Η Εύα Μηλιά προτείνει τα δέκα καλύτερα βιβλία ελληνικής & ξένης λογοτεχνίας που διάβασε το 2020

Κάθε χρονιά βάζω πολλούς στόχους, ένας από αυτούς είναι να διαβάσω όσα περισσότερα βιβλία μπορώ.

Και για άλλη μια φορά τα καταφέρα.

Παρακάτω θα σας αναφέρω τα καλύτερα βιβλία του 2020 για μένα.

1) Εκεί που τραγουδούν οι καραβίδες.!

Ένα βιβλίο που κατά την δική μου άποψη πρέπει να αναφέρεται ως κλασικό της νέας λογοτεχνίας.

Η Owens Delia δίνει ένα βαθιά κοινωνικό, με χροιά αστυνομικού, δικαστικού βιβλίου που ο τίτλος του κλασικού αριστουργήματος του ταιριάζει απόλυτα και ήρθε για να μας καθήλωσει και να μας αφυπνίσει.

Να μας μιλήσει για την ζωή και την διάφορετικοτητα.

 

2) Μοιρολόι.

 Ένα βιβλίο που στη καρδιά μου είναι στην ίδια θέση με τις καραβίδες είναι και το μοιρολόι. Θα έλεγα ότι είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο. Οι πιο ψαγμένοι αναγνώστες θα ανακαλύψουν το θησαυρό που κρύβει στις σελίδες του.

Η Κάρεν Κέλερ κάνει το ντεμπούτο της με ένα μυθιστόρημα, που ήρθε όχι μόνο για, να μας προβληματίσει ή να μας δώσει γνώση για τη θέση της γυναίκας που αγνοούμαι ή εθελοτυφλουμε, αλλά για να δείξει πως μπορεί να γίνει η επανάσταση μέσα μας.

3) Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Οβ.

Ο Backman είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Μου είναι αδύνατον να μην αναφερθώ στα έργα του αφού ανήκουν στα αγάπημενα μου βιβλία.

Θα αναφερθώ και άλλα έργα του παρακάτω αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο για εμένα είναι από τα πιο συγκλονιστικά που έχει γράψει ο Bacman.

Ο συγγραφέας μέσα από μια συγκινητική, αστεία, διδακτική ιστορία μας δίνει ένα μεγάλο μάθημα ζωής.

Ό,τι οι άνθρωποι είναι εκεί, πάντα είναι εκεί και περιμένουν εκείνη την ευκαιρία, που ποτέ δεν αρπαξαμε για να νιώσουμε ζωντανοί και ευτυχισμένοι.

Η μοναξιά είναι μια φίλη της ψυχής, όμως οι άνθρωποι είναι φίλοι ζωής.

Αρκεί μόνο ένα βλέμμα και ένα χαμόγελο για, να αλλάξουν όλα, προς το καλύτερο.

.

4) Φλόγα και άνεμος.

Ένα βιβλίο ημερολόγιο που γυρνώντας της σελίδες του περνά μπρος στα μάτια σου όλη η ιστορία της Ελλάδας.

Ο συγγραφέας έχει ένα μοναδικό ταλέντο να χειρίζεται την ελληνική γλώσσα κάνοντας σε να ερωτεύεσαι κάθε σελίδα του βιβλίου.

Η γραφή σε παρασέρνει, φινετσάτη, αισθαντικά λυρική σε βάζει απόλυτα στο κλίμα της εποχής κάνοντας σε να νιώθεις και εσύ ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας.

Στο τέλος σου μένει μία γλυκιά γεύση στα χείλη από τα αρώματα, τις εμπειρίες, τις ζωές, τις εικόνες που μόλις άφησες πίσω σου.

Με πόνο ψυχής όμως και με δάκρυα στα μάτια.

5) Διάφανη ψυχή.

Είναι ένα βιβλίο που η κάθε λέξη του έχει τυπωθεί σαν τατουάζ στη ψυχή μου.

Δύσκολο βιβλίο. Και όχι δύσκολο δεν το κάνει η γλώσσα ή η ροή.

Είναι και κάποια βιβλία που γίνονται δυσκολοδιαβαστα γιατί σε ματώνουν. Οι λέξεις του γινόνται "ηρωίνη" στο μυαλό του αναγνώστη. Τις αποζητάς, τις έχεις ανάγκη και ας σε πονούν.

Η Διάφανη ψυχή είναι μια ωδή στη ψυχή. Στα χρώματα που ζωγραφίζει η αντανάκλαση της ψυχής του κάθε ανθρώπου.

Ένα οδοιπορικό ταξίδι στις ανθρώπινες σχέσεις.

Η διάφανη ψυχή είναι ένα βιβλίο που μιλά για την ψυχή. 

Για τις εκβάσεις στις αλλαγές της.

Για την πορεία που έχει στα ανθρώπινα λάθη, στους διαμονές και τον παράδεισο της ζωής.

6) Τζιβαέρι μου.

Αν με ρωτήσετε τι μου άρεσε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο, η απάντηση είναι η γραφή.

Από το εισαγωγικό σημείωμα κατάλαβα ότι θα το λατρέψω.

Η συγγραφέας είναι καινούργια στο λογοτεχνικό χώρο και πιστεύω ότι της αξίζει μια ευκαιρία

Η γραφή της είναι ένα πρίσμα λυρικότητας, αισθαντική & έντονη αλλά ακόμη και στα πιο ήπια σημεία της αφήγησης έχει τη δύναμη να σε καθηλώνει.

Καθώς διάβασα το βιβλίο, ένιωθα ότι άκουγα την ιστορία από έναν παραμυθά.

Από εκείνους τους παραμυθάδες που δε αφηγούνται όμορφες ιστορίες.

Εκείνος τους παραμυθάδες πού θα βρεις στα σοκάκια νησιών, ή σε μικρά πεζούλια χωριών, που θα σου μιλήσουν για ανθρώπους, μαυροντυμενους πού όμως πάντα έχουν ένα χαμόγελο στα χείλη.

7) Οι αγάπες δεν κηδεύονται τις τρίτες.

Αν και ήταν αρκετά μεγάλο διάστημα στη βιβλιοθήκη μου φέτος ήταν η μοίρα του να διαβάστει.

Δεν ξέρω τι με ενθουσίασε περίσοοτερο.

Η γραφή, οι λέξεις του, η λυρικότητα του ή ο ρεαλισμός και η αλήθεια του;

Είναι ένα κοινωνικό, ερωτικό θρίλερ, στην πιο ανθρώπινη, εποχική, αληθινή μορφή ζωής.

Μια ωδή στον έρωτα. Στα συναισθήματα και στις πράξεις που φέρνει η θύελλα τού. Στα όμορφα και στα καταστροφικά.

Ο συγγραφέας διεισδύει στις ψυχές των ηρώων του σε συνδυασμό με την γραφή του, αισθάνεσαι να βιώνεις την γύμνια της ψυχής τους.

Δεν τους ντύνει με χρυσά άμφια για να τυλίξει τις "κακές" πράξεις τους, όμως τους σκεπάζει με τον μανδύα της ανάγκης. Είναι εκείνο το συναίσθημα που ενώνεται με πολλούς παραμέτρους στους ανθρώπους. 

8) Το κουτί

Δεν θα μπορούσε να λείπει αυτό το βιβλίο από την λίστα μου.

Είναι ένα από τα βιβλία που διαβάζοντας το κατανοείς την έκφραση: Γροθιά στο στομάχι.

Αυτό το βιβλίο έχει την δύναμη να δίνει σε κάθε αναγνώστη μια διαφορετική αίσθηση αλλά με το ίδιο συναίσθημα, τον πόνο.

Το κουτί είναι ένα βιβλίο, που δεν αφηγείται απλώς σκληρές εικόνες, τους δίνει πνοή. Κάθε φορά ,που διάβαζα ένιωθα ότι αν για λίγο ξεφύγω από το βιβλίο και κοιτάξω κάπου αλλού, θα έβλεπα καθαρά τις σκηνές να εκτυλίσσονται μπρος τα μάτια μου, δημιουργώντας μου φόβο και το συναίσθημα της κλειστοφοβίας.

Είναι από τα βιβλία που κλείνοντας την τέλευταια σελίδα θα έχει αλλάξει και ένα κόμματι του εαυτού σου

9) Οι ανθρώποι με άγχος & συμφωνία ζωής.

Τα δύο αυτά βιβλία έχουν ίδιο αντίβαρο για μένα στη σκέψη, στη καρδιά και στη βιβλιοθήκη μου.

Για αυτό το λόγο επέλεξα να τα βάλω μαζί.

Δεν θα πω πολλά για αυτά.

Ο Bacman είναι ένας ρεαλιστης παραμύθας.

Μέσα από τις ιστορίες του μας δίνει να καταλάβουμε ότι και οι λάθος σκέψεις μας κάποιες φορές είναι σωστές.

Μας δίνει μια διαφορετική πλευρά του ανθρώπινου κακού.

Γιατί δεν υπάρχει κανένας κακός άνθρωπος.

Όλοι είμαστε κακοί στην ιστορία κάποιου άλλου

10) Αναζητώντας την Ζιντονι.

Ένα βιβλίο που η ιστορία του θα πρέπει να γράφτει σε τοίχους, σε δρόμους, σε σοκάκια και να διδάσκεται στα σχολεία.

Το βιβλίο αυτό, μιλάει για τον εκτοπισμό των ανθρώπων, που ακόμα και σήμερα συμβαίνει, το βλέπουμε πλέον στην καθημερινότητά μας, στο μεταναστευτικό κομμάτι, που έχει διχάσει τον κόσμο.

Η ιστορία της Ζιντονι δεν είναι η αφετηρία ούτε ο τερματισμός, είναι η εξέλιξη που δεν θα σταματήσει ποτέ αν ο κόσμος αυτός δεν αλλάξει.

Αυτά ήταν τα δέκα καλύτερα βιβλία ελληνικής & ξένης σύγχρονης λογοτεχνίας που αγάπησα και σας προτείνω