ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ  

 

1866. Σε ένα παραθαλάσσιο χωριό στη Νότια Αγγλία, η νεαρή Νελ ζει απομονωμένη από την υπόλοιπη κοινότητα λόγω των εκ γενετής σημαδιών στο δέρμα της. Μαζεύει βιολέτες για να ζήσει και όλος της ο κόσμος είναι ο λατρεμένος της αδελφός και η θάλασσα.

Όταν όμως το Τσίρκο των Θαυμάτων του Τζάσπερ Τζούπιτερ φτάνει στο χωριό, η Νελ πέφτει θύμα απαγωγής. Ο πατέρας της την έχει πουλήσει στον σόουμαν παρουσιάζοντάς την ως το κορίτσι-λεοπάρδαλη. Είναι η μεγαλύτερη προδοσία στη ζωή της Νελ, ωστόσο καθώς η φήμη της μεγαλώνει και γίνεται φίλη με τα άλλα μέλη του Τσίρκου, όπως και με τον ευγενικό αδελφό του Τζάσπερ, τον Τόμπι, αρχίζει ν’ αναρωτιέται μήπως η απαγωγή της ήταν το καλύτερο πράγμα που της συνέβη ποτέ.

Στο Λονδίνο, οι εφημερίδες περιγράφουν τη Νελ ως το όγδοο θαύμα του κόσμου. Φτιάχνονται αγαλματίδια με τη μορφή της και τα πλήθη συρρέουν για να τη θαυμάσουν να σκίζει τον αέρα. Όμως ποιος θα πει την ιστορία της; Τι θα συμβεί όταν η δόξα της απειλεί να εξαφανίσει τη δόξα του σόουμαν που την αγόρασε; Και ενώ είναι ερωτευμένοι με τον Τόμπι, θα καταφέρει εκείνος να απομακρυνθεί από το παρελθόν του και από το φρικτό μυστικό που τον δένει με τον αδελφό του;

Από τους τερπνούς κήπους του βικτοριανού Λονδίνου στα αιματοβαμμένα πεδία μάχης της Κριμαίας, το Τσίρκο των Θαυμάτων είναι μια καταπληκτική ιστορία για την εξουσία και την ιδιοκτησία, τη δόξα και τον κίνδυνο να περνάς απαρατήρητος.

Με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την Καταστροφή της Σμύρνης, όταν η ανθηρή μητρόπολη, το σημερινό Ισμίρ, διαλύθηκε ολοσχερώς και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, αλλά και τα 200 χρόνια από τη Σφαγή της Χίου, ο διακεκριμένος συγγραφέας και δημοσιογράφος Lutz C. Kleveman κάνει ένα οδοιπορικό, επί έναν ολόκληρο χρόνο, στα ελληνικά νησιά και στη Σμύρνη, που καταλήγει να μετατραπεί σ’ ένα ταξίδι στον χρόνο.

 

Μεταφερόμαστε στη Χίο στο τέλος του 18ου αιώνα και παρακολουθούμε τα γεγονότα που οδήγησαν στον εξανδραποδισμό του πληθυσμού της, καθώς και στο προσφυγικό κύμα προς τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου. Στη συνέχεια περνάμε απέναντι στα παράλια της Μικράς Ασίας και την κοσμοπολίτικη Σμύρνη, τότε που ζούσαν ειρηνικά εκεί Έλληνες, Τούρκοι, Εβραίοι, Αρμένιοι, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, και ξαναζωντανεύουν μπρος στα μάτια μας οι εξελίξεις που είχαν ως τελικό αποτέλεσμα την Καταστροφή του 1922.

 

Το συνταρακτικό αυτό γεγονός και τη λήξη του Ελληνοτουρκικού Πολέμου διαδέχτηκε η ανταλλαγή πληθυσμών, κατά την οποία σχεδόν δύο εκατομμύρια χριστιανοί και μουσουλμάνοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους· αυτή η ανταλλαγή αποτέλεσε το πρότυπο για όλες τις εθνοκαθάρσεις του 20ού αιώνα.

Με βάση τις μαρτυρίες των ανθρώπων που συναντά και την επιτόπια έρευνά του, ο συγγραφέας αναζητά το νήμα της Ιστορίας που συνδέει το παρελθόν με το παρόν αλλά και τις μετακινήσεις των πληθυσμών στο Αιγαίο, οι οποίες δείχνουν να μην έχουν τέλος…

Ένας λογοτεχνικός θρίαμβος του έρωτα και της μοναξιάς, του πολέμου και της τέχνης, αλλά και ένας γεμάτος αγάπη φόρος τιμής στον Μεγάλο Γκάτσμπι, το ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΜΕΝΤΑΤΟΡΕ είναι ένα συγκλονιστικό έργο φαντασίας από έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας.

Οι ζωγραφιές είναι παράξενα πράγματα: Καθώς πλησιάζουν προς το τέλος, αποκτούν τη δική τους θέληση, τη δική τους οπτική γωνία, ακόμα και τις δικές τους ικανότητες λόγου. Λένε στον καλλιτέχνη πότε έχουν τελειώσει (τουλάχιστον έτσι λειτουργεί μ’ εμένα). Κάποιος που παρακολουθεί ως θεατής –αν είναι κανείς παρών– δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα σε μια ζωγραφιά σε εξέλιξη και σε μια ολοκληρωμένη ζωγραφιά, γιατί το όριο είναι πρακτικά αόρατο στο γυμνό μάτι. Ωστόσο ο καλλιτέχνης γνωρίζει. Αυτός ή αυτή μπορεί ν’ ακούσει τη ζωγραφιά να του λέει: Κάτω τα χέρια, τέλειωσα. Ο καλλιτέχνης πρέπει απλώς να υπακούσει σ’ αυτή τη φωνή.

Ο δεύτερος τόμος ενός έπους από τον συγγραφέα που, σύμφωνα με τους New York Times, εφηύρε τη μυθιστοριογραφία του εικοστού πρώτου αιώνα.