κόκκαλο.
Ειναι αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι της αλήθειας και της παράνοιας.
Εκεί που κανείς ένα τρεμάμενο βήμα σωτηρίας πίσω για να νιώσεις για λίγο ασφαλής πρίν οι εξελίξεις της ζωής σου ως πιόνι στα χέρια της τρέλας κάνουν το επόμενο βήμα. Το βήμα προς το άγνωστο. Το σκοτεινό άγνωστο.
Το άγνωστο που σε ρουφάει και σε ταξίδευε στους πιο σκληρούς, αδίστακτους εφιάλτες σου.
Η κάθε στιγμή της ζωής σου παλεύει.
Η σκέψη, η ανάσα, η κάθε μικρή μικρούτσικη στιγμή που σε περίμενει στη γωνία για να σε προκάλεσει, σε έναν αγώνα που ξέρεις από πρίν ποιος θα είναι ο χαμένος.
Ο φόβος είναι το κυρίαρχο συναίσθημα της ψυχής σου είναι σαν μια πάχνη που απλώνεται στο δέρμα. Σε τσουρουφλιζει, σε αποδυνάμωνε σε κάνει να σιωπας πριν φτάσεις στο τέρμα.
Είναι ένα τρωκτικό που σου παίρνει κάθε ρανίδα ζωής μέχρι να σε σκοτώσει.
Όμως μέσα σε αυτό το χορό της αλήθειας και της ψυχικής ανισορροπίας, ίσως βρεις τις αλήθειες που φοβάσαι να αντικρύσεις. Όμως θα αντέξεις το παιχνίδι ή θα τα παρατήσεις λίγο πριν το τέλος που θα αναδείξει το νικητή;
Το ίδρυμα του Mats Strandberg είναι ένα ατμοσφαιρικό καθηλωτικο ψυχολογίκο θρίλερ. Δεν είναι ένα βιβλίο με μεγάλες και υπερβολικές ανατροπές αλλά βαδιζει στα όρια της παράνοιας και της ψυχικής διαταραχής που προκαλεί η αίσθηση που αισθάνεσαι όταν χάνει κάποιος τον εαυτό του.
Η ιστορία διαδραματίζεται στο ίδρυμα Η σκιά του ελάτου. Η Μόνικα είναι μια γυναίκα με άνοια μετά το εγκεφαλικό που έπαθε η κατάσταση της υγείας της επιδεινώνεται και η έγκλειση της στο ίδρυμα είναι μονόδρομος όμως εκεί όλα αλλάζουν. Ο εγκλεισμός είναι η αρχή για να χάσει η ίδια, οι ένοικοι και οι εργαζόμενοι τον ίδιο τους τον εαυτό. Ο φόβος για την ζωή τους, τους κάνει ευάλωτους και επικίνδυνους για τον εαυτό τους.
Όμως τι είναι αυτό που τους αλλάζει όλους;.
Τι είναι αυτό που ανοίγει τον δρόμο για τους χειρότερους εφιάλτες τους; Τι είναι αυτό που τους κάνει να δουν την τρομακτική Αληθεια του παρελθόντος σε ένα μέλλον που χάνεται κάτω από τα πόδια τους αβέβαιο και σκληρό;
Τι τους κάνει να χάσουν τον εαυτό τους και να φτάνουν στην τρέλα...
Η γραφή του κυλάει αβίαστα και με λυρισμό στα σημεία που θέλει να δώσει κορύφωση στην ιστορία..
Ο τρόπος της αφήγησης σου δημιουργεί έντονα το συναίσθημα της κλειστοφοβίας.
Σε κάποια σημεία νιώθεις την ανάσα σου να κόβεται και σου δημιουργείτε η αίσθηση ότι δεν είσαι πια μόνος στο δωμάτιο που κάθεσαι.
Οι εξελίξεις του βιβλίου σε κανουν να μη θες να το αφήσεις από τα χέρια σου.
Σε βάζουν στην διαδικασία να σκέφτεσαι αν είσαι έτοιμος να γυρίσεις την επόμενη σελίδα ή να σταματήσεις εκεί γιατί δεν ξέρεις αν αυτό που θα συναντήσεις παρακάτω μπορείς να το αντέξεις.
Παίζει ένα παιχνίδι με το μυαλό σου αλλά στην πραγματικότητα είναι σαν εσύ ο ίδιος να το αποζητάς. Σαν να μην αντέχεις να χάσεις αυτή τη παρτίδα και ας μην είσαι έτοιμος για τις συνέπειες.
Και στο τέλος...
Στο τέλος κατανοείς ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι όπως φαίνεται.
Υπάρχουν πράγματα που αν ο ίδιος δεν τα αναζητήσεις δεν θα καταφέρεις ποτέ να τα καταλάβεις, θα τα νιώθεις στην ατμόσφαιρα αλλά πρέπει να κάνεις το βήμα για να μπορέσεις να αποδεχτείς τον εαυτό σου.
Όμως αλήθεια;
Είσαι έτοιμος να περάσεις στην απέναντι πλευρά;
Είσαι έτοιμος να παίξεις αυτό το παιχνίδι χωρίς να ξέρεις αν η κατάληξη θα είναι υπέρ σου ή κατά;
Εισαι έτοιμος να εισχωρήσεις στις πιο βαθιές φοβίες σου;
Εισαι έτοιμος να χάσεις το μυαλό σου ή ακόμη και τον εαυτό σου για να μπορέσεις μέσα από αυτό να βγεις πιο δυνατός;
Θα μπορέσεις να αντέξεις την αλήθεια της ίδιας σου της ψυχής; Του ίδιου σου του εαυτού;
Πριν παίξεις αυτό το παιχνίδι σκέψου γιατί η παρτίδα δεν σταματά παρά μόνο όταν θα είσαι έτοιμος να χάσεις για να κέρδισεις.
Να κερδίσεις όσα άφησες πίσω σου και σε στιγματισαν. Στιγμές που σου ξέφυγαν γιατί δεν ήσουν έτοιμος να τις αισθανθείς.
Πριν παίξεις σκέψου.
Πριν παίξεις σκέψου αν θα μπορέσεις να γίνεις ο θύτης με θύμα τον ίδιο σου τον εαυτό.
Σκέψου.. Τολμάς;