Κριτική - Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο "Ομολογίες Αθώων Ενόχων" της Αγγελικής Σύρρη Στεφανίδου

Με γραφή απλή, άρτια και πλούσια σε συναισθήματα η Αγγελική Σύρρη- Στεφανίδου, μας παρουσιάζει μέσα από το βιβλίο της «Ομολογίες Αθώων Ενόχων» , την Οδύσσεια των ανθρώπινων σχέσεων.

Ένα πολυπρόσωπο κοινωνικό μυθιστόρημα, με ανώνυμους πρωταγωνιστές.  Ένα γαιτανάκι από ιστορίες της διπλανής πόρτας, μιας εποχής γεμάτης ταμπού και προκαταλήψεων.

Η πένα της συγγραφέως κοφτερή, αποκωδικοποιεί συμπεριφορές και αντιδράσεις.

Σε πρωτοπρόσωπη γραφή, οι ήρωες αφηγούνται με ρεαλισμό τις εμπειρίες της ζωής τους, μέσα από ένα λόγο απλό και μεστό, παρουσιάζοντας τις κοινωνικές προεκτάσεις μιας εποχής. 

Η γυναίκα βρίσκεται παντού, σε όλους τους ρόλους.  Ένα ον πολυπρόσωπο πρωταγωνιστεί ως δέκτης του αρσενικού πομπού, που εκπέμπει αδιάκοπα πάνω της, τα ψυχολογικά του απωθημένα, καθώς και τις προκαταλήψεις και ταμπού περασμένων ετών. 

Μία παθογένεια  κληρονομιά, από γενιά σε γενιά…    

Με έξυπνο και ενδιαφέροντα τρόπο, η γυναίκα ξετυλίγεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, ακροβατώντας ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, ψάχνοντας τον προορισμό της.  Προσδοκά τον έρωτα, την αφοσίωση, την ευζωία, την ίση μεταχείριση, τον σεβασμό, την τρυφερότητα, την κατανόηση, την αγάπη.

Μητέρα, κόρη, σύζυγος, νύφη, αδελφή.  Άλλοτε θύμα, άλλοτε θύτης…

Το παιχνίδι κρίνεται στους σταθμούς της ζωής.  Εκεί που διάφοροι χαρακτήρες επιβιβάζονται στη ζωή της και προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο.  Βιαιότητα, υποκρισία, επιβλητικότητα, απάθεια, αχαριστία, αδιαφορία, πλέκονται όλα στο μοτίβο της εποχής.  Ο άνδρας ισχυρός, η γυναίκα ακατέργαστος καμβάς.  Όλο αυτό το συνονθύλευμα συμπεριφορών και αντιδράσεων ανατρέπει σχέσεις χρόνων.

Γυναίκες που συμβιβάστηκαν και άφησαν τη ζωή τους, στηρίζοντας τις καριέρες των συζύγων τους.  Γυναίκες που δέχτηκαν και ακολούθησαν σιωπηρά, το μέλλον που τους όρισαν οι γονείς τους. Γυναίκες που εξαπατήθηκαν μέσα από την αφέλεια και την παθητικότητα της ανωριμότητας και άλλες που έδρασαν δυναμικά και πήραν τη ζωή τους πίσω.  Γυναίκες  τύραννοι…

Συναισθήματα που ξυπνάνε αργά.  Χαμένος χρόνος που ζητά την αναπλήρωση.  Υπερηφάνεια που ορθώνει το ανάστημά της, στην απαξίωση και τον εξευτελισμό.

«Άνθρωποι και ανθρωπάκια».

Στο κάδρο, ο άνδρας, ο πατέρας, η πεθερά, η αδελφή…

Αποσκευές βαριές, γεμάτες ανοχή, υπομονή, αγώνες απέναντι στη περιφρόνηση, την εξαπάτηση, την υποψία, την απιστία.

«Όλα στο παιχνίδι του Έρωτα και της Ζωής».

Ο Άνδρας του βιβλίου απατά, χωρίζει, στηρίζει, αρνείται τις υποχρεώσεις απέναντι στα παιδιά του, αγαπά.

Σε μία τόσο αληθινή απόδοση των ανθρώπινων σχέσεων, δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς στη γυναίκα που τα κατάφερε. Στάθηκε όρθια, δαμάζοντας τους φόβους της, που έρεαν συμβατικά στο χρόνο, κόντρα στα θέλω της, γνωρίζοντας τον εαυτό της πάλι από την αρχή, μετά τη λήξη μιας σχέσης τοξικής. Αλλά και στα παιδιά που βίωσαν αντιδικίες γονιών και κατάφεραν να μην τους μοιάσουν.

«ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΦΤΙΑΓΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙΑ» δεν είναι μόνο αυτά που υπομένουν και ανέχονται, αλλά αυτά που στο τέλος βρίσκουν το δρόμο τους και τον εαυτό τους, την δική τους «Ιθάκη».