Κριτική - Άποψη από Χ.Κουρουπάκη για το βιβλίο "Ο εμός έρως" του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου

         

                      «Πόσο πραγματική, άραγε,

                        Είναι η ….. πραγματικότητα;

                        Η ιστορία αυτή, πάντως ,

                       Δεν άπτεται της πραγματικότητας,

                       Και, ως εκ τούτου,

                       Δεν διεκδικεί,

                       διόλου,

                       την αντικειμενικότητα της.

                       Άλλωστε ……. δεν κρίνει.

                       Προσπαθεί να ….. καταλάβει το «ανθρώπινο» -

                      Που εξακολουθεί να είναι

                      …….. «δρόμος»!»

 Από πολλά βιβλία που διαβάζουμε, ψάχνουμε να βρούμε στις σελίδες τους, τα ιδιαίτερα νοήματα που μας αφήνουν οι ιστορίες τους.

Σε αυτό το βιβλίο τα νοήματα είναι εμφανή και απόλυτα.

Με γνώμονα τα αλληγορικά πεζογραφήματα- ποιήματα,  που γίνονται τροφή για σκέψη ο συγγραφέας μέσα από τις λέξεις του μας δίνει να κατανοήσουμε ήθη και συναισθήματα, που έχουν χαθεί στην λήθη, στην δίνη της εξέλιξης της ζωής μας.

Με θεμέλιο την πίστη του και κινητήρια δύναμη την ψυχή του αποτυπώνει μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος αυτού, κομμάτια του είναι του.

« … Ευλογημένος ο έρωτας! Ευλογημένος! Γιατί; Μα γιατί ρωτά! Κι όσο ερωτά ο έρωτας είναι ευλογημένος !....» 

Αλήθεια ποιος είναι ευτυχισμένος και χαρούμενος  άνθρωπος;

Αυτός που δεν πτοείτε από τα βάσανα και τις δυσκολίες της ζωής, αλλά βρίσκει τρόπους και κουράγιο να βγαίνει πάντα νικητής από τον αγώνα της ζωής; Ποιος άλλος από τον ερωτευμένο!! Όταν ο άνθρωπος είναι ερωτευμένος, όλα γύρω του τα βλέπει πιο θετικά, πιο όμορφα. Κανένα εμπόδιο δεν τον δυσκολεύει, καμιά δυσκολία δεν τον απελπίζει, γιατί είναι τόσο χαρούμενος και γεμάτος ζωή άνθρωπος.

Στον κόσμο όμως που ζούμε, η αγάπη και ο έρωτας έχουν μόνο ένα τρόπο έκφρασης. Αυτόν της θυσίας. Όποιος αγαπά, θυσιάζει τον εαυτό του για τους άλλους. Ο εμός έρως …. Ο δικός μου έρωτας. Άκτιστος, Άχρονος, Άναρχος Έρωτας στο πρόσωπο Του.

Το μεγαλύτερο ερώτημα που θέτει αυτό το βιβλίο , είναι πόσο η πίστη μας είναι ορθή. Μήπως στο πέρασμα του χρόνου, και επειδή προσπαθούμε να αποφύγουμε ότι μας δυσκολεύει , έχουμε ξεχάσει τα ιδανικά μας;

Έχουμε ξεχάσει πως αποφεύγοντας οτιδήποτε μας απογοητεύει, και μας στριμώχνει πνίγουμε μέσα μας την δύναμη μας, χάνουμε την δίψα για την αγάπη για τον έρωτα.

«… Οι τρεις πειρασμοί της ερήμου – είναι τα πρώτα και τα έσχατα υπαρξιακά ερωτήματα- θέματα του ανθρώπου, πάνω στα οποία πρέπει να τοποθετηθεί ο καθένας μας και να απαντήσει, εάν (εάν) πραγματικά θέλει να ζήσει…» 

Οι πειρασμοί που αντιμετώπισε ο Χριστός μένοντας σαράντα μέρες στην έρημο από το διάβολο, ώστε να προετοιμαστεί για το Θείο έργο του.

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, ένιωσα τα ηθικά διδάγματα για την θρησκεία και την ζωή, να ρέουν μέσα από τις σελίδες του και να με πλημμυρίζουν. Γαλήνεψε η ψυχή μου, μου έδωσε ελπίδα μέσα από την γραφή του ο συγγραφέας ότι εκείνο το αύριο που θα έρθει και θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πόλεμο με το εμείς ή με το εγώ μας, αν θερίσουμε πίστη μέσα μας και γύρω μας θα λάβουμε και αγάπη. Άλλωστε Εκείνος θέρισε για μας θάλασσες και μονοπάτια. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο γιατί η ψυχή του ανθρώπου,  είναι αθάνατη και η αγάπη το τέλος του δρόμου!!