Κριτική - Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο "Τι Να Σημαίνουν Οι Σημύδες" του Μιχάλη Μπουναρτζίδη

 

«Ο πόλεμος δεν χύνει μόνο αίματα, τα ανακατεύει κιόλας…»

 

Ο Μιχάλης Μπουναρτζίδης, με το ιστορικό του μυθιστόρημα «Τι να σημαίνουν οι Σημύδες», ξετυλίγει μία εποχή, γνωστή για την θηριωδία του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.  Μέσα από μνήμες της πιο μελανής σελίδας της Σύγχρονης Παγκόσμιας Ιστορίας, ο ήρωας του βιβλίου, Alexander παλεύει ενάντια στις ερινύες του…

Με αφήγηση πρωτοπρόσωπη, ο συγγραφέας μας συστήνει τον ήρωα του και μας μεταφέρει στα χνάρια του. Μαζί με μια ομάδα από ετερόκλητους χαρακτήρες ανθρώπων, «βαδίζουν» πλάι πλάι, ψάχνοντας το δρόμο της επιστροφής, στη ζωή που άφησαν πίσω, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος.  Δραπέτες, ναζιστές, λαθρέμποροι, λιποτάκτες…

 Άνθρωποι που κατάφεραν να επιζήσουν μέσα από τον όλεθρο του ναζισμού, μοιράζονται συναισθήματα, φόβους, αλήθειες αλλά και μυστικά.  Η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, είναι ο κοινός στόχος που θα τους ενώσει, προκειμένου να βρουν το δρόμο τους μακριά από τον εφιάλτη του πολέμου.  

Οι δρόμοι τους συναντώνται στο σταυροδρόμι προς την ελευθερία, εκεί που όνειρα προφητικά, αλλά και εφιάλτες ξυπνούν μνήμες… 

……«Αυτή τη φορά είδε πρώτα τα λάγκερ  κι από κει έβγαιναν , αργά και προσεκτικά, τα τέρατα με τις γκρίζες στολές και τους ρούνους στο πέτο, ένας εδώ, ένας άλλος παραδίπλα, προχωρούσαν χωριστά, ο καθένας μόνος του κρατώντας από μια μικρή σημύδα στο χέρι, τη φύτευαν και μετά έβγαιναν απ' την πύλη του τρένου...... Τη ρώτησε μόνο για τις σημύδες που είδε στο όνειρό του, τι να σήμαιναν, ίσως να γίνει πάρκο να σβήσουν οι μνήμες, να περιδιαβαίνουν οι άνθρωποι, να χαίρονται τη φύση που κάρπισε πάνω στα ανθρώπινα απομεινάρια σαν συνήγορος της λήθης, ποιος ξέρει».

Οι σπουδαιότερες αξίες του ανθρώπου, όπως ο έρωτας, η φιλία, η πίστη και η ελπίδα αναδεικνύονται μέσα από τις χειρότερες συνθήκες.

«Η ελευθερία προϋποθέτει την εμπειρία του κακού. Το υποχρεωτικό καλό, το καλό που επιβάλλεται με την βία, θα μπορούσε να γίνει το μέγιστο κακό.»

Ανομολόγητα εγκλήματα αιχμαλωτίζουν το μυαλό…  Είναι αυτά που γυρνούν τον ήρωα της ιστορίας, πίσω, εκεί στο σημείο μηδέν…  Εκεί που όλα επιτρέπονται, ακόμα κι αν κοστίσουν ζωές, προκειμένου να βγεις ζωντανός από αυτό τον εφιάλτη.

Οι ιστορίες τους παράλληλες, μπλέκονται κάτω από την σκιά της καταστροφικής μανίας του ανθρώπου.

Στο πρόσωπο του κεντρικού ήρωα, καθρεφτίζονται όλες οι εγκληματικές συνέπειες ενός πολέμου. Βλέμμα άδειο, χαμένο, μυαλό παγωμένο…  Μετά από τόσα χρόνια έρχονται θύμησες που πονάνε…

Ο Μιχάλης Μπουναρτζίδης, με γραφή παραστατική και εικόνες που αποπνέουν θλίψη, πόνο και φόβο, μας κάνει μάρτυρες εφιαλτικών σκηνών από το στρατόπεδο του Άουσβιτς.

Αποτροπιασμός, αλλά και οδύνη για τα μαζικά εγκλήματα κατά ενός ολόκληρου λαού.

Με γραφή απλή και κατανοητή, που αρμόζει σε ένα τέτοιο βιβλίο, ο συγγραφέας καταφέρνει να μας παρασύρει στα σκοτεινά αλλά και γεμάτα ελπίδα μονοπάτια των ηρώων του βιβλίου.

Ένας έρωτας που γεννιέται μέσα στις στάχτες του πολέμου…  Άνθρωποι που γίνονται πατρίδα… 

Μορφές αγαπημένες που έρχονται ξανά…

Όνειρα…