Κριτική από Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Ρωγμή" της Αλεξάνδρας Ψαραδέλλη

"Τα όνειρα..

Κομμάτια συμπιεσμένου χρόνου, χωρίς όρια, χωρίς φραγμούς, ξεκομμένα από την πραγματικότητα και από τα στεγανά της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, του νοητού ελέγχου. Ποιος ήταν ο σκοπός τους;

Γιατί έρχονται να ταράξουν τον κόσμο;"

Η κυρία Αλεξάνδρα Ψαραδέλλη με το νέο της μυθιστόρημα, που φέρει τον τίτλο Ρωγμή, έρχεται να δώσει μία νέα έννοια στα όνειρά τους εφιάλτες και την πραγματικότητα.

Είναι ένα μυθιστόρημα, που εισχωρεί βαθιά όχι μόνο στον ψυχισμό ενός ανθρώπου, αλλά γίνεται ένα άσπρο πουπουλένιο φτερό, που χαϊδεύει το σώμα, το μυαλό, τα όνειρα, το υποσυνείδητο και τις πράξεις του προέρχονται μέσα από αυτά.

Τη λογική του νου και τις ρωγμές, που μπορούν να δημιουργήσουν, όταν ο " εχθρός" είναι η καρδιά.

Το μυθιστόρημα αυτό βυθίζει τους αναγνώστες στην ψυχολογική πλευρά του θέματος που διαπραγματεύεται από την άλλη όμως έχει μία πολύ δυνατή πλοκή και μία ακόμα δυνατότερη ροή.

Η ρωγμή είναι ένα βιβλίο, που έχει ένα μείγμα κατηγοριών λογοτεχνίας.

Έχει στοιχεία μεταφυσικού, αρκετά στοιχεία αστυνομικής πλοκής, είναι και διάχυτο το αισθηματικό & ερωτικό άρωμα.

Υπερτερεί το κοινωνικό κομμάτι, αλλά θα έλεγε κάνεις ότι περισσότερο είναι ένα εγκεφαλικό βιβλίο.

Αν και δεν είναι ένα βιβλίο, που θίγει ένα κοινωνικό ζήτημα, που μας προβληματίζει όμως από την άλλη είναι ένα βιβλίο που έχει ως θέμα κάτι, που, βαθιά μέσα μας, τρέφει το σαράκι. 

Για την ύπαρξή μας, τους φόβους και τους εφιάλτες μας, και λίγο πιο βαθιά ακόμα για τα όνειρα, που βλέπουμε και μας τρομάζουν.

Αν και είμαι μία αναγνώστρια ( υπάρχουν πολλοί σαν εμένα) που δεν αγαπώ ιδιαίτερα τα αισθηματικά βιβλία, σε αυτό το βιβλίο το κομμάτι αυτό δεν είναι μελοδραματικό. είναι τόσο όσο χρειάζεται για την ιστορία και την εξέλιξη της.

Από την άλλη με εξέπληξε ευχάριστα η αστυνομική δράση του.

Οι συγγραφείς, που τολμούν μου αρέσουν.

υπάρχουν συγγραφείς που διασταυρώνουν πολλά είδη λογοτεχνίας μαζί και το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα θετικό.

Αντίθετα εδώ τα αποτελέσματα είναι θετικά 

Έχει μία αστυνομική δράση, και πλοκή, που η αγωνία εντείνεται σε βαθμό αδρεναλίνης.

Είναι από τα βιβλία, που τρως τα νύχια σου για, να δεις τι θα γίνει παρακάτω.

Και έχει πάρα πολλές ανατροπές.

και για να στο κάνει πιο έντονο το συναίσθημα της αγωνίας στο παγώνει λίγο βάζοντας σου ελάχιστες πούδρες ερωτικού και συναισθηματικού αρώματος και ύστερα από τη γαλήνη έρχεται η τρικυμία..

Πιστεύω ότι η συγγραφέας έχει όλα τα στοιχεία, που χρειάζονται για, να γράψει ένα πολύ δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα.

Η γραφή της είναι ήρεμη, το βιβλίο διαβάζεται αβίαστα χωρίς περίπλοκες λέξεις.

Στα έντονα συναισθήματα υπάρχει η λυρικοτητα.

Όμως έχει αυτό το όμορφο απλό κι αληθινό χρώμα η γραφή.

Είναι ρεαλιστική.

Οι λέξεις, που χρησιμοποιεί για, να τονίσει τα συναισθήματα των ηρώων, και να περιγράψει τα τοπία, ή τα μικρά καθημερινά μαγαζάκια, φέρνουν μία νοσταλγία στο μυαλό.

Ένα άρωμα παλιάς Αθήνας μέσα στη μοντέρνα, που δε θυμίζει τίποτα πια από την Αίγλη της τότε ομορφιάς

Και στο τέλος έρχεται μια ανατροπή που αλλάζει τα πάντα.

Από αυτές τις ανατροπές που βλέπεις ελάχιστα πια και στα ψυχολογίκα αστυνομίκα θρίλερ.

Κάποτε έλεγα ότι δεν μπορείς να βρεις ανατροπές στα βιβλία εκτός και αν μιλάμε για αστυνομική λογοτεχνία.

Λάθος μου.

Η σύλληψη και η ιδέα του όλου βιβλίου κρέμεται από την κλωστή των τελευταίων σελίδων.

Εκεί, που γίνεται η μεγαλύτερη ανατροπή.

Την Έχω συναντήσει σε άλλο ένα βιβλίο αλλά σε εκείνο το βιβλίο το εγχείρημα ήταν απογοητευτικό.

Οι ήρωες, που έχει πλάσει η συγγραφέας είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας.

Εκείνους που συναντάμε καθημερινά στην ζωή μας.

Με τις δικές τους κρυφές ρωγμές.

Ρωγμή.

Όταν ο αναγνώστης τελειώσει το βιβλίο και το κρατήσει στα χέρια του, θα βιώσει τις ρωγμές, που είχαν οι ήρωες του βιβλίου.

Πολλές ρωγμές.

Ρωγμές στα ανθρώπινα πάθη.

Ρωγμές απέναντι στις αναμνήσεις. 

Ρωγμές στα όνειρά. 

Ρωγμές στην καθημερινότητά .

Ρωγμές στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ρωγμές στα θέλω και στα πρέπει.

Και τις μεγαλύτερες ρωγμές θα τις βιώσει απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό.

Όταν ανοίγει όμως μία ρωγμή πιστεύω ότι πρέπει να βρεις την δύναμη να την κλείσεις.

Και για, να κλείσει κάτι πρέπει να το παλέψεις.

Είτε βάζοντας απέναντι τον ίδιο σου τον εαυτό είτε ξεπερνώντας τα όρια σου.

Και το μυθιστόρημα αυτό έχει αυτό το κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ κόσμο βιώνει τις δικές του ρωγμές, να αποφασίσει να τις βάλει απέναντί του.

Να τις αντιμετωπίσει και να παλέψει.

Αρκεί να πιστέψει στον εαυτό του.

Αρκεί να θέλει να γίνει η ρωγμή,που θα σπάσει τους εφιάλτες και τους φόβους.

Πάντα θα υπάρχουν ρωγμές.

Όμως μερικές φορές δεν έχουμε τη δύναμη να τις διώξουμε μακριά.

Αυτή η δύναμη είναι, που μας λείπει.

Και η κυρία Ψαραδέλλη τη βρήκε, και μας την παρουσιάζει μέσα από ένα μυθιστόρημα, που σίγουρα δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.

Διαβάστε λοιπόν, τη ρωγμή και σίγουρα θα σπάσετε όλα τα άσχημα μέσα στην ψυχή, θα βρείτε κίνητρο για να παλέψετε τους φόβους σας και μια χαραμάδα για να ανθίσει το χαμόγελο.