Γράφει η Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο " Γλυκό κουταλιού λεμόνι" της Χριστίνας Καρρά

 

Το νέο  μυθιστόρημα της Χ. Κάρρα είναι ένα βιβλίο, που το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του  είναι στα κίνητρα & το συναισθηματικό κομμάτι της ιστορίας.

 

Το γλυκό του κουταλιού λεμόνι είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα. Οι κεντρικοί ήρωες είναι δύο οικογένειες εκείνη της Φωτεινής και του Θωμά, που ενώνονται με τα δεσμά του γάμου. Οι άλλοι ήρωες τοποθετούνται στην ιστορία για, να πλαισιώσουν τους πρωταγωνιστές.

 

Πόρος & Σικάγο.

Δύο διαφορετικές χώρες στην ίδια χρονολογική περίοδο.

Η συγγραφέας εναρμονίζει απόλυτα τη διαφορετική ατμόσφαιρα, που διαχωρίζει τα δύο αυτά κράτη.

Τη σικάτη, πλούσια  και προοδευτική χώρα, που είναι το Σικάγο και από την άλλη μας παρουσιάζει την κλειστή, συντηρητική,  κοινωνία του Πόρου.

 

Η αφήγηση ξεκινά από το 1948 όπου ένας θάνατος συνταράσσει τη μικρή κοινωνία του νησιού  και από εκεί και έπειτα ξεκινά μια δύσκολη συναισθηματική μάχη για τους ήρωες που φτάνει έως και το 1950.

 

Ο αναγνώστης γνωρίζει  από τις πρώτες σελίδες τον δολοφόνο. Έναν αδίστακτο και δολοπλόκο άνθρωπο, που δεν είναι ευτυχισμένος με τα λίγα αλλά αναζήτα τα πολλά.

Για να αποκτήσει περισσότερα φτάνει στην τρέλα, που ο ίδιος την ονομάζει δόξα και ευτυχία.

Τα κίνητρα του χαρακτηρίζονται από την  απληστία αλλά κρύβουν ένα βαθύτερο και πιο συναισθηματικό νόημα. Ο πόνος είναι η συναισθηματική κατάσταση, που τον εξώθησε στα άκρα.

Άλλαξε ο ψυχικός του κόσμος και άρχισε να βρίσκει την ηρεμία μόνο, όταν πρόσφερε στον εαυτό του το νέκταρ και την  αμβροσία  της δόξας και του πόνου, που προκαλούσε στους άλλους ανθρώπους γύρω τού.

Τη δική του ιστορία γνωρίζουμε στο βιβλίο, με το δικό του ψυχικό κόσμο ερχόμαστε αντιμέτωποι. Και μέσα από τις δικές του παραπομπές ξετυλίγεται η ιστορία.

.

 

Οι ανατροπές υπάρχουν στην αρχή της ιστορίας και είναι πολύ δυνατές και βοηθητικές για τη μετέπειτα εξέλιξη  των συναισθηματικών βιωμάτων των ηρώων.

 

Η δράση δεν έχει έντονη παρουσία στην ιστορία. Καθώς ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο από την αρχή έως το τέλος του βιβλίου.

 

Η αγωνία υπερέχει και εδώ στο συναισθηματικό επίπεδο και όχι τόσο στο εγκληματικό σκέλος του βιβλίου.

 

Το γλυκό του κουταλιού λεμόνι, δεν είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα σαν αυτά, που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε.

Δεν έχει αστυνομική πλοκή και έρευνα.

Δεν είναι ένα αμιγώς αστυνομικό.  Κατατάσσεται στο είδος του κοινωνικού είδους μυθοπλασίας με πινελιές αστυνομικού ύφους λόγω των εγκλημάτων,   που συμβαίνουν.

 

Η συγγραφέας ξεδιπλώνει την ιστορία της με μεστή και σφιχτοδεμένη γραφή.

Δίνει στο βιβλίο της μία πιο ενδιαφέρουσα πτυχή, καθώς τοποθετεί και ιστορικά γεγονότα, που δεν είναι ευρέως γνωστά σε όλους τους αναγνώστες για την εποχή, που έχει επιλέξει να παρουσιάσει το πόνημα της.

 

Το γλυκό του κουταλιού λεμόνι, είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο, ευκολοδιάβαστο, που προσφέρει αρκετές ιστορικές πληροφορίες. Αρκετές εικόνες ρέπουν σε μία διεστραμμένη, ερωτική φύση, μα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζεται στο πώς η συγγραφέας ξετυλίγει τον χαρακτήρα του δράστη. Η ψυχογραφιση του δράστη - ήρωα της εκτυλίσσεται με έναν τρόπο, που μαγνητίζει τον αναγνώστη.

Μας δίνει να κατανοήσουμε πως η διάπλαση του συναισθηματικού  και ψυχικού μας κόσμου καθορίζει με ποικίλους τρόπους το φάσμα της ζωής μας αλλά και την εξέλιξη μας. Το παρόν και το μέλλον μας.

 

Το μόνο, που έχω να παρατηρήσω είναι ότι  από ένα σημείο και μετά η δράση και η εκτέλεση των ενεργειών του δράστη γίνονται αρκετά προβλέψιμες. Ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο μοτίβο δε δίνει στον αναγνώστη το αναπάντεχο της έκπληξης. Θα  ακολουθήσει  όμως με ενδιαφέρον  τα γεγονότα, που θα καθορίσουν και θα ολοκληρώσουν την ιστορία.

 

Όσο για το τέλος του βιβλίου πιστεύω ότι ο κάθε αναγνώστης θα το δει από μία δική του διαφορετική μάτια.

 

Εγώ ωστόσο περίμενα κάτι περισσότερο, όχι για την εξέλιξη της ιστορίας άλλα για την έκβαση αυτής.

 

Ο τίτλος του βιβλίου ταιριάζει  αρμονικά με τον μύθο του λεμονιού. Για αυτό αν αποφασίσετε να δοκιμάσετε από το συγκεκριμένο γλύκισμα να θυμάστε ότι δεν πικρίζει μόνο αλλά η γεύση του μερικές φορές... Σκοτώνει.!