Κριτική - Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο " 18 μέρες μετά" της Σάρας Προφέτα

 

Πολλές φορές στη ζωή,  ο χρόνος γίνεται αμείλικτος.  Στέκεται απέναντι σου αγέρωχος και σαν τιμωρός μετρά αργά βασανιστικά, ξανά και ξανά, σαν να θέλει να σε τιμωρήσει, σαν να θέλει να μην ξεχάσεις ούτε λεπτό, το πολύτιμο που είχες και δεν έχεις πια.

  Στην περίπτωση της Νικίτα, ο χρόνος μετρά μέχρι εκείνη τη στιγμή που ο έρωτας χάθηκε.   Μετά από 2750 ημέρες ευτυχίας, τη σκυτάλη παίρνει ο πόνος και αναλαμβάνει να εκτελέσει την ποινή "...

  Με τον τίτλο "18 μέρες μετά" κυκλοφορεί το ρομαντικό μυθιστόρημα της Sara Profeta, από τις εκδόσεις Άνεμος.  Σε πρωτοπρόσωπη γραφή και με πλούσιους διαλόγους, η συγγραφέας δανείζει το λόγο της στην πρωταγωνίστρια Νικίτα κι εκείνη ανοίγει την καρδιά της στον αναγνώστη αφήνοντας την Ιστορία της να κυλήσει ζωντανά, ανάμεσα στο χθες και το σήμερα. 

 Μέσα από την αφήγηση της ξεπηδά μια γυναίκα δυνατή, ριψοκίνδυνη, με χιούμορ, αλλά και ένα πλάσμα με ευαισθησίες και αδυναμίες. Με αφοπλιστική δυναμική, η αξιωματικός της αστυνομίας δίνει το στίγμα της  γυναίκας που χαίρει παραδοχής και εκτίμησης, τόσο από την υπηρεσία της, όσο και από το στενό της περιβάλλον.

  Ως ελεύθερη σκοπευτής ειδικών αποστολών της αστυνομίας η Νικήτα παρουσιάζει την ατρόμητη εκδοχή της γυναίκας που έχει ξεφύγει από τα τετριμμένα πρότυπα. Παίζει κιθάρα, αστειεύεται, καβαλάει την μηχανή της και χάνεται στην άσφαλτο, αποπνέοντας την αίσθηση ελευθερίας που και η ίδια αισθάνεται.  Τι γίνεται όμως με την ψυχή της;

  Εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά, δύσκολα .  Μέσα της κυριαρχούν συναισθήματα που πάλλονται μεταξύ τους.  Πράξεις που θα την φέρουν αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό.  Ο μεγάλος της έρωτας, ο Μάρκος είναι πια παρελθόν.  2750 μέρες...   Η εμμονή της με το χρόνο πονάει...   Κι οι μνήμες το ίδιο. Η ευτυχία, ο πόνος, ο φόβος, η απογοήτευση ακολουθούν το ένα το άλλο, μπερδεύονται  και η ηρωίδα επιλέγει να μείνει μακριά από την αγάπη, δημιουργώντας εφήμερες σχέσεις.  Ο Μάρκος στοίχειωσε τον χρόνο...

 Οι σελίδες του βιβλίου πλημμυρίζουν από έρωτα, πάθος και πόνο.  Αυτόν τον αβάσταχτο πόνο που ο έρωτας αφήνει φεύγοντας...  Η φιλία αναδύεται ανόθευτη, μέσα σ' αυτή την τρικυμία της ψυχής.. της Νικίτα.  Άνθρωποι  αληθινοί στέκονται στο πλάι της και την στηρίζουν.   Και η βία όμως εμφανίζεται ωμή και ανελέητη...

 Η συγγραφέας μεταφέρει εικόνες και συναισθήματα  με μια γραφή τόσο προσωπική και ιδιαίτερη.   Ο λόγος λιτός, αληθινός, κοφτερός, έξυπνος, καυστικός, ρέει σαν χείμαρρος, παρασύρει τον αναγνώστη να νοιώσει , να συγκινηθεί, να αφουγκραστεί, να προβληματιστεί σε μια διαδρομή γεμάτη βία και άγριες καταστάσεις που η συγγραφέας αντιμετωπίζει έξυπνα,  βάζοντας στον αντίποδα το αστείρευτο χιούμορ της Νικίτα.

  Μια ιστορία που ψάχνει το δρόμο για τη λύτρωση...  Τι θα συμβεί άραγε όταν η Νικίτα θα γνωρίσει τον Τζέιμς;  Θα αρχίσει ο χρόνος να μετρά ξανά απ’ την αρχή; Θα αφήσει τον ήλιο να φωτίσει τα σκοτάδια τη ψυχής της;  Θα ξεπεράσει τους φόβους της;  Θα αφήσει την αγάπη να την πάρει πάλι αγκαλιά;

  Ένα μυθιστόρημα που σε ταξιδεύει στα βαθιά μονοπάτια της ψυχής,  με μηνύματα κοινωνικά και πολύ συναίσθημα!  Ένα ανάγνωσμα αισθηματικό, ρομαντικό, κοινωνικό,  συγκινητικό που καθηλώνει τις αισθήσεις. Που αξίζει να το αφήσουμε να μας περπατήσει εκεί που η απελπισία γεννά την ελπίδα...  Εκεί που ο χρόνος ξεκινά πάλι να μετρά...