Γράφει η Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Οι άρχοντες του χρόνου" της Εύα Γκαρθία Σάενθ ντε Ουρτουρι

 Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας της, της λευκής πόλης είναι ένα διαφορετικό αστυνομικό μυθιστόρημα. 

Η συγγραφέας σε καθένα από τα τρία βιβλία της μικρής αυτής σειράς, χάραξε στο αναγνωστικό κοινό το δικό της αποτύπωμα. Και στα δύο προηγούμενα βιβλία αλλά και σε αυτό η συγγραφέας, προβάλλει τα έντονα χαρακτηριστικά, τις ομορφιές, τους μύθους και τα θαύματα της χώρας της. Της χώρας των βάσκων.

Οι άρχοντες του χρόνου είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, που η συγγραφέας το έχει ντύσει με ιστορικά γεγονότα, ιατρικές αναφορές και πράξεις δολοφονίας ως προς τον τρόπο εκτέλεσης στην Ισπανία τον Μεσαίωνα και φυσικά την εθιμοτυπία της εποχής.

Τα ιστορικά γεγονότα αλληλεπιδρούν στην ιστορία όσο και το αστυνομικό ερευνητικό κομμάτι.

Η ιστορία του βιβλίου ανοίγει την αυλαία της σε δύο διαφορετικές ιστορικές χρονολογίες. Ξεκινά από το το 1122 Μ.Χ έως το 2019. 

Οι δύο εποχές διαχωρίζονται μόνο ως προς τα πρόσωπα, ( όχι απόλυτα), την

 χρονολογική εποχή και το είδος της πολιτικής, που επικρατεί στις δύο αυτές μακρινές εποχές. 

Η συγγραφέας, με κάποιον τρόπο έχει δέσει αυτές τις διαφορετικές ιστορίες τόσο άρρηκτα, που ο αναγνώστης ίσως "χαθεί" θετικά, σκεπτόμενος ότι υπάρχει ένα έξυπνο τρικ με το ίδιο το βιβλίο, που κρατά στα χέρια του. Με τον τρόπο, που εξελίσσονται οι ιστορίες αλλά και με τη βοήθεια των γεγονότων, που έρχονται στην επιφάνεια.

Όλα ξεκινούν από το ίδιο το βιβλίο.

Η δική μου σκέψη είναι ότι το βιβλίο χωρίζεται σε τρία διαφορετικά βιβλία πού όμως και τα τρία έχουν, κοινό παρονομαστή.

Και εδώ είναι το " έξυπνο τρικ", που προανέφερα...!

 Η αγωνία και η δράση έχουν στο βιβλίο το ρολό της έντασης. Δε θα έλεγα ότι έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε αυτό όμως συμβάλλει ο τρόπος, που εξελίσσεται η ιστορία στο βιβλίο. Είναι λίγο διαφοροποιημένη σχετικά με άλλα βιβλία του είδους.

Όμως και πάλι, ο ρόλος τους είναι ορατός ειδικότερα στα σημεία των κορύφωσης των σκηνών πού υπερτερεί το αστυνομικό κομμάτι.

Και εδώ φυσικά θα συναντήσουμε όλους τους αγαπημένους ήρωες, που αγαπήσαμε στα δύο προηγούμενα βιβλία. Κάποιους πιο ώριμους τους περισσότερους πιο ευάλωτους αλλά χωρίς να χάνουν την πυγμή, το σθένος και το θάρρος τους.

Ο αγαπημένος kraken είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας, που, όχι, μόνο κρατά τις ισορροπίες αλλά είναι και ο ήρωας, που φέρνει τα πάνω κάτω μέχρι το τέλος.

Το κομμάτι, που με μπέρδεψε περισσότερο, είναι ο τρόπος, που σύνδεει η συγγραφέας το κίνητρο των θανάτων, με την εξέλιξή τους. Στη διάρκεια της ανάγνωσης όμως αυτό αλλάζει. Όλα τελικά στο τέλος φανερώνονται.

Αυτό το βιβλίο είναι το κλείσιμο της τριλογίας. Είναι φανερό περισσότερο στις τελευταίες 100 σελίδες. Για αυτό τον λόγο και το συναισθηματικό κομμάτι έχει κυρίαρχο ρόλο στο μεγαλύτερο περιεχόμενο του βιβλίου.

Οι άρχοντες του χρόνου, είναι ένα συγκινητικό, δυνατό, ιστορικό- αστυνομικό μυθιστόρημα, που στο τέλος του κλείνει όλα αυτά που αγάπησε το αναγνωστικό κοινό σε αυτή τη συγγραφέα και τους ήρωες της.

Η συγγραφέας έδωσε κίνητρο στον αναγνώστη να αγαπήσει για άλλη μία φορά την χώρα των βάσκων και να μεταλαμπαδεύσει την ιστορία της χώρας αυτής, αλλά και τους ανθρώπους τους ίδιους, που την περιβάλλουν. 

Ειδικότερα σε αυτό το βιβλίο, που είναι εμφανής ότι έχει ψάξει πολύ, έχει κάνε μία απαιτητική έρευνα για, να φέρει στο προσκήνιο το βιβλίο και τα αληθινά γεγονότα το περιβάλλουν το ιστορικό κομμάτι. 

Θα έλεγα ότι ήθελε να κλείσει την τριλογία με τέτοιο τρόπο, ώστε να αναζητήσουμε και να θελήσουμε να την ξανά διαβάσουμε. 

Αγαπημένε Κράκεν εις το επανιδείν..!

Ελπίζω να έχουμε σύντομα νέο λογοτεχνικό έργο της συγγραφέως για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε λίγο ακόμη στην χώρα που αγάπησα..!