Η εφήμερη ομορφιά του έρωτα της Στέλλας Βρετού

Ένα βιβλίο γεμάτο αρώματα Ανατολής και πλημμυρισμένο από χρώματα πάνω σε καμβάδες που καθρέφτιζαν τα συναισθήματα της Ιφιγένειας και του Αντρέι.

Ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα που περιγράφει με γλαφυρότητα τα τραγικά γεγονότα κατά την Μικρασιατική Καταστροφή, μέσα από την ιστορία της ζωής της Ιφιγένειας Σκρινή.

Η  Ιφιγένεια γεννήθηκε την πρώτη μέρα του χρόνου, την πρώτη μέρα του καινούργιου αιώνα. Μόλις γεννήθηκε οι Μοίρες της έταξαν να ζήσει σε μια ζωή όσα δεν ζουν άλλοι σε πέντε. Μεγαλωμένη μέσα σε μια από τις εύπορες οικογένειες της Σμύρνης , στα δεκαπέντε της γνωρίζει και ερωτεύεται τον ζωγράφο Αντρέι Ρομπολόφσκι, μαζί του μαθαίνει να ζωγραφίζει και με δάσκαλο της εκείνον βρίσκει την πραγματική της αγάπη στην τέχνη, την φωτογραφία, καταφέρνοντας να αποτυπώσει με το φακό της τις στιγμές της χαράς και της λύπης, τον πόνο στο πρόσωπο των ανθρώπων. Ερωτευμένη  φεύγει μαζί του , κρυφά από τους δικούς της, προκαλώντας τους ανείπωτη θλίψη. Μαζί του ταξιδεύει στην Μέση Ανατολή και στην Αλεξάνδρεια, γνωρίζοντας τους τόπους και μαθαίνοντας την νοοτροπία άλλων λαών. Μαγεύεται από τα αξιοθέατα που της γνωρίζει ο Αντρέι , μη γνωρίζοντας όμως τι πραγματικά θα της φέρει το αύριο. Άραγε θα είναι ευτυχισμένη μαζί του; Πόσο θα επηρεάσει την κοινή τους ζωή, το κρυφό παρελθόν  του Αντρέι. Και τι ρόλο θα παίξει στην ζωή τους η εμφάνιση του Τζέιμς;

Πόσο θα την επηρεάσει το γεγονός ότι εγκαταλείπει το σπίτι της λίγο πριν την Μικρασιατική Καταστροφή;

Ο έρωτας, με την τόση ομορφιά του, άραγε είναι εφήμερος, ή αν είναι αληθινός ζει και υπάρχει όσα χρόνια κι αν περάσουν;

Ο έρωτας της Ιφιγένειας και του Αντρέι πάρα τα χρόνια που πέρασαν , τις καταστάσεις που τους χώρισαν ποτέ δεν έπαψαν να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να νοιάζονται.

Μαζί με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας , κάνουμε ένα υπέροχο ταξίδι, πρώτα στην Σμύρνη με τα όμορφα σπίτια, τους γεμάτους ζωή δρόμους της, τους ζεστούς ανθρώπους της, πριν την καταστροφή, ταξιδεύουμε στην Ανατολική Συρία και έπειτα στην Αλεξάνδρεια , και μαγευόμαστε από τις ολοζώντανες περιγραφές  ακόμη και της πιο μικρής λεπτομέρειας για τον τρόπο που ζούσαν οι άνθρωποι εκεί, μέσα σε μια καθημερινότητα πλημμυρισμένη από ζωντάνια, αμεσότητα, και άρωμα Ανατολής.

Η ζωή της Ιφιγένειας και του Αντρέι αλλάζει, χωρίζουν οι δρόμοι τους και η Ιφιγένεια βρίσκεται μετά την Αλεξάνδρεια για λίγο στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα στην Αθήνα ψάχνοντας τους δικούς της μετά την Καταστροφή της Σμύρνης.

 Η συγγραφέας με την γραφή της μια μιλώντας σε πρώτο μια σε τρίτο πρόσωπο δίνει μια ζωντάνια και μια παραστατικότητα στην διήγηση, και σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι μαζί με τους ήρωες , νιώθοντας πως και εσύ είσαι κομμάτι της ιστορίας. Σαν να είσαι εκεί την ώρα που ο Αντρέι ζωγραφίζει την αγαπημένη του, μαζί τους μέσα στον σκοτεινό θάλαμο που εμφάνιζαν τις φωτογραφίες, μαζί με την Ιφιγένεια, όταν ανακαλύπτει τα ίχνη της αδερφής της Ελισσώς και του μικρού τότε Νικόλα, στην Αθήνα.

Ένα μυθιστόρημα που περιγράφει την εφήμερη ομορφιά του έρωτα, την ειλικρινή φιλία,  που μας φέρνει αντιμέτωπους με τις μνήμες που δεν ξεχάσαμε , με τον πόνο και την απώλεια , την προσφυγιά, αλλά και την ελπίδα για το καλύτερο.

Μια ιστορία με ένα τέλος γλυκόπικρο όπως είναι και η ζωή!!!

Ένα βιβλίο που σίγουρα συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!