ΚΡΙΤΙΚΗ- ΑΠΟΨΗ από Χ. ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΘΕΟΣΤΑΛΤΟΣ" της ΜΙΚΑΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗ

Το 1618 ο Μέγας Ασπάλαθος ιδρύει την μυστική αδελφότητα το «Ιερό Λιοντάρι», που πήρε το όνομα της από ένα σπήλαιο που βρίσκεται στον Υμηττό της Αττικής.

Ο ιδρυτής της αδελφότητας μπόλιασε τους ακολούθους του με τα Ιδανικά του Έντιμου Βίου, ακολουθώντας έτσι πιστά τον δρόμο της Ηθικής, βοηθούσαν τους αδύναμους, ενώ για τους κακούς ήτανε καταπέλτης.

Μια σέκτα ανθρώπων που ο αρχηγός της με την βοήθεια των Τριών Εκλεκτών αποφασίζει για την καταδικαστική ποινή, ατόμων που διαπράττουν εγκλήματα εις βάρος του κοινού καλού.

Είναι όλοι τους επιφανής πολίτες που μπαίνοντας μέσα στο σπήλαιο φορούν το μανδύα της Αδελφότητας και για διακριτικό τους έχουν ένα χρυσό δαχτυλίδι με το κεφάλι του λιονταριού. Τα ονόματα τους δε, παραπέμπουν στην αρχαιότητα. Αδράστεια, Πασιφάη, Μίνωας.

Όταν ο Κωνσταντίνος Πυλαρινός , βρίσκεται την λάθος ώρα σε λάθος μέρος και γίνεται μάρτυρας στην δολοφονία μια νεαρής γυναίκας από μέλος της αδελφότητας, τότε σφραγίζεται και η δική του μοίρα και της γυναίκας του,  θάνατος.

 Η δολοφονία τους αφήνει πίσω της ένα ορφανό παιδί τον μικρό Αχιλλέα, και την οικογένεια του απαρηγόρητη για τον άδικο χαμό τους, καθώς και αναπάντητα ερωτήματα.

Την δολοφονία  καλείται να εξιχνιάσει ο αρχηγός της αστυνομίας Σίμος Τσελέπης, άνθρωπος ευσυνείδητος και ισχυρός αντίπαλος  για όσους παρανομούσαν.

Η Αδελφότητα για να καταφέρει να μείνει αλώβητη κρύβεται για τρία ολόκληρα χρόνια, όμως ένα τυχαίο; γεγονός ,  που συνέβηκε στις 01- 06- 18 η καταστροφική φωτιά στο Μάτι, φαίνεται να εξαφανίζει τα στοιχεία που θα βοηθούσαν τον αρχηγό της αστυνομίας να εξιχνιάσει επιτέλους το έγκλημα.

Ήταν τυχαία ή όχι , η ημερομηνία της φωτιάς;

Σήμαινε κάτι η συγκεκριμένη ημερομηνία για τον αρχηγό της Αδελφότητας; Σημάδι , ή κάποιο κρυπτογραφημένο μήνυμα που έπρεπε να ανακαλύψει σύντομα;

«Ο Θεόσταλτος» είναι ένα μυθιστόρημα  πολυπρόσωπο,  με χαρακτήρες ανθρώπων με έντονη προσωπικότητα, μια ιστορία που αναλύει σε βάθος την εποχή που ζούμε, αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο πως στέκεται μέσα σε αυτόν .

Μια ιστορία γεμάτη μυστικά, μυστήρια, δολοφονίες, συμπτώσεις, μια αιώνια πάλη του κακού με το καλό……

Η συγγραφέας με την πλούσια γραφή της, τις έντονες περιγραφές της, και τις ανατροπές που διαδέχονται η μια την άλλη, μας αναδεικνύει την τραγικότητα των καταστάσεων, την άγρια δολοφονία αλλά και την ορφάνια του μικρού Αχιλλέα. Γνώρισα και ένιωσα τον πόνο της ψυχούλας του, όταν μπροστά στο μνήμα των γονιών του αισθάνθηκε τόσο μόνος μέσα στο πλήθος γιατί χάθηκε για πάντα το χάδι της μάνας του, που πάντα τον έκανε να νιώθει ξεχωριστός. Θείο δώρο για τους γονείς του, αλλά και για όσους έμειναν πίσω…

Όσο προχωρούσε η αφήγηση εναλλασσόντουσαν τα συναισθήματα μου , πότε ένιωθα πόνο, τρόμο, οργή, αγωνία για την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά και μια αίσθηση ότι τίποτα στην ζωή όσο και αν δεν φαίνεται στην αρχή , στο τέλος δεν μένει ατιμώρητο.

Στο τέλος μένει η ελπίδα, για όσα περιμένουμε να έρθουν, για ένα καλύτερο αύριο!!!

….. Αν

 τρέξεις γυμνός σε αγκάθια ζωής και ματώσεις

σου στάζει ο Θεός το υδρόμελο, πόνο μην νιώσεις

εκείνος που ξέρει, τα δώρα Του στέλνει αντάμα

αγάπης το μάνα, σοφίας και ελπίδας το νάμα.