Κριτική - Άποψη από Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο ¨Σφαγείο Ψυχών" του Stuart Macbride

 " Από καιρούς αρχαίους έρχεται η καταγωγή μας.

Όταν οι ιερείς ήθελαν το νόμο του Θεού να ακολουθούν.

Όταν οι ιερές θυσίες και συμπόσια γέμιζαν τους βωμούς με αίμα.

Το αίμα των σφαγείων. "

Όταν ακολουθείς ένα συγγραφέα, εχεις αρχίσει να κατανοείς και τον τρόπο, που γράφει, το μοτίβο, που χρησιμοποιεί όσον αφορά την εξέλιξη, τη δομή και την πλοκή.

Είναι αυτά τα στοιχεία, που σε κάνουν να αγαπήσεις τον συγγραφέα και να συνεχίζεις να διαβάζεις τα βιβλία του.

Και μετά από ένα σύνολο βιβλίων γνωρίζεις ότι δε θα υπάρχουν και πολλές εκπλήξεις.

Ξέρεις ότι πατάς σε γνώριμο και αγαπημένο έδαφος.

Όχι πάντα..

Όχι, όταν το όνομα του συγγραφέα είναι S. Macbride.

Το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο του συγγραφέα, προσφωνείται με τον τίτλο: " Σφαγείο ψυχών.

Μεταφορικά και κυριολεκτικά ο τίτλος συμβολίζει, τον σφαγέα συγγραφέα και την ψυχή του αναγνώστη, που την κομματιάζει.

Καμία υπερβολή στις λέξεις μου.

Και κάποιοι θα αναρωτηθούν: πώς γίνεται ένας συγγραφέας να γίνει ο σφαγέας του αναγνώστη;

Και όμως, μπορεί.

Το σφαγείο ψυχών, το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο του συγγραφέα με τον επιθεωρητή Λόγκαν ΜακΡει είναι το πιο δυνατό, το πιο συγκλονιστικό, σκληρό, διεστραμμένο, σαδιστικό και το καλύτερο του από τα τέσσερα, που έχουν εκδοθεί στη χώρα μας.

Δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο.

Όχι, φυσικά και είναι απλές λέξεις, που έχουν μπει σε μία σειρά για, να δημιουργήσουν ένα πόνημα.

Κι όμως δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο.

Ο αναγνώστης, που θα πάρει την απόφαση να διαβάσει το σφαγεία των ψυχών πρέπει να οπλίσει την ψυχή του και να δέσει καλά τη ζώνη του, γιατί αυτή η βόλτα με το τρενάκι του τρόμου δε μοιάζει με καμία άλλη.

Είναι μοναδική και σκληρή.

Όταν πιάνω στα χέρια μου κάποιο βιβλίο του Μαcbride, όλα τα άλλα γύρω μου σταματούν να υπάρχουν.

Ψυχή και σώματι είμαι έρμαιο στα χέρια του συγγραφέα.

Δε σταματώ αν δε φτάσω στο τέλος.

Όχι αυτή την φορά.

Υπήρξαν στιγμές, που λύγισα.

Υπήρξαν - άλλες που έκλαψα.

Πόνεσα και θύμωσα αρκετές φορές.

Γιατί αυτό το βιβλίο είναι διαφορετικό.

Αν και το έχω τελειώσει εδώ και πολλές μέρες είναι ακόμα στο μυαλό μου. Η κάθε σκηνή, η κάθε σελίδα, και η κάθε παράγραφος.

Δε σταματούν οι σκέψεις μου να γυρνούν σε εκείνες τις στιγμές της ανάγνωσης, που με " σκότωσαν" 

 Ένα κοντέινερ γεμάτο ανθρώπινο κρέας.

 Σφαγεία γεμάτα σκότος.

 Ένα αστυνομικό τμήμα υποχείριο των ορεξεων ενός δολοφόνου.

 Ένας Λάζαρος Λόγκαν ΜακΡει, που ταξιδεύει στην κόλαση και στον τρόμο προσπαθώντας να σώσει ότι μπορεί απ` τα θραύσματα του πολέμου.

 Ήρωες, που δείχνουν ένα άλλο πρόσωπο.

Ένα διαφορετικό βιβλίο βουτηγμένο στο αίμα και τη τρελά.

 Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι πνιγηρή. Βροχερή, κρύα, υγρή και ασφυκτική.

Ο αέρας μύριζει αίμα και έχει το δέος του τρόμου σε κάθε βήμα. Σε κάθε λανθασμένη κίνηση και σκέψη.

Η δράση για άλλη μια φορά είναι καταλυτική και κινηματογραφική.

 Η εναλλαγή των σκηνών από την ηρεμία στην τρέλα της αστυνομικής έρευνας και το κυνηγητό φέρνουν τον αναγνώστη σε αναγνωστικό ντελίριο.

Προκαλούν έξαψη, ενθουσιασμό και το πάθος της ανάγνωσης, που θέλεις να φτάσεις πιο γρήγορα στο αποτέλεσμα των κινήσεων.

 Η αγωνία.!

Η αγωνία σε αυτό το βιβλίο έχει μόνο μια εικόνα : Εσένα, που τρως τα νύχια σου και γυρνάς τις σελίδες με άγχος, ενθουσιασμό και πάθος για το τι θα συμβεί στις επόμενες σελίδες.

Έξαψη, ταραχή και φόβος δένονται άρρηκτα με την αγωνία και γίνονται θηλιά γύρω στο μυαλό και τις σκέψεις του.

 Ανατροπές.

Οι ανατροπές είναι πολλές διότι το μυθιστόρημα είναι πολυπρόσωπο και πολυσέλιδο.

Έχει πολλές πτυχές και πολλές ιστορίες δεμένες όλες μαζί αριστοτεχνικά σε μία.

Οι ανατροπές είναι ανατριχιαστικές, βίαιες και σαδιστικές.

Δεν έχουν τίποτε ανθρώπινο.

Είναι το στοιχείο, που γιγαντώνει την ιστορία και την κάνει ακόμη πιο σκληρή και τρομακτική στα μάτια του αναγνώστη.

 Κινητήρα.

Εδώ το παιχνίδι παίζεται αλλιώς.

Η ιστορία του βιβλίου έχει έναν άξονα τον δολοφόνο, που αφήνει μέσα σε κοντέινερ ανθρώπινα σφαγιασμενα σώματα.

Όμως οι παράγοντες είναι περισσότεροι.

Η ιστορία του βιβλίου σχετικά με τους φόνους ξεκίνα πολλά χρόνια πίσω.

Είκοσι ολόκληρα χρόνια.

Τότε την αστυνομική έρευνα την έλεγχαν ήρωες, που δεν έχουμε γνωρίσει από τον συγγραφέα.

Και εκεί υπάρχει ένα μυστικό, που δένει το τότε με το τώρα.

Πολλές πράξεις, και σκηνές δημιουργούνται από εκείνη την εποχή και την τότε έρευνα που βοηθούν στο σήμερα και στην ιστορία αυτή.

Οπότε τα κίνητρα έχουν πολλές και διαφορετικές οπτικές.

Πού θεωρώ ότι ο κάθε αναγνώστης θα πρέπει να τα δει μόνος του και να τα κρίνει σύμφωνα με τα δικά του αναγνωστικά κριτήρια.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο για μένα υπάρχουν δύο αρνητικά στοιχεία.

Το πρώτο έχει να κάνει με έναν ήρωα του βιβλίου.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο μεγάλο ρόλο παίζει και το BBC. Ο ρόλος του είναι νά βγει ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με μία αστυνομική έρευνα και αυτά, που την ακολουθούν.

Για κάποιο λόγο εμένα μου φάνηκε πολύ.

Με ξένισε, και δεν κατάλαβα απόλυτα ποιος ακριβώς ήταν ο καθοριστικός ρόλος στην ιστορία.

Για ποιο λόγο εμφανίστηκε αυτός ο ήρωας, που αντιπροσώπευε το BBC;

Δε βοήθησε κάπου. Το αντίθετο μάλιστα.

Ίσως από την άλλη ο συγγραφέας να σκέφτηκε να τον τοποθετήσει έτσι ώστε να δούμε ότι η αστυνομία μπορεί να δουλέψει και κάτω από αντίξοες συνθήκες..

Δεν μπορώ να γνωρίζω, εικάζω.

Το δεύτερο στοιχείο, που θα ήθελα λίγο παραπάνω έχει να κάνει με το παρελθόν του δολοφόνου, μας δίνει ελάχιστα στοιχεία για το παρελθόν του.

Στην ουσία το παρελθόν των δολοφόνων είναι αυτό, που καθορίζει τις μετέπειτα πράξεις τους, που είναι οι φόνοι.

Πολύ λίγα στοιχεία, που δόθηκαν στις τελευταίες σελίδες.

Θα ήθελα παραπάνω λεπτομέρειες για, να μπορώ να φτιάξω στο μυαλό μου τον άνθρωπο δολοφόνο και• όχι να δικαιολογήσω τις πράξεις του, αλλά μπορέσω να καταλάβω τον χαρακτήρα του και την ψυχή του.

Πέρα από αυτά τα δύο όμως θεωρώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το καλύτερο του Macbride.

Αυτό το βιβλίο με επηρέασε.

Είναι η αλήθεια ότι σπάνιες φορές επηρεάζουμε από τα βιβλία.

Μπορεί να στεναχωρηθώ, ή να αλλάξω κάποιον τρόπο σκέψης πάνω σε κάποιο θέμα.

Ποτέ όμως δεν έχω επηρεαστεί τόσο πολύ, ώστε να μην αντέχω να διαβάσω.

Υπήρξαν στιγμές, που έκλαψα πολύ.

Οταν, ακολουθείς έναν συγκεκριμένο συγγραφεα θα ταυτιστεις και θα αγαπήσεις κάποιους από τους ήρωες του.

Και η αλήθεια είναι ότι εγώ αγάπησα κάποιους. Και για αυτό ένιωσα ότι με σκότωσε ψυχικά ο συγγραφέας.

Γιατί ένιωθα να κόβονται κομμάτια από κάτι, που αγαπώ.

Κάτι, που είναι γνώριμο για μένα, και γελω και κλαίω μαζί του.

Κάτι, που ξέρω, όταν θα ανοίξω ένα βιβλίο θα είναι εκεί, δεν θα μου μιλήσει αλλά εγώ θα αισθανθώ την αύρα του.

Ναι, επηρεάστηκα πάρα πολύ.

Και στεναχωρήθηκα.

Ίσως για αυτό να άργησα να γράψω και την άποψή μου.

Δε μου ήταν εύκολο.

Ξέρω ότι μερικές φορές στις απόψεις δε χωρούν συναισθήματα.

Ειδικότερα όταν μιλάμε για αστυνομικά ή ψυχολογικά θρίλερ.

Όμως άνθρωποι τα διαβάζουν.

Και οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι από συναισθήματα, οπότε είναι φυσικό να νιώθουν και να βιώνουν πιο έντονα κάποιες καταστάσεις.

Το σίγουρο είναι ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θα μείνει στο μυαλό μου ως μια ανάμνηση, που δε θα σβήσει εύκολα.

Edit: Πριν ξεκινήσετε το βιβλίο Σφαγείο ψυχών καλό είναι να το κάνετε εφόσον γίνεται χορτοφάγοι. ️

Γιατί το κρέας της Σκωτίας είναι αφράτο.  Και έρχεται από την φάρμα στο πιάτο