Κριτική - Άποψη από Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Οι τελετουργίες του νερού" της Εύα Γκαρθία Σαενθ ντε Ουρτούρι

 Το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας: η σιωπής της λευκής πόλης μυρίζει χειμώνα.

Είναι από τα βιβλία, που "χρειάζονται" ζεστό καφέ, τζάκι, και απόλυτη απομόνωση στις σελίδες του.!

Η δεύτερη ιστορία της τριλογίας έχει πολλές διαφορές με το πρώτο βιβλίο.

Σε αυτό το βιβλίο θα έλεγα ότι αν,  και δε λείπει το αστυνομικό κομμάτι, είναι φανερά υποδεέστερο του πρώτου βιβλίου.

Τις τελετουργίες θα τις χάρακτηριζα ως αστυνομικό δράμα, που εμπεριέχει θρύλους και δοξασίες μιας άλλης εποχής της Σκοτίας και της Ιρλανδίας, και δεν είναι απλώς η αναφορά σε αυτά αλλά βοηθάει και  η ιδιαίτερη αφήγηση και γραφή της συγγραφέα , καθώς  έχει την ικανότητα να σε ταξιδέψει και να σε γεμίζει με εικόνες ζωντανά κινηματογράφικες βάζοντας σε, πιο βαθιά στα άδυτα αυτής της ιστορίας.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι όλα ξεκινούν σαν ένα παιχνίδι, το παιχνίδι των γρίφων, στη πραγματικότητα όμως είναι ένα παιχνίδι, που σε φτάνει στα όρια. Ένα παιχνίδι εκδίκησης, αγάπης, φιλίας και θανάτου.

Η ιστορία είναι μοιρασμένη σε ενότητες.

Υπάρχει η δράση, η αγωνία αλλά περισσότερο κλίνει στις ιστορίες των θρύλων, σε ένα δυνατό συναίσθηματικο κομμάτι και σε κοινωνικούς παραμέτρους.

🔴 Η ροή δεν είναι αργή, όμως κινείται περισσότερο γύρω από τα συναισθήματα και το παρελθόν των ηρώων έτσι ώστε να σε βάλει σιγά - σιγά στην ιστορία.

🔴 Η δράση από την άλλη δε θα ευχαριστήσει τους αναγνώστες, που θέλουν γρήγορη και καταλυτική από τις πρώτες σελίδες, καθώς κορυφώνεται στις τελευταίες 100, όμως οι  αναγνώστες, που θέλουν να βιώσουν την ιστορία κομμάτι - κομμάτι θα ενθουσιάστουν.

🔴 Η αγωνία είναι διάχυτη στο βιβλίο, ειδικότερα στην ιστορία, που κρύβεται στο παρελθόν αλλά και στο παρόν.

Κρύβει ένα μυστήριο σε συνδιασμό με τους γρίφους, που αποζητάς να λύσεις σαν άλλος ντετέκτιβ.

🔴 Υπάρχουν σήμεια στο βιβλίο που ίσως σε κάποιους φανούν πιο φλύαρα από όσο πρέπει αλλά όχι χωρίς ουσία, καθώς διηγείται την ιστορία χωρίς να αφήνει κενά και απορίες.

🔴 Η ατμόσφαιρα είναι κινηματογραφική

Η χώρα των Βάσκων άλλωστε έχει μια ομορφιά από μόνη της. Η  συγγραφέας δίνοντας πληροφορίες και αναλύοντας λίγο περισσότερο τα αξιοθέατα και τα μνημεία - κτίρια, που έχουν αφήσει εποχή στο πέρασμα τους βάζει τον αναγνώστη πιο βαθιά στην ιστορία των τελετουργιών του νερού.

🔴  Μεγαλύτερη εντύπωση εκτός από τα στοιχεία, που ανέφερα παραπάνω μου έκανε η γραφή.

Είναι πραγματικά εθιστικός ο τρόπος, που αφηγείται την ιστορία.

Είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την χώρα με την οποία διαδραματίζεται η ιστορία του βιβλίου.

Ερωτική, γλαφυρή, λυρική ( όπου χρειάζεται). Έχει έναν τρόπο να "παίζει" με τις λέξεις, που σε κάνει να μη θέλεις να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου.

Ειδικότερα στην αναφορά της κελτικής ιστορίας των μύθων νιώθεις ότι με τις λέξεις και τον τρόπο που τις μεταχειρίζεται  ότι σου αφηγείται  ένα σκοτεινό παραμύθι.! Οκ

🔴 Τα κοινωνικά ζητήματα, που θέτει είναι θέματα, που αφορούν στο παγκόσμιο επίπεδο την κοινωνία. Ιδιαίτερα τις μικρές κοινωνίες, που είναι οι οικογένειες και οι σχέσεις αυτών.

Οι σχέσεις των παίδιων με τους γονείς.

Ένα δύσκολο κομμάτι, που δε θα πάψει να μας προβληματίζει.

Σχέσεις, που δε χτίζονται εύκολα και, που καίγονται με θύματα τα ίδια τα παιδιά και όχι μόνο.

Οι τελετουργίες του νερού μου άρεσαν πολύ περισσότερο από την

 σιωπή της λευκής πόλης.

Είναι από τα βιβλία, που εγώ αγαπώ να χάνομαι στις σελίδες τους και δε θέλω να τελειώσει η ανάγνωση τους.

Με το δεύτερο αυτό βιβλίο αποδεικνύεται ότι η χώρα των Βάσκων γέννησε ένα νέο ταλέντο και ανυπομονώ να διαβάσω και τα επόμενα βιβλία της.

Αν σας άρεσε η σιωπή της λευκής πόλης δώστε μια ευκαιρία στις τελετουργίες του νερού. Η συγγραφέας έχει το ταλέντο να διαφοροποιηειτε και να γίνεται εθιστική.!