Το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας: η σιωπής της λευκής πόλης μυρίζει χειμώνα. Είναι από τα βιβλία, που "χρειάζονται" ζεστό καφέ, τζάκι, και απόλυτη απομόνωση στις σελίδες του.! Η δεύτερη ιστορία της τριλογίας έχει πολλές διαφορές με το πρώτο βιβλίο. Σε αυτό το βιβλίο θα έλεγα ότι αν, και δε λείπει το αστυνομικό κομμάτι, είναι φανερά υποδεέστερο του πρώτου βιβλίου. Τις τελετουργίες θα τις χάρακτηριζα ως αστυνομικό δράμα, που εμπεριέχει θρύλους και δοξασίες μιας άλλης εποχής της Σκοτίας και της Ιρλανδίας, και δεν είναι απλώς η αναφορά σε αυτά αλλά βοηθάει και η ιδιαίτερη αφήγηση και γραφή της συγγραφέα , καθώς έχει την ικανότητα να σε ταξιδέψει και να σε γεμίζει με εικόνες ζωντανά κινηματογράφικες βάζοντας σε, πιο βαθιά στα άδυτα αυτής της ιστορίας. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι όλα ξεκινούν σαν ένα παιχνίδι, το παιχνίδι των γρίφων, στη πραγματικότητα όμως είναι ένα παιχνίδι, που σε φτάνει στα όρια. Ένα παιχνίδι εκδίκησης, αγάπης, φιλίας και θανάτου. Η ιστορία είναι μοιρασμ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου