ΚΡΙΤΙΚΗ- ΑΠΟΨΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΠΟ Χ. ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ - Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΟΥ Μ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

Γροθιά στο στομάχι . Βιβλίο επίκαιρο στην Ελλάδα της κρίσης και των επιχειρήσεων που κλείνουν αφήνοντας στο δρόμο τους εργαζόμενους και κατ’ επέκτασιν και τις οικογένειες τους να ψυχορραγούν , χάνοντας την αξιοπρέπεια τους δείχνοντας ασυνέπεια πλέον στις υποχρεώσεις τους .Οικογένειες που πια στερούνται ακόμη και τα αυτονόητα όπως η τροφή, χάνοντας τα όνειρα τους βυθίζονται στο τέλμα της αβεβαιότητας για την επόμενη μέρα………

Συναισθήματα που σε κατακλύζουν από την πρώτη σελίδα ως την τελευταία είναι το βιβλίο του Μένιου Σακελλαρόπουλου – Η Πυραμίδα της οργής, μια  βαθιά ανθρώπινη ιστορία γεμάτη αγωνία, θυμό και απελπισία μέσα στα μάτια και στην ψυχή των ηρώων του, ανθρώπων της διπλανής πόρτας.

Η κατασκευαστική εταιρεία «Pyramis», βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, οι εργαζόμενοι της έχουν να πληρωθούν κανονικά μήνες και αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα βιοπορισμού. Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας από την άλλη, κινεί τα νήματα μόνο για το προσωπικό του συμφέρον, για να αυξήσει τα προσωπικά του οικονομικά αποθέματα, ασυγκίνητος μπροστά στο δράμα των εργαζομένων του, που για χρόνια έδιναν το είναι τους στην επιχείρηση του. Αδίστακτα, πατάει επί πτωμάτων για το προσωπικό του όφελος μόνο, δωροδοκεί υπουργούς, κλείνει συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και μένει παγερά αδιάφορος για τις οικογένειες των εργαζομένων του που στην ουσία μένουν στο δρόμο, βουλιάζοντας στην απελπισία για το τι θα φέρει το αύριο. Η στάση του αυτή πυροδοτεί μια σειρά αντιδράσεων από τους εργαζόμενους που προσπαθούν να βρουν λύση στα καίρια προβλήματα τους και φτάνει να οπλίσει το χέρι του πιο φιλήσυχου ανθρώπου, εργαζόμενος επί σειρά ετών στην εταιρεία, και τον μετατρέπει σε τιμωρό. Πόσο αθώος ή ένοχος είναι ο θύτης; Ποιος είναι αληθινά ο ένοχος, ο θύτης ή το θύμα;

Η πένα του συγγραφέα απλή, λιτή, έντονα περιγραφική, με ήρωες ρεαλιστικούς, που ξεδιπλώνεται η ζωή τους μπροστά στα μάτια μας, νιώθουμε τον πόνο, την αγανάκτηση, την εξαθλίωση που εφίσταντο χωρίς τέλος.

Από την πρώτη σελίδα το συναισθήματα μου ήταν έντονα με κύρια το θυμό  και την οργή γνωρίζοντας πως η ιστορία αυτή θα μπορούσε να ήταν πέρα ως πέρα αληθινή.

Στην εποχή της κρίσης που στην χώρα μας υπάρχουν σίγουρα οικογένειες στα όρια της ανέχειας, με τον εφιάλτη της ανεργίας να είναι πάντα παρών, οι ήρωες – εργαζόμενοι της ιστορίας μας μέσα στον θυμό και την απελπισία τους πολεμούν με όσα όπλα διαθέτουν, οργανώνονται και προσπαθούν να κερδίσουν τα δεδουλευμένα τους. Η απελπισία σέρνεται στα πρόσωπα τους, η αγωνία τους για το αύριο, για την επιβίωση της οικογένειας τους, τα ψυχικά τους αποθέματα λίγα μπρος σε εργοδότες που καταπατούν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Μόνο φως στην σκοτεινιά της ζωής τους , η αλληλεγγύη από τους γύρω τους ανθρώπους.

Ένα μυθιστόρημα πραγματική γροθιά στο στομάχι. Συγκινήθηκα, έκλαψα και πόνεσα μέσα από τις ιστορίες των ηρώων, αισθάνθηκα τον θυμό να με κατακλύζει για όλους αυτούς που υποφέρουν προσπαθώντας να επιβιώσουν χωρίς να χάσουν την ανθρωπιά τους. Ένιωσα όμως και την αγάπη και την συντροφικότητα να ξεχειλίζει μέσα από την ιστορία και ένιωσα την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Ένα συγκλονιστικό βιβλίο που διαβάζοντας το, θα οργιστείτε, θα συγκινηθείτε, και θα νιώσετε και την ελπίδα που ανθίζει ακόμα και μέσα από τις πιο δύσκολες καταστάσεις.!!