ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΝΙΑΤΑΚΗ

Καλησπέρα σας κε Μανιατάκη,

Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που μας αφιερώνετε για αυτήν την συνέντευξη, καθώς επιθυμία μας είναι να σας γνωρίσουμε καλύτερα.

Τι είναι η συγγραφή για εσάς; Μια μορφή προσωπικής έκφρασης; Ανάγκη για δημιουργία ή κάτι άλλο;

Τρόπος ζωής και όχι μόνο η συγγραφή αλλά και η ζωγραφική. Ο άλλος βραχίονας της καλλιτεχνικής μου υπόστασης.  Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας είναι ακόμα   η ικανοποίηση της εσωτερικής ανάγκης που έχει ο συγγραφέας- ο ζωγράφος η οποιοσδήποτε καλλιτέχνης να εξωτερικεύσει με την δημιουργία τα συναισθήματα του.

Από την ζωγραφική , στην συγγραφή. Τι σας προσφέρει η μια τέχνη και τι η άλλη;

Βλέπετε να έχουν καμία διαφορά  αυτές οι δύο τέχνες για να υπάρχει διαφορετική ικανοποίηση ; Δεν νομίζω . Τα υλικά που τις δουλεύουμε  έχουν διαφορά. Ο συγγραφέας η  ο ποιητής θέλουν  ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι, τώρα πια ένα P. C,    ο  ζωγράφος ένα κομμάτι μουσαμά η μια οποιαδήποτε επιφάνεια και χρώματα για   να τους εκφράσουν.  Ένα παράδειγμα, από την μια έχουμε την Γκουέρνικα του Πικάσο και από την άλλη την ποίηση του Νερούντα  του Λόρκα και για να έρθουμε στους  δικούς  μας  Ρίτσο και  Ελύτη. Και η Γκουέρνικα και τα ποιήματα  του Νερούντα του Λόρκα του Ρίτσου και του Ελύτη, στέλνουν τα ίδια μηνύματα και  παράγουν  τα ίδια συναισθήματα. Έτσι και οι δυο τέχνες με τον τρόπο η κάθε μια  προσφέρουν  την ίδια ικανοποίηση στον δημιουργό τους. 

Κε Μανιατάκη, θα μπορούσε η εποχή που ζούμε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εσάς;

Κάθε εποχή έχει την δυναμική της έτσι και η  δική μας έχει την δική της δυναμική  . Αν   Βέβαια σε κάποια από τις εποχές υπάρχουν περισσότερες από τις συνηθισμένες δυσκολίες  ο καλλιτέχνης έχει μεγαλύτερη πρόσβαση στην έμπνευση .

Υπάρχουν συγγραφείς που θαυμάζετε ιδιαίτερα και σας έχουν επηρεάσει;
Δεν υπάρχει περίπτωση να γράψει κάποιος αν δεν έχει διαβάσει πολύ. Έτσι είναι φυσικό κάποιος από όλους τους συγγραφείς που έχω  διαβάσει να με έχει επηρεάσει περισσότερο από τους άλλους . ο Καμύ ο Μπουκόσφκι ο Μπόρχε και από τους Έλληνες Ο Τσίρκας ο Καραγάτσης ο Σουρούνης και άλλοι που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό μου ήταν τα δικά μου πρότυπα .

Τι είναι αυτό που σας εμπνέει να δημιουργήσετε μια νέα ιστορία και τους χαρακτήρες της;

Η συνθήκες που επικρατούν στην συγκεκριμένη εποχή που ψάχνουμε να στήσουμε την ιστορία μας. Ακόμα  μια λέξη, μια εικόνα , ένα τραγούδι της εποχής  η  ένας ο έρωτας μπορεί να είναι μια νέα πηγή έμπνευσης για την πλοκή της ιστορίας μας και τους χαρακτήρες της .   Όμως  ο ανθρώπινος πόνος  και η στέρηση της ελευθερίας  όπως ο πόλεμος, η χούντα, η φυλακή  είναι  η πηγές της έμπνευσης .

Η ιστορία έρχεται πρώτη ή ο χαρακτήρας;

Δεν το έχω σκεφτεί γιατί δεν με απασχολεί. Μπορεί να έχω στον νου μου μια ιστορία η οποία κατά την διάρκεια της εξελίξεις του γραψίματος να πάει περίπατο και να γεννηθεί μια άλλη μέσα από αυτή. Ξέρετε η γραφή είναι σαν  ένα ταξίδι. Μπορεί να ξεκινάμε  με ένα πρόγραμμα που κάναμε μήνες να το προετοιμάσουμε, αλλά το μόνο σίγουρο  σε αυτή την περιπέτεια που μπαίνουμε  είναι η αφετηρία. Παρ ότι έχουμε χαράξει την διαδρομή δεν ξέρουμε αν θα την ακολουθήσουμε μέχρι το τέλος. Αν ποτέ φτάσουμε στον προορισμό που είχαμε επιλέξει και πόσους χαρακτήρες θα συναντήσουμε κατά την διάρκεια της διαδρομής . Εδώ θα χρησιμοποιήσω τους στοίχους του ποιητή ‘’Εμείς για αλλού κινήσαμε και αλλού η ζωή μας πάει ‘’  και η συγγραφή είναι  η περιγραφή μιας παράπλευρη  ζωή που δεν ξέρουμε που θα μας πάει. Ο συγγραφέας απλώς καταγράφει την ζωή  και τα συναισθήματα των ηρώων του. Οπότε σημασία έχει το αποτέλεσμα. 

Μέσα στο μυθιστόρημα σας, υπάρχουν βιωματικές εμπειρίες δικές σας ή ανθρώπων που πέρασαν από την ζωή σας; Ή είναι καθαρά έρευνα και μυθοπλασία;

Όλα.  Τα «Χνάρια της Μνήμης»  είναι ένα βιβλίο που κινείτε ανάμεσα στην πραγματικότητα. και τη μυθοπλασία. Έτσι είναι βασισμένο σε τρεις αληθινές ιστορίες- γεγονότα  που με την κατάλληλη και αρκετή  μυθοπλασία δέθηκαν μεταξύ τους με αρμονία ώστε ο αναγνώστης να μην το καταλάβει και να έχει την αίσθηση πως πρόκειται  για μια.

Η πρώτη ιστορία. είναι του εξαδέλφου της γιαγιάς μου της Σμυρνιάς και του αδερφού του Φανούρη, που χάθηκε την ημέρα της καταστροφής στην παραλία  της Σμύρνης.  Την μάθανε από τον άλλο τον ανιψιό της   που έπεσε στο νερό για να τον βγάλει έξω. περιγράφοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπισε βλέποντας συγχρόνως την Σμύρνη να καίγετε, μέχρι να φέρει το σώμα του στην προκυμαία

Η Δεύτερη ιστορία είναι από την πλευρά της κυκλαδίτικης οικογένειας της μάνας μου, Μας λέει για  την ζωή του καπεταν Αντρέα και της φαμίλιας τους όταν ήρθαν από τα νησιά τους Σύρος Τήνος στον Πειραιά.  Πως  την διέλυσαν τα πολιτικά πάθη και  μετά ο πόλεμος. Την αγάπη του για την Θάλασσα και   την συμμετοχή του με το καΐκι του στην αντίσταση κατά των Γερμανών. 

Η Τρίτη ιστορία είναι του Κοσμά.  Ενός γειτονόπουλου που έχασε τον πατέρα του στην Αλβανία και άφησε την μάνα του με τέσσερα ορφανά. Τα ντου του πιτσιρίκου στους γερμανούς και οι επιθέσεις στους μαυραγορίτες δεν έπεισαν τους γείτονες  πως αρκούσαν για να επιβιώσει η οικογένεια  στην κατοχή . Έτσι μετά το τέλος του εμφύλιου έφυγε  για τα Καράβια. Πρώτα  γιατί δεν άντεχε τα κουτσομπολιά της γειτονιάς για τις δραστηριότητες της μάνας του με τους γερμανούς και τους μαυραγορίτες. Μετά γιατί φοβόταν πως δεν θα περνούσε απαρατήρητη  η συμμετοχή του στην αντίσταση με τον ΕΑΜ.

Η πολιτική ιδεολογία διχάζει τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε εμφύλιο πόλεμο. Θεωρείται ότι σήμερα υπάρχει διχασμός;

Πείτε μου μια εποχή που δεν υπάρχει διχασμός ; Εμείς οι Έλληνες τον έχουμε γνωρίσει  καλύτερα  από όλους τους άλλους τους λαούς . Το θέμα είναι να μην τον αφήσουμε να μας κάνει  ζημιά . Η ιστορία μας δίδαξε πως όταν γίνουν αυτές η ζημιές είναι μεγάλες και ανεπανόρθωτες

Τι σημαίνει πατρίδα για εσάς;

Πολλά κι αυτό φαίνεται από την δουλειά μου.  Αν δεν είχα ψηλά στην συνείδηση μου το νόημα της πατρίδας δεν είχα γράψει τα   ‘’Χνάρια της μνήμης’’ αλλά ένα  ερωτικό μυθιστόρημα  που θα ήταν και πιο εύπεπτο

Τα social media, πιστεύεται ότι έχουν βλάψει ή ωφελήσει τον χώρο του βιβλίου;

Κατ αρχή  κανένα από τα social media δεν ενδιαφέρεται αν θα βλάψουν, η όχι, τους δημιουργούς  και την δουλειά τους, αλλά πως θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.  Αν τύχει και προβάλουν  ένα βιβλίο είναι σίγουρο πως δεν θα το κάνουν για την αξία του  συγγραφέα αλλά για τα δικά τους οφέλη.  Ο κανόνας λέει  πως σπάνια  τα social media ασχολούνται με την  τέχνη  αν ο δημιουργός στην συγκεκριμένη περίπτωση ο συγγραφέας  δεν είναι πολιτικός και δεν υπάρχει  ένας μεγάλος εκδοτικός οίκος. Ο νοών νοείται. 

Ποια είναι τα πιο έντονα συναισθήματα που βιώνετε κατά την χρονική περίοδο που γράφετε;

Ακριβώς τα ίδια συναισθήματα που έχουν οι ήρωες μου.  Αν δεν γίνω ένα με αυτούς και να νοιώσω τα συναισθήματα  τους δεν θα μπορούσα  να γράψω γι αυτούς. Η αγάπη, η θλίψη, ο πόνος. η απογοήτευση, ο θυμός η ζήλια είναι μερικά από τα συναισθήματα  που βιώνω και εγώ κατά το γράψιμο.  Ίσως σας φανεί λίγο παρανοϊκό, αλλά  ξέρετε πόσα  τα βράδια που δεν με έπαιρνε ο ύπνος επειδή το βιβλίο βρισκόταν  σε κρίσιμη καμπή, τα  πέρασα συζητώντας με τους ήρωες μου για να τους ζητήσω την γνώμη τους; Πολλά. Αν δεν μάθαινα  τα προβλήματα τους και τι προσδοκούν από την ζωή τους, για να την περιγράψω  χωρίς να τους αδικήσω , δεν μπορούσα να συνεχίσω .  Ένα βράδυ που ήμουν αρκετά  κουρασμένος, δεν μπορώ ακόμα και εγώ να το συνειδητοποιήσω. Τώρα στο ξύπνιο μου ήταν στον ύπνο μου ήταν , δεν ξέρω να σας πω   Ήρθε ένας από τους ήρωες  που θεωρούσε τον εαυτόν του αδικημένο και μου υπαγόρεψε ο ίδιος αυτά που ήθελε να γράψω.

Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις σας από το μέχρι τώρα «ταξίδι» του βιβλίου;

Αν εννοείτε τα ράφια των βιβλιοπωλείων παρ ότι ήταν κλειστά τα βιβλιοπωλεία.  Το βιβλίο κυκλοφόρησε λίγο πριν την καραντίνα  πάει καλά, γιατί υπάρχουν οι ηλεκτρονικές πωλήσεις . Αν εννοείτε τις εντυπώσεις των αναγνωστών που το διάβασαν είναι εξαιρετικές.  το e-mail  και το messenger μου έχουν  γεμίσει από μηνύματα που με έχουν συγκινήσει . Όσο  για μένα το ταξίδι της συγγραφής  αυτού του βιβλίου  ήταν το πιο όμορφο ταξίδι που έχω κάνει στην ζωή μου.

Οι ήρωες των βιβλίων σας έχουν προδιαγεγραμμένη πορεία την οποία γνωρίζετε και ακολουθείτε ως την τελευταία σελίδα ή υπάρχει πιθανότητα «αυτονόμησής» τους κατά τη διάρκεια συγγραφής του βιβλίου;

ΟΙ ήρωες μου σε όλα  τα βιβλία μου από την στιγμή που θα γεννηθούν έχουν τον δικό τους  χαρακτήρα. Είναι ελεύθεροι σαν όλους τους ανθρώπους που γεννιούνται, με τα προτερήματα και τα ελαττώματα τους, να αποφασίσουν μόνοι τους για την ζωή τους. Ποιος είμαι εγώ που θα παρέμβω για να τους  την  αλλάξει ; και μετά μήπως θα με ακούσουν; θα την ζήσουν όπως θέλουν αυτοί.

Ποια συναισθήματα θέλετε να βιώσει ο αναγνώστης με το βιβλίο σας;

Το τι θέλω εγώ δεν έχει καμία σημασία. Θα βιώσει μαζί με εμένα τα συναισθήματα που θέλουν να μας μεταφέρουν οι ήρωες του βιβλίου και πιστέψτε με είναι ποικίλα  Δεν έχει σημασία αν οι ήρωες είναι αληθινοί οι ψεύτικοι τα συναισθήματα είναι ιδία και στις δύο πλευρές της ζωής,  Μπορεί να σας φαίνετε παράξενο  αλλά αν ο συγγραφέας δεν γράφει  πάνω σε ορισμένα κλείσε, τότε και αυτός θα βιώσει σαν τον αναγνώστη τα  συναισθήματα των ηρώων του και θα έχει όπως και οι  αναγνώστες την ίδια  αγωνία για την κατάληξη  αυτής της περιπέτειας.

Στο μυθιστόρημα σας « Στα χνάρια της μνήμης» αναφέρεστε σε μια περίοδο από το 1918- 1978 . Πόσο χρόνο σας πήρε η έρευνα για την ολοκλήρωση του βιβλίου σας;

Η σωστή περίοδος που ασχολούνται τα ‘’χνάρια της μνήμης’’ ξεκινά από το 1880  με τον θάνατο του πατέρα της Μερσίνας στην Σμύρνη , έως,  λίγο πριν η  λίγο μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 με την τρίτη επιστροφή του Κάρολου στην Ελλάδα . Δηλαδή καλύπτει  περίπου μια χρονική περίοδο εκατόν είκοσι  χρόνων.  Φυσικό είναι πως για να καλυφτεί ένα τόσο μεγάλο χρονικό εύρος  Θέλει  πολύ χρονοβόρα έρευνα.
Για να μιλήσω πιο συγκριμένα άρχισα  πρώτα την έρευνα μου από την εστία της Ν Σμύρνης και το κέντρο μικρασιατικών σπουδών που ήταν και η πρώτες πηγές μου. Εκεί μελέτησα τον χάρτη εκείνης της εποχής  με τους δρόμους και τις γειτονιές της Σμύρνης. Από την βιβλιογραφία τις συνήθειες των ελλήνων κατοίκων της και τις μικρές τους ιστορίες. Πως ζούσαν που περνούσαν την μέρα τους  πως διασκέδαζαν και πως ερωτευόντουσαν και  πανδρευόντουσαν . Δεν έφτασε όμως οι η πληροφορίες  που πείρα από τα  δύο αυτά  ιδρύματα για  να βάλω σε μια τάξη  όσα είχα ακούσει πιτσιρικάς σαν παραμύθι από την Σμυρνιά γιαγιούλα μου και τις θειάδες μου για την ζωή τους στην Σμύρνη  και τα μαύρα χρόνια του ελληνισμού της μικρασίας. Έτσι πέρασα ατέλειωτες ώρες στα προσφυγικά της Παλιάς και της Νέας  Κοκκινιάς (Νίκαια) και στις παράγκες της Οσίας Ξένης, μιλώντας με ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που έζησαν έστω και μικροί τα γεγονότα του 22.  Έχουν φύγει πολλά χρόνια πια από την ζωή. Η συζητήσεις μαζί τους ήταν ανεπανάληπτη εμπειρία για μένα . Κάθε λέξη τους  ένα δάκρυ κάθε αναστεναγμός τους και ένα βόλι κατάκαρδα.

Για τον Πειραιά του μεσοπολέμου την εποχή της μαγκιάς, τον υπόκοσμο και τους γραφικούς τύπους που κυκλοφορούσαν τότε στο λιμάνι και μετά τα χρόνια της κατοχής και της αντίστασης. Αφού μελέτησα το έργο του Καραγάτση ειδικά τις σημειώσεις του Γ. Κόμη, του  Β Πισιμίση τις  εφημερίδες της εποχής και την έκδοση ‘’Κοινωνική ‘’ του Σ Κουμπουρόπουλου.  Μίλησα με  τους Πειραιώτες συγγενείς μου από την πλευρά της μάνας μου που  είχαν ζήσει  την εποχή εκείνη, στις πιο δύσκολες και επικίνδυνες θα έλεγα  γειτονιές του λιμανιού. Το Καστράκι την κρεμυδαρού και φυσικά την Δραπετσώνα τον Άγιο Διονύση με την γέφυρα του ΣΕΚ  τα τελευταία χρόνια την ονόμασαν γέφυρα του Ρεμπέτη  τα ταμπούρια και τις γειτονιές πέριξ του εργοστασίου του Παπαστράτου και το γυαλάδικο του Αργυρόπουλου και του Ρετσίνα. Οι πληροφορίες τους θησαυρός. Οι περιγραφές τους κινηματογραφικές. Το πανόραμα του προπολεμικού Πειραιά με τα καλά του και τα κακά του  στα πλήκτρα μου. Ενώ για τα χρόνια της αντίστασης και τον μεταπολεμικό Πειραιά από την   γιαγιά  μου την μάνα μου και το στενό περιβάλλον της οικογενείας. Ας μην ξεχνάμε πως και εγώ είμαι παιδί των γειτονιών που σας ανέφερα.

Όμως δεν μπορούσα να φανταστώ  πως η έρευνα θα με έστελνε σε ένα χωριό έξω από την Σμύρνη, ιδιαίτερη  πατρίδα της γιαγιάς μου. Μετά  στο μαργαριτάρι της μεσογείου όπως λένε την Αλεξάνδρεια  και τις πηγές του Νείλου για να μπορέσω να μπω στο κλίμα της μεγάλης ελληνικής παροικίας στην Αίγυπτο. Κάθε βήμα μου στην ιστορία  της πόλης, κάθε βήμα μου στα στενά της  παλιάς Αλεξάνδρεια ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία για μένα. Ένα οδοιπορικό  στο μυστηριακό παρελθόν της που αν δεν ταυτιζόμουνα  και δεν  γινόμουν και εγώ ένας από τους ομογενείς κάτοικους της δεν θα μπορούσα να το αποδώσω.

Φυσικά ήταν δύσκολο να πάω  στο Σικάγο  την Αβελλανέδα και το Μπουένος Άιρες . Για τη Νέα Υόρκη το Σικάγο και τις λίμνες του, τις πληροφορίες τις άντλησα από  συγγενείς μου που μένουν εκεί. Όσο  για την πόλη την Αβελλανέδα και το Μπουένος Άιρες,  τα ήθη και τα έθιμα των ιθαγενών κατοίκων της Αργεντινής και τις περιγραφές των Ωκεανών από τον καλό μου φίλο και διευθυντή του εθνικού μουσείου του Μπουένος Άιρες   Ernesto Oscar Willis.

Μέσα στο μυθιστόρημα σας, υπάρχουν βιωματικές εμπειρίες δικές σας ή ανθρώπων που πέρασαν από την ζωή σας; Ή είναι καθαρά έρευνα και μυθοπλασία;

Όλα.  Τα «Χνάρια της Μνήμης»  είναι ένα βιβλίο που κινείτε ανάμεσα στην πραγματικότητα. και τη μυθοπλασία. Έτσι είναι βασισμένο σε τρεις αληθινές ιστορίες- γεγονότα  που με την κατάλληλη και αρκετή  μυθοπλασία δέθηκαν μεταξύ τους με αρμονία ώστε ο αναγνώστης να μην το καταλάβει και να έχει την αίσθηση πως πρόκειται  για μια.

Η πρώτη ιστορία. είναι του εξαδέλφου της γιαγιάς μου της Σμυρνιάς και του αδερφού του Φανούρη, που χάθηκε την ημέρα της καταστροφής στην παραλία  της Σμύρνης.  Την μάθανε από τον άλλο τον ανιψιό της   που έπεσε στο νερό για να τον βγάλει έξω. περιγράφοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπισε βλέποντας συγχρόνως την Σμύρνη να καίγετε, μέχρι να φέρει το σώμα του στην προκυμαία

Η Δεύτερη ιστορία είναι από την πλευρά της κυκλαδίτικης οικογένειας της μάνας μου, Μας λέει για  την ζωή του καπεταν Αντρέα και της φαμίλιας τους όταν ήρθαν από τα νησιά τους Σύρος Τήνος στον Πειραιά.  Πως  την διέλυσαν τα πολιτικά πάθη και  μετά ο πόλεμος. Την αγάπη του για την Θάλασσα και   την συμμετοχή του με το καΐκι του στην αντίσταση κατά των Γερμανών. 

Η Τρίτη ιστορία είναι του Κοσμά.  Ενός γειτονόπουλου που έχασε τον πατέρα του στην Αλβανία και άφησε την μάνα του με τέσσερα ορφανά. Τα ντου του πιτσιρίκου στους γερμανούς και οι επιθέσεις στους μαυραγορίτες δεν έπεισαν τους γείτονες  πως αρκούσαν για να επιβιώσει η οικογένεια  στην κατοχή . Έτσι μετά το τέλος του εμφύλιου έφυγε  για τα Καράβια. Πρώτα  γιατί δεν άντεχε τα κουτσομπολιά της γειτονιάς για τις δραστηριότητες της μάνας του με τους γερμανούς και τους μαυραγορίτες. Μετά γιατί φοβόταν πως δεν θα περνούσε απαρατήρητη  η συμμετοχή του στην αντίσταση με τον ΕΑΜ  

Πιστεύετε ότι οι Έλληνες συγγραφείς έχουν έμπνευση ή ακολουθούν την πεπατημένη για να έχουν σίγουρη επιτυχία;

Οι έλληνες συγγραφείς που δεν ασχολούνται με σενάρια της τηλεόρασης έχουν  έμπνευση.  Όσο γι αυτούς που γράφουν για την τηλεόραση  όσοι ασχολούνται με την συγγραφή  κοινωνικών σειρών είναι σίγουρο πως θα ακολουθήσουν την πεπατημένη.  Οι άλλοι που ασχολούνται  με κωμικές σειρές  ακολουθούν  την γνωστή μας μπαλαφάρα . Και πώς να κάνουν αλλιώς όταν έχουν να γράψουν τόσα επεισόδια και πρέπει να ζήσουν.

Ποια τα δικά σας συναισθήματα για τους ήρωες του βιβλίου σας. Ποιόν αγαπήσατε περισσότερο;

Βασικά δεν αισθάνθηκα ποτέ θυμό για κανέναν και με όλους έγινα φίλος. Απ όλους όμως  την Μερσίνα  αγάπησα περισσότερο, μου θύμιζε την γιαγιά μου την Αθηνά που ήρθε το Εικοσιδύο από την Σμύρνη.
Είχε και αυτή γαλάζια μάτια φορούσε πάντα  ένα φιλέ στα μαλλιά της και ας μην ξεχνάμε ήταν αυτή που μου μετέφερε σαν παραμύθι την καταστροφή του ελληνισμού της Μικρασίας  και την ιστορία  του Φανούρη.  

Πόσο σας επηρεάζουν οι κριτικές για τα βιβλία σας, θετικές ή αρνητικές;

Δεν νομίζω πως με επηρεάζουν, τώρα αν είναι καλές, είναι καλοδεχούμενες,   αν όχι, πάλι είναι καλοδεχούμενες.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας, τι θα ήταν αυτό;

Πολλά πρέπει να αλλάξουν, αλλά δεν είναι δική μου δουλειά. Ας το κάνουν άλλοι που είναι πολλά χρόνια στον χώρο.

Πείτε μας για ένα βιβλίο που σας άλλαξε τη ζωή; Τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα;

Ένα βιβλίο από μόνο του δεν μπορεί να αλλάξει μια ζωή . Εγώ προσωπικά χρειάστηκε να διαβάσω πολλά , παίρνοντας   από το καθένα αυτό που θα συνέβαλε στην νέα πραγματικότητα για μένα. Την οποία όμως  ακόμα δεν την έχω αντιληφτεί στο σύνολο της. Οπότε αν προσπαθήσω να σας την περιγράψω δεν θα είναι ολοκληρωμένη .

Έχετε στο μυαλό σας την υπόθεση του επόμενου βιβλίου σας;

Του μεθεπόμενου δηλαδή, γιατί αυτές  τις μέρες  ολοκλήρωσα μια ποιητική συλλογή με τον προσωρινό τίτλο «Κάθε Τατού και ένα ποίημα»  Ενώ βρίσκομε στα τελειώματα του νέου αφηγήματος μου  «Όταν η Δόξα μου έκλεισε το μάτι» Το  οδοιπορικό ενός επτάχρονου πιτσιρικά από τον Πειραιά στην Γερμανία και το δίλημμα του όταν θα γίνει νεαρός άντρας,   να  διαλέξει ανάμεσα στον μεγάλο του έρωτα για την Δόξα και τις φιλοδοξίες του για την κατάκτηση της δόξας στην ζωή του.  

Τι θα λέγατε σε κάποιον νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με το γράψιμο;

Αν έχει ωριμάσει μέσα του αυτό το κάτι που θέλει να δώσει και πιστεύει ότι μπορεί,  θα το κάνει όποια συμβουλή κι αν  του δώσω. Οπότε καλό γράψιμο και καλή επιτυχία στο πόνημα του .

Σας ευχαριστούμε θερμά για αυτή την όμορφη κουβεντούλα. Ευχόμαστε από καρδιάς καλοτάξιδο το βιβλίο σας.

Και εγώ να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία  που μου δώσατε να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες σας.