Κριτική από Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "άρωμα Λουίζας" της Βίκυ Μωραγιάννη

  Είναι κάποια μικρά βιβλιαράκια, που κρύβουν μέσα τους, αισιοδοξία και αγαλλίαση.

Σου ανοίγουν τους πόρους της ψυχής σου.

Διαγράφουν με , ένα μαγικό τρόπο, όλα τα αρνητικά συναισθήματα και κουμπώνουν μέσα σου, νοσταλγικά τα χαμένα χαμόγελα, που χάθηκαν σε στιγμές, που μας λύγισαν, και μας έφεραν στο σημείο να τραπουμε σε φυγή, από τα όμορφα της ζωής.

  Άρωμα λουίζας το νέο βιβλίο της Βίκυ Μωραγιαννη, και από την αρχή της ιστορίας ευωδιάζει ολούθε αυτό το όμορφο λουλούδι. Όμως, στη συνέχεια της ιστορίας για τον κάθε αναγνώστη το άρωμα αλλάζει.

  Οι σελίδες του μοσχοβολούν, από τα αρώματα του ελληνικού καφέ, της βανίλιας και του αφράτου μουστοκούλουρου. Μυρίζει γιαγιά.

Τη δική μου γιαγιά. Όμως, είμαι σίγουρη ότι πολλοί αναγνώστες, θά βρουν στα αποσπάσματα, στις σκέψεις και στους διαλόγους, τη δική τους αγαπημένη φιγούρα. Τη δική τους γιαγιά. 

Το άρωμα Λουίζας, είναι ένα βιβλίο χάδι ψυχής..

Ένα βιβλίο, που ανακατεύει τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις στο τσουκάλι της ζωής. 

Και το φίλτρο, που ευωδιάζει είναι γεμάτο θαλπωρή, αγάπη, και φωτεινά ουράνια τόξα. 

  Το μυθιστόρημα αυτό κρύβει μέσα του, μυστήριο, αστυνομική πλοκή, άπλετο χιούμορ, παραφυσικά φαινόμενα, ρομαντισμό, γλυκόπικρα συναισθήματα, συγκίνηση & ελπίδα.

  Η συγγραφέας, στήνει ένα ευφάνταστο, παζλ μυστηρίου, γεμάτο γρίφους με πινελιές άπλετου χιούμορ θέλοντας με αυτό τον τρόπο να περάσει το δικό της μήνυμα για, την αναζήτηση της ύπαρξής μας. 

Το χιούμορ στο βιβλίο αυτό ισορροπεί την ιστορία και τα συναισθήματα.

Είναι αυτό, που "κρατάει" τα ηνία για, να μη γίνει το βιβλίο μελοδραματικό.

Πρωταγωνίστρια είναι η Λουίζα και η γιαγιά της σε ένα παρασκήνιο, που θυμίζει κωμωδία και όμως μέσα από τις περιπέτειες τους, περνούν πολύ δυνατά μηνύματα.

Η σχέση γιαγιάς και εγγονής φέρνουν στην επιφάνεια θέματα, που απασχολούν πόλλους ανθρώπους σήμερα.

Τον προσανατολισμό της ευτυχίας μας.

Τον τρόπο, με τον οποίο προσπαθούμε να ενταχθούμε σε ένα περιβάλλον, που δε μας κουμπώνει.

Τη διαμόρφωση, τη συμπεριφορά και την ιδιοσυγκρασία της προσωπικότητάς μας, όταν αυτή είχε αλληλεπίδραση με την οικογένεια και τα στερεότυπα αυτής.

Μέσα από την ηρωίδα Λουίζα βιώνουμε ένα οδοιπορικό στα ταξίδια της ψυχής, που ξεκινούν από τη μέρα, που θυμόμαστε τον εαυτό μας.

Ένα ουσιαστικό ταξίδι, στα συναισθήματα, στις εικόνες, στους ανθρώπους, στις εμπειρίες και στα βήματα, που διαμόρφωσαν το εγώ μας ούτως, ώστε να φτάσουμε στον προορισμό του σήμερα και να αλλάξουμε αυτά, που πια δε μας ταιριάζουν.

Τα ρούχα, που ντύσαμε την ψυχή και τα θέλω μας, και τώρα πια τα νιώθουμε σαν λεκέ πάνω μας.

" Να θυμάσαι να κρατάς πάντοτε ψηλά το κεφάλι, αλλά να χαμηλώνεις το βλέμμα σου προς τα κάτω όταν χρειάζεται.

Μόνο έτσι θα μπορέσεις να βλέπει τον ορίζοντα, αλλά ταυτόχρονα να αποφεύγεις τα εμπόδια στα οποία μπορεί να σκοντάψεις.

Να φροντίζεις το μυαλό αλλά και τα πόδια σου. 

Να φροντίζεις τη μηχανή, αλλά και τις ρόδες σου, γιατί εκείνες θα σε πάνε τελικά εκεί που θες"

Αυτό είναι το, πιο δυνατό μήνυμα, που πήρα από αυτό, το μικρό μαγικό βιβλίο. 

Και σίγουρα όχι μόνο αυτό.

Για μένα το άρωμα λουίζας είναι ένα βιβλίο, που μου χάρισε όλα αυτά, που τελευταίο διάστημα, λόγω των καταστάσεων, που ζούμε, έχασα.

Μου έδωσε ξανά μία πνοή ζωής.

Μου γύρισε πίσω το χαμόγελό μου.

Και μου έδωσε κάτι πιο δυνατό, την ελπίδα.

Να το διαβάσετε.

Και αν στο τέλος τα μάτια σας δακρύσουν, αφήστε τα να κυλήσουν.

Είναι δώρα ψυχής, γιατί μερικά βιβλία έχουν τον τρόπο να μας λυτρωνουν.

Ανοίξτε την καρδιά σας και ευωδιαστε την ψυχή σας με άρωμα λουίζας.