Τα καλύτερα αστυνομικα - ψυχολογικά θρίλερ που διάβασα το 2020.!

 

Η αστυνομική λογοτεχνία  είναι μια κατηγορία που αγαπώ πολύ. Νιώθω να βουτάω σε έναν άλλο κόσμο, πιο σκοτεινό και πιο μαγικό μαζί.

Κάνοντάς μία ανασκόπηση στα βιβλία που διάβασα, διαλέξα τα 12 καλύτερα.

1) Χαμένο παιδί. Cristian white. 

Το συγκεκριμένο βιβλίο ανήκει στα εγκέφαλικα - αστυνομικά θρίλερ. 

Είναι πολύ διαφορετικό από πολλά βιβλία που έχω διαβάσει και έχει ιδιαίτερη θέση στη καρδιά μου.

Είναι ένα ανθρώπινα σκληρό βιβλίο που καταπιάνεται με θρησκευτικό - κοινωνικό θέμα. Και τι κρύβει η θρησκεία όταν η πόρτα των πιστών κλείνει.

Αυτό το βιβλίο το αγαπώ πολύ αλλά δεν θα το ξανά διαβάζα. 

Γιατί δεν θα άντεχα να βιώσω ξανά τον πανικό και τον τρόμο που προσφέρει η ιστορία του.

2) Όταν βγαίνει η αράχνη. Φρέντ Βάργκας.

Αυτό το βιβλίο μου κράτησε συντροφιά σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου και με γοήτευσε τόσο πολύ που η συγγραφέας μπήκε στο κουτάκι που το ονομάζω Έρωτας.

Είναι μια λυρική παραμύθου που σου προσφέρει ότι ακριβώς αναζήτας από την αστυνομίκη λογοτεχνία.

Χιούμορ, δράση, ατμόσφαιρα και αγωνία.

Με την νέα ευελπιστώ να διαβάσω και άλλα δικά της.

3) Το όμορφοτερο τέλος του κόσμου. Πολύχρονης Κουτσάκης.

Αγάπησα το τίτλο πριν ακόμη διαβάσω το βιβλίο.

Το ομορφότερο τέλος στον κόσμο είναι ένα μυθιστόρημα, που σίγουρα σε κερδίζει από όποια πλευρά κι αν το δεις.

Έχει τα νουάρ στοιχεία που δίνουν μία επιπλέον νότα ενθουσιασμού στο βιβλίο και από την άλλη έχει και το σκληρό στοιχείο, που συνήθως έχουν τα αστυνομικά μυθιστορήματα..

4)  Η διαθήκη του δολοφόνου. Νίκος Γκίκας.

Υπάρχουν κάποια βιβλία που χάθηκαν από την διαφήμιση που δεν επενδύθηκε σε αυτά.

Ένα από αυτά είναι και το συγκεκριμένο βιβλίο.

Το εντυπωσιακό σε αυτό το βιβλίο είναι ο τρόπος που εξελίσσεται η έρευνα.

Έχουμε συνηθίσει, τουλάχιστον εγώ στα μυθιστορήματα της αστυνομικής λογοτεχνίας η αγωνία και η εξέλιξη αργά ή γρήγορα να σου έρχεται στο πιάτο από τον ίδιο τον συγγραφέα, άλλες φορές καταλαβαίνεις τι θα διαβάσεις παρακάτω.

Εδώ η πλοκή δεν είναι αργή αλλά είναι αόρατη στα μάτια σου.

Είναι αέρας.

Δεν μπορείς να την πιάσεις, δεν μπορείς να την καταλάβεις γιατί τα πάντα αλλάζουν.

Θα έρθει να σου ψιθυρίσει την αλήθεια την κατάλληλη στιγμή για να σε αιφνιδιάσει.

5) Ο τρόφιμος. Σεμπάστιαν Φίτζεκ.

Μην αναρωτιέστε αλήθινος είναι ο τίτλος και όχι λάθος του κορεκροτα.

Είναι γνωστό ότι οι δρόμοι μας συνήθως δεν συμπίπτουν όμως το συγκεκριμένο βιβλίο με έκανε να αλλάξω γνώμη για το 2020.

Από όπου και αν το δω αυτό το βιβλίο και όσες φορές και αν το διαβάσω θα βιώσω ξανά την ίδια άγωνια

Αγάπησα ακόμη και την υπερβολή του

6) Το κλείδι. Ruth ware.

Η συγκεκριμένη συγγραφέας δεν με είχε ενθουσιασει ιδιαίτερα όμως με αυτό το βιβλίο της τα δεδομένα άλλαξαν.

Ένα θρίλερ με στοιχεία κοινωνικής προέκτασης, μεταφυσικά χαρακτηριστικά, σκοτεινό και παρανοϊκό.

Εδώ, σε αντίθεση με άλλα μυθιστόρηματα του είδους, δεν έχει αργή πλοκή, αντιθέτως σε βάζει άμεσα στην ιστορία του βιβλίου ξεδιπλώνωντας τα "χαρτιά" της ιστορίας ποτέ αργά και βασανιστικά & ποτέ απότομα, κάνοντας σε να νιώθεις φόβο και αγωνιώδης δέος για έναν επικείμενο αόρατο κίνδυνο..

7) Άμαροκ. Βαγγέλης Γιαννισης.

Με το συγκεκριμένο συγγραφεα έχουμε συναντηθεί σε πολλά βιβλία. Από όλα το μίσος μου άρεσε περισσότερο. Τα άλλα του όχι τόσο μέχρι που έπεσε στα χέρια μου το Άμαροκ και άλλαξα γνώμη.

Άλλωστε για αυτό είναι μέσα στα καλύτερα της χρονιάς μου

Είναι ένα βιβλίο που με αφύπνισε, με σόκαρε, και με έβγαλε από το ροζ συννεφάκι που είχα στο μυαλό μου για τους ανθρώπους περισσότερο, για την κοινωνία όπου ζούμε.

Υπήρχε πάντα ένας φόβος στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά τελειώνοντας αυτό το βιβλίο ο φόβος έγινε το εντονότερο συναίσθημα στην ψυχή μου.

8) Το δάσος της μνήμης. Σαμ Λόιντ.

Ένα από τα πιο δυνατά ντεμπούτα της χρόνιας κατά την ταπεινή μου άποψη.

Ένα βιβλίο που ο συγγραφέας ανέβασε το πήχη ψηλά.

Ο Σαμ Λόιντ, έρχεται αποφασισμένος να αφήσει το στίγμα του, με ένα δυνατό, αριστοτεχνικά ντεμπούτο, που η πλοκή & η ιστορία του, που ξεδιπλώνεται σε κάθε σελίδα, σε κάνει να αισθάνεσαι ότι τα πάντα γύρω σου, χάνονται και βιώνεις τις εικόνες και την ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος στο πετσί σου.

Αν θέλετε να παρακολουθήσατε μία έξυπνη, βίαιη, σοκαριστικά διεστραμμένη παρτίδα σκάκι, το δάσος της μνήμης σας περιμένει.

Μόνο να ξέρετε δεν είναι εύκολο να ξεφύγεις από τη σαγήνη του.

9) Το παιδί Ιούδας

Αχ αυτό το βιβλίο είναι μέσα μου ακόμη. Γρατσουνα με τις σελίδες του τις σκέψεις μου..!

Σαρκαστικό.

Σαδιστικό.

Διεστραμμένο.

Καθηλωτικο.

Ευφυέστατο

Τρομακτικό.

Εκδόθηκε πριν 20 έτη.

Δεν ξέρω πότε γράφτηκε.

Αλλά ας με συγχωρήσετε για αυτό που θα πω:

Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την νέα γενιά Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.

Το αντίθετο μάλιστα.

Δεν είναι μια κατηγορία μόνο του είναι η σχολή λογοτεχνίας.

Αναζήτηστε το.!!

10) Ψυχρός γρανίτης. Macbride

Ένα όνομα ένας έρωτας..!!

Το αγαπώ. Τον αγαπώ.

Είναι ότι ακριβώς ψάχνω μέσα σε κάθε αστυνομικο μυθιστόρημα..!

Ο λυρικός αφηγηματικός τρόπος γραφής, που περιγράφει τους φόνους και τους τόπους του εγκλήματος είναι ανατριχιαστικός.

Ο Macbride με ρεαλισμό, black χιούμορ και χωρίς κανένα συναισθηματισμό στο συγγραφικό του ντεμπούτο σε βάζει να κολυμπήσεις σε βαθιά νερά.

Αν αντέχεις ένα ταξίδι στη κόλαση ο Macbride είναι ο καλύτερος ξεναγός..!!

11) Χωρίς όνομα. Steve Cavanagh.

Είχα διαβάσει το 13 και αυτή ήταν η δεύτερη ευκαιρία που έδωσα στο συγγραφέα.

Και ευτυχώς την έδωσα.

Σε πόλους δεν άρεσε είναι η αλήθεια, εγώ όμως το βρήκα το πιο έξυπνο, σατανικό, διεστραμμένο ψυχολογίκο θριλερ της τελευταίας πενταετίας..

Αυτές οι δεύτερες ευκαιρίες..!

Αχ.!

Θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο για δυνατούς λύτες. Είναι ένας γρίφος.

Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ο τρόπος που εξελίσσεται το βιβλίο.

Εκεί που πιστεύεις ότι κάπου χάνετε η γοητεία, στα επόμενο λεπτά σε αιφνιδιάζει και σε παρασέρνει στο τρόμο..!!

12) Τίποτε δεν χάνεται. Cloe Mehdi.

Δεν μπορώ να σας πω πολλά.

Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι το βιβλίο είναι από τα συγκλονιστικά βιβλια που πέρασαν από τα χέρια μου.

Πονάει όμως. Όταν φτάνεις στο τέλος ψάχνεις τον εαυτό σου.

Αυτά ήταν τα καλύτερα αστυνομικα - ψυχολογίκα θρίλερ της χρόνιας για εμένα.

Μια νέα χρονιά έρχεται και σίγουρα θα διαβάσω πολλά βιβλία

Ceep going και πάμε δυνατά για τα καλύτερα.

Λίγο έμεινε..

Καλή χρονιά σε όλους.

Με αγάπη, υγεία και πολλά βιβλία.