Κριτική - Άποψη από Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Γαβριέλα Η ζωή μου" της Γαβριέλλα Ουσάκοβα

" Εγώ είμαι η Γαβριέλλα Ουσάκοβα εκ Ρωσίας, ιερόδουλος Αθηνών. Δεν μου αρέσουν οι πρόλογοι, κουράζουν τον αναγνώστη.
Τι τις θέλω τις γαρνιτούρες;
Εγεννήθην το 1916, το μήνα Μάιο, 24 παρακαλώ. Ανήκω στους διδύμους.
Έγινα ιερόδουλος διότι εγεννήθην έτσι"



Η αλήθεια είναι ότι οι βιογραφίες μέχρι πρότινος δεν ήταν μέσα στις αναγνωστικές μου προτιμήσεις.
Όμως, επειδή πέρυσι έπεσε στα χέρια μου μία βιογραφία θέλησα να πειραματιστώ περισσότερο με αυτό την κατηγορία της λογοτεχνίας.


Όταν διαβάζεις μία βιογραφία νιώθεις σαν να κυνηγάς ένα παιχνίδι θησαυρού στα παλαιοπωλεία του κόσμου.
Γοητεύεσαι ακόμα και από τη σκόνη, που έχει εισχωρήσει στα σώματα των αντικειμένων. Ενθουσιάζεσαι σαν παιδί για την ιστορία, που έχουν κλειδωμένα στην ψυχή τους κάθε, ένα από αυτά τα αντικείμενα.

Γίνεσαι παρατηρητής των αντικειμένων.
Όμορφα κομψοτεχνήματα, αντίκες μιας άλλης εποχής και άλλα, που δεν έχουν τη χάρη της ομορφιάς και όμως κρύβουν μέσα τους θησαυρούς συναισθηματικής αξίας.

Αγγίζεις, μυρίζεις, ακούς τον παλμό της ψυχής τους.
Δεν ξέρεις ποιο από όλα θα σε κερδίσει.
Και γύρω από όλα αυτά εσύ βρίσκεις εκείνο, που σε μαγνητίζει, σε καλεί να το γνωρίσεις.
Αγγίζοντας το, του ζητάς να σου πει την ιστορία του, και ξέρεις ότι για όσο διαρκέσει εσύ θα είσαι ένα ορατό πλάσμα στις αναμνήσεις κάποιου άλλου.


Ποια είναι η Γαβριέλλα;

Η Γαβριέλλα Ουσάκοβα είναι μία γυναίκα, που έγινε πόρνη, γιατί γεννήθηκε έτσι όμως στην πραγματικότητα ήταν μία κυρία.
Ένας θρύλος της παλιάς Αθήνας.
Μία γυναίκα, που αφιέρωσε τη ζωή της στον έρωτα και στη φιλανθρωπία.
Αυτοί που, μιλούν για εκείνη λένε ότι ήταν η μαντάμ Ορτάνς της Αθήνας.
Μία γυναίκα, που δεν την καθόρισε η επαγγελματική της ιδιότητα.
Μία γυναίκα δυναμική, ντόμπρα, ανεξάρτητη να πάνω από όλα ηθική πού για εκείνη περισσότερο αξία στη ζωή της είχε η ανθρωπιά και ότι το χρήμα..
Μία γυναίκα αρχοντική, αριστοκρατική μία κυρία του εαυτού της.


Μέσα στο βιβλίο βλέπουμε πολλές πτυχές του εαυτού της.
Σου δημιουργούνται συναισθήματα, καθώς διαβάζεις την ιστορία της ζωής της.
Νιώθεις ότι απέναντί σου έχεις μία θεότητα,
Μία βασίλισσα του έρωτα μα και μία ηρωίδα της ζωής.

Ο τρόπος που, αφηγείται είναι ιδιαιτέρως.
Χρησιμοποιεί έναν τρόπο αφήγησης που ναι μεν σε μπερδεύει αλλά από την άλλη σου δείχνει ποια πραγματικά είναι αυτή η γυναίκα πίσω από τις λέξεις της.
Μία ιερόδουλη αλλά και μια αριστοκράτισσα και αυτό είναι ορατό από τις πρώτες σελίδες, καθώς μεταχειρίζεται τις λέξεις με γνώμονα τον ίδιο της τον εαυτό.

Άλλοτε σαρκαστικός, άλλοτε σκληρός και με αρκετή δόση χιούμορ σε παρασέρνει στην άβυσσο της ζωής της.

Πολλές φορές γέλασα, και άλλες τόσες στεναχωρήθηκα, μα πάνω από όλα τη θαύμασα για την οξυδέρκεια της, την εξυπνάδα της και την ανθρώπινη πλευρά της.
Γιατί αν, και ήταν ιερόδουλος, και μάλιστα η πιο γνωστή στην Ελλάδα πίσω από το επάγγελμα της ήταν ένας άνθρωπος, που έδινε όλη την ψυχή της.

Από την άλλη ο τρόπος της αφήγησης είναι αρκετά ώμος.
Δεν έχει κάποια λογοτεχνική χροιά. Και όμως νιώθεις ότι ξεγυμνώνει την αλήθεια της όπως την έζησε χωρίς να κρύβει την "ασχήμια" πίσω από όμορφες λογοτεχνικές σκέψεις.
Παρουσιάζει τη ζωή της όπως ακριβώς την έζησε.
Ίσως αν το βιβλίο αυτό το έχει γράψει κάποιος άλλος για εκείνη να μην υπήρχε αυτή η ωμή, χυδαία γραφή.
Θα το παρουσίαζε σίγουρα με δεξιοτεχνικό τρόπο και με αρτιότητα και όμως αυτό κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο ακόμα πιο όμορφο.
Γιατί ποτέ δεν έκρυψε αυτό, που ήταν.

Το φιλανθρωπικό της έργο συζητιέται ακόμη και σήμερα.
Βοήθησε αρκετά την αντίσταση των Ελλήνων στην κατοχή με κίνδυνο την ίδια της τη ζωή.
Έγινε η "μάνα" πολλών οικογενειών, που δεν είχαν φαγητό.
Ήταν αγαπητή τόσο στους Γερμανούς και στους Ιταλούς μα περισσότερο στους ίδιους τους πατριώτες της.

Και αργότερα βοηθούσε τους φτωχούς δίνοντας τρόφιμα, αγοράζοντας τα φάρμακα τους και σπουδάζοντας παιδιά που, για οικονομικούς λόγους δεν τα κατάφεραν.
Ήταν η μοναδική γυναίκα που δεν διαπομπεύτηκε με τα την πάροδο του πολέμου.


Φτάνοντας στο τέλος νιώθω δέος για αυτή τη γυναίκα. Αισθάνομαι πόνο, που αν, και είχε μια αγκαλιά για όλο τον κόσμο έφυγε μόνη, στραγγαλισμένη. Η δολοφονία της δεν εξιχνιάστηκε ποτέ.
Βίωσα μαζί της όλα εκείνα,που την προβλημάτισαν, που τη φόβιζαν, τις φορές που ένιωθε μοναξιά.
Και από την άλλη γέλασα με τα χωρατά της.
Δάκρυσα με τις άσχημες εμπειρίες.
Μα πάνω από όλα διδάχθηκα.
Πήρα ένα μεγάλο μάθημα για την ζωή.

Η Γαβριέλλα σου προσφέρει μια εμπειρία.
Όχι λογοτεχνική.
Άλλωστε δε μιλάμε για λογοτεχνία, μιλάμε για μια ζωή και οι ζωές των ανθρώπων δεν έχουν πάντα ομορφιές έχουν και μία πιο σκοτεινή πλευρά.

Ναι η Γαβριέλλα μέσα από το επάγγελμα της και από την αγνή ανθρώπινη πλευρά της σου φωνάζει ότι όποιος και αν είσαι, ότι και αν κάνεις να έχεις πάντα την αγάπη οδηγό για, να βαδίζεις στα μονοπάτια της ζωής .

Γιατί η Γαβριέλλα μπορεί να ήταν μια ιερόδουλος αλλά η ψυχή της ήταν από ατόφιο χρυσάφι.