Κριτική - Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο "Για ένα τανγκό στη Σμύρνη" της Γιώτας Γουβέλη

 

Για ένα Τανγκό στη Σμύρνη το νέο βιβλίο της Γιώτα Γουβέλη, ένα μυθιστόρημα σμιλεμένο πάνω σε μια εποχή ταραγμένη.

Η ιστορία ξεκινά από το 1917 έως και το 1922 λίγο πριν την καταστροφή της Σμύρνης.

Κεντρικοί χαρακτήρες : η Λευκιώ,  ο Αναστάσης, ο Γιώργης, η  Αφέντρα, ο Σταυρόγιαννος και ο Βίκτωρας. Δεμένοι μεταξύ τους συμπληρώνουν ένα  γαϊτανάκι  γεμάτο διαφορετικά βιώματα, αλλά  ταξιδεύουν πάνω στο ίδιο άρμα ,με φόντο την Ιστορία και προορισμό την ευτυχία.

Κεντρική ηρωίδα της ιστορίας  η Λευκιώ, προσφυγοπούλα από τους πρώτους διωγμούς της Σμύρνης, προσπαθεί να στεριώσει στην νέα της πατρίδα, το Μεσολόγγι. Αγωνίζεται για μια θέση στον ήλιο, στην ζωή και την αγάπη.

Όνειρο της ένα τανγκό, με τον αγαπημένο της στην ονειρική Σμύρνη. Ένα τανγκό που συνεχώς αναβάλλεται από τα τερτίπια της μοίρας, των ανθρώπων, της Ιστορίας.

Μέσα από την δική της ιστορία και την υπέροχη πένα της συγγραφέας γινόμαστε συνοδοιπόροι στον αγώνα της για επιβίωση, στο δικαίωμα για μια καλύτερη ζωή.

Μια μάχη για την ζωή, την ελευθερία, την αγάπη με φόντο την Ιστορία.

Σμύρνη, Μεσολόγγι, Αθήνα. Τρεις πόλεις σταθμοί, στην ζωή των ηρώων του μυθιστορήματος που μέσα από τα πάθη τους, ξεδιπλώνεται η περιπέτεια ενός ολόκληρου λαού. Μέσα στις σελίδες του, τα ιστορικά γεγονότα της εποχής του ’20, οι ημέρες δόξας που χάθηκαν, ο ξεριζωμός, οι πολιτικές αντιπαλότητες και  αναταραχές, οι ίντριγκες, ο αγώνας του ελληνικού στρατού, αλλά και η ήττα, πλαισιώνουν τους χαρακτήρες του βιβλίου.

  Φιλία,  πίστη και αγάπη δοκιμάζονται με τον πιο σκληρό τρόπο.

Ο έρωτας πρωταγωνιστεί σε όλες του τις εκφάνσεις. Ζωοδότης, απέραντος, ανομολόγητος, ανεκπλήρωτος, μαγικός, καταστροφικός.

Μια πόλη λαμπερή,  αγαπημένη, λατρεμένη, ζωντανή, κληρονομιά βαριά στην μνήμη και την καρδιά όλων. Και ένα αγκάθι μεγάλο,  «Γιατί;». Μια  υπόσχεση της  που μετατράπηκε σε αιματοχυσία, σε τραγωδία που άφησε βαθιές πληγές στις μετέπειτα γενιές, η απελευθέρωση απέτυχε.

Η Γιώτα Γουβέλη, μέσα από το έργο της εξυμνεί τα ήθη και τα έθιμα της πάλαι εποχής. Έντονες περιγραφές τοπίων της ελληνικής υπαίθρου, αλλά και της μαγικής Σμύρνης, γεμάτες ντοπιολαλιές σαγηνεύουν τον αναγνώστη .Ο πολιτικός και ο πνευματικός κόσμος της Αθήνας γράφει Ιστορία, στα καφέ της εποχής, μέσα από συζητήσεις  έντονες περί ελευθερίας, ενότητας και δημοκρατίας.  Σε μια τέτοια συζήτηση ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, μοιράζεται τις σκέψεις και τις ανησυχίες του για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα με το φίλο του, Βίκτωρα.

Λέξεις και  τοπία πλέκονται περίτεχνα, φωτογραφίζοντας  τα συναισθήματα των ηρώων σε ένα άρτια δομημένο μυθιστόρημα, γεμάτο γλαφυρότητα.

…«Στηριγμένη στην κουπαστή, η Λευκιώ έσφιγγε γύρω της τη γούνινη ζακέτα της, πασχίζοντας να σφίξει και την καρδιά της για να μην σπάσει. Να, ξεχώριζαν τώρα οι τρούλοι κι οι μιναρέδες να τρυπούν τον αέρα… πάνω απ’ όλους ο χρυσός σταυρός στο μαρμαρένιο καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής που λαμποκοπούσε κι άστραφτε στο παγερό φως της μέρας….»

Η δυναμική και τα συναισθήματα των χαρακτήρων, αποδίδονται με ρεαλιστικό τρόπο, κάνοντας τον αναγνώστη να βρεθεί στο πλάι τους, να δει, να αισθανθεί και να βιώσει όλα όσα τους απασχολούν. Πόνος, αγωνία, απώλεια, μοναξιά, επιθυμία, αγάπη πλημμυρίζουν τον αναγνώστη.  Θέλω, πρέπει και πιστεύω διακυβεύονται πάνω στον καμβά του πολέμου, εκεί που όλοι ακροβατούν.

…«Τα έτη μου απώλεσα εις μάτην. Τα δίνω όλα για ένα τανγκό μαζί της.»..