ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

Κα Θεοδώρου, καταρχήν να σας ευχαριστήσουμε θερμά για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης

 Από την εμπειρία σας τόσο στον συγγραφικό όσο και στον αναγνωστικό χώρο, ποια πιστεύετε ότι είναι τα τρία συστατικά, που κάνουν έναν συγγραφέα επιτυχημένο;

Η γραφή του, οι ιδέες του και το κατά πόσο αυτός είναι “ταγμένος” σε αυτό που κάνει. Θέλει δουλειά, πολλή δουλειά, υπομονή και επιμονή η συγγραφή και ίσως πολλές φορές να μη γίνεται εύκολα αντιληπτό όλο αυτό.

Ποια είναι η Κλαίρη πίσω από την συγγραφέα;

Η Κλαίρη είναι ένας άνθρωπος που βάζει αυτούς που αγαπά πάνω απ’ όλα. Παθιάζεται εύκολα, έχει έντονα συναισθήματα για τα πάντα, αγαπάει τα ταξίδια, τα βιβλία, το σινεμά, το θέατρο, τις βόλτες στη θάλασσα και τα σκυλιά της όσο τίποτα. Και γενικότερα δεν συνηθίζει να μιλάει για τον εαυτό της στο τρίτο πρόσωπο σαν τον Καίσαρα… ;)

Είστε μια συγγραφέας που έχετε καταπιαστεί, με αρκετά είδη λογοτεχνίας, υπάρχει κάποιο είδος που δεν θα θέλατε να ασχοληθείτε ποτέ με αυτό;

Είμαι άνθρωπος που ποτέ δεν λέει ποτέ. Και πέρα από αυτό μου αρέσει να ακολουθώ την καρδιά μου και άρα και την έμπνευσή μου, χωρίς να βάζω περιορισμούς. Me εξιτάρει άλλωστε το να πειραματίζομαι και να δοκιμάζω καινούρια πράγματα. Ευελπιστώ λοιπόν να αρέσουν και στο αναγνωστικό κοινό οι αλλαγές…

Ποια είναι τα πιο έντονα συναισθήματα που βιώνετε κατά την χρονική περίοδο που γράφετε;

Βιώνω πολύ έντονα συναισθήματα, όταν γράφω, σε σημείο που πολλές φορές φαίνεται και σε μένα αστείο όλο αυτό. Θυμώνω, κλαίω -είτε από λύπη είτε από χαρά-, φοβάμαι, ενθουσιάζομαι, αγωνιώ. Ξεχνώ ότι είμαι εγώ αυτή που κινεί τα νήματα στην εκάστοτε ιστορία και η αλήθεια είναι πως συχνά δεν ισχύει εντέλει αυτό. Είναι σαν οι ίδιοι οι ήρωες των βιβλίων μου να παίρνουν πρωτοβουλίες και να ορίζουν εκείνοι τη μοίρα τους και όχι εγώ κι έτσι τα συναισθήματα γίνονται ακόμα πιο έντονα, σαν να μη γνωρίζω ούτε εγώ το τι θα επακολουθήσει.

Ποια θεματολογία κρατάει τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας, συναίσθημα ή κοινή λογική και γιατί;

Σε κάθε μυθιστόρημα έχει τον κύριο λόγο το συναίσθημα. Αυτό είναι άλλωστε που καθοδηγείται από τη φαντασία και από αυτό που ονομάζουμε έμπνευση. Η αποκλειστικά τετράγωνη λογική αφορά άλλα συγγράμματα, επιστημονικής φύσης κυρίως.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος «εχθρός» ενός συγγραφέα;

Η συνήθεια και οι εύκολες συνταγές. Το κοινότοπο και η μανιέρα. Ο φόβος για το καινούριο και για κάθε είδους πειραματισμό.

Τι είναι αυτό που σας φοβίζει ως συγγραφέα και ως άνθρωπο;

Με φοβίζουν όσο τίποτα η ανειλικρίνεια και η υποκρισία. Και με θυμώνουν κιόλας, με κάνουν έξαλλη, με βγάζουν κυριολεκτικά από τα ρούχα μου. Όπως λέει όμως και μια αγαπημένη φίλη «ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται»! Και αυτό ισχύει σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να καταφέρετε να αποτυπώσετε τις σκέψεις σας στο χαρτί;

Για μένα προσωπικά είναι πολύ πιο εύκολο από το να τις εκφράσω προφορικά. Ήταν άλλωστε αυτός ο τρόπος έκφρασης που επέλεγα από παιδί για το οτιδήποτε.

Πιστεύετε ότι ένας αναγνώστης, μπορεί να ξεχωρίσει το εμπορικό από το λογοτεχνικό βιβλίο;

Δεν νομίζω ότι πρόκειται αναγκαστικά για αντικρουόμενους όρους. Ο αναγνώστης είναι σε θέση -και πρέπει να είναι σε θέση- να ξεχωρίσει ένα καλό από ένα κακό βιβλίο, τόσο αντικειμενικά όσο και υποκειμενικά. Αντικειμενικά ως προς το κομμάτι της γλώσσας και της γραφής και υποκειμενικά ως προς το περιεχόμενο και το κατά πόσο αυτό τον αγγίζει ή όχι. Το αν τώρα το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ευπώλητο ή όχι δεν σχετίζεται κατά την άποψή μου με την ποιότητά του.

Υπήρξαν συγγραφείς που επηρέασαν τον τρόπο σκέψεις σας ή ακόμα και τον τρόπο γραφής σας;

Πολλοί. Είναι άλλωστε αδιαμφισβήτητο γεγονός πως ο συγγραφέας πρώτα απ’ όλα είναι αναγνώστης που σαφώς επηρεάζεται από τα πρότυπά του και στη γραφή του. Θα μπορούσα λοιπόν να μιλώ με τις ώρες για συγγραφείς, τόσο Έλληνες όσο και ξένους που αγαπώ και θαυμάζω. Από τους σύγχρονους ξεχωρίζω για παράδειγμα από την εγχώρια λογοτεχνία τον Γιάννη Ξανθούλη, τον Ισίδωρο Ζουργό και την Ευγενία Φακίνου, ενώ έχω ιδιαίτερη αγάπη για τους Ισπανόφωνους συγγραφείς, όπως ο Μάριο Βάργκας Λιόσα, ο Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, η Ιζαμπέλ Αλιέντε, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Χουάν Μαρσέ, ο Χούλιο Κορτάσαρ και πολλοί ακόμα άλλοι. Από τους κλασσικούς συγγραφείς επηρεάστηκα ιδιαίτερα από τον Τζορτζ Όργουελ, τον Γκύντερ Γκρας και τον Ντοστογιέφσκι.

Οι ιστορίες σας περιέχουν βιωματικές εμπειρίες δικές σας ή ανθρώπων που πέρασαν από την ζωή σας; Ή είναι καθαρά έρευνα και μυθοπλασία;

Και ναι και όχι. Στην πραγματικότητα είναι ένα συνοθύλευμα του ποια είμαι, τι έχω ζήσει και τι έχω ακούσει και βρει ενδιαφέρον από ιστορίες άλλων ανθρώπων που διασταυρώθηκαν κάποια στιγμή οι ζωές μας. Όλα αυτά όμως λειτουργούν ως σημείο αφετηρίας και στη συνέχεια εμπλουτίζονται, διαμορφώνονται και εξελίσσονται από στοιχεία της φαντασίας μου και της μυθοπλασίας του εκάστοτε βιβλίου. Έτσι, θεωρώ πως είναι πολύ λίγοι εκείνοι που θα μπορέσουν να ξεχωρίσουν πράγματα και καταστάσεις που κρύβονται πίσω από τις λέξεις.

Πιστεύετε ότι τα social media ωφέλησαν ή έβλαψαν τον χώρο του βιβλίου; 

Νομίζω ούτε το ένα ούτε το άλλο. Έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που επηρεάζουν φυσικά και τον χώρο του βιβλίου, όλα όμως εξαρτώνται από το πλαίσιο μέσα στο οποίο χρησιμοποιούνται και από τη βαρύτητα που τους δίνεται.

Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;

Πιστεύω ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει εμάς. Άρα, κατ’ επέκταση και τον κόσμο όλο.

Ένας συγγραφέας οφείλει πίστη στον εαυτό του και στην εικόνα του, ή στο αναγνωστικό κοινό του;

Για να μπορεί κανείς να είναι πιστός σε οποιονδήποτε άλλον, άρα και στο αναγνωστικό του κοινό, οφείλει πρώτα απ’ όλα να είναι αληθινός και πιστός στον εαυτό του. Το ένα συνεπάγεται το άλλο.

Θα μπορούσατε ποτέ να γίνεται δεύτερη «φωνή»  σε ένα συγγραφικό ντουέτο;

Όπως είπα και πριν δεν είμαι άνθρωπος που συνηθίζει να αποκλείει κατηγορηματικά το οτιδήποτε. Παρόλα αυτά, για την ώρα τουλάχιστον, η συγγραφή είναι για μένα  μια μοναχική διεργασία και μου αρέσει αυτό.

Αν σας ζητούσαμε να «ντύσετε» με ένα τραγούδι την εποχή μας και όσα ζούμε ποιο θα ήταν αυτό;

Ποιο άλλο; Το «Θα κάτσω σπίτι» του Λουκιανού Κελαηδόνη.

Κα Θεοδώρου, θα μπορούσε η εποχή που ζούμε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εσάς;

Η έμπνευση είναι πάντα και παντού παρούσα. Γιατί όχι λοιπόν;

Υπάρχει κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας που σας δυσκολεύει στην συγγραφή;

Ναι, καθώς κατά τη διάρκεια της συγγραφής εμφανίζω σαφέστατα στοιχεία ψυχαναγκασμού και εμμονής. Η ιστορία μου βρίσκεται διαρκώς παρούσα στο μυαλό μου, είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, γεγονός που δυσχεραίνει ιδιαίτερα την καθημερινότητά μου. Δυσκολεύομαι πολλές φορές ακόμα και να κοιμηθώ, ενώ τα όνειρά μου είναι πλημμυρισμένα από τους φανταστικούς χαρακτήρες του εκάστοτε βιβλίου μου.

Σας έχει τύχει να διαβάσετε ένα βιβλίο που η πλοκή του να σας θυμίζει κάτι από την δική σας ζωή ή να αναγνωρίζετε χαρακτηριστικά της προσωπικότητά σας στους ήρωες των βιβλίων; Να σας δίνει την αίσθηση ότι ο συγγραφέας γνωρίζει αυτά που περνάτε και με έναν δικό του τρόπο τα έκανε βιβλίο;

Νομίζω ότι όλοι οι αναγνώστες έχουμε την τάση να αναζητούμε τον εαυτό μας σε όσα διαβάζουμε, ιδίως μάλιστα, όταν το συγκεκριμένο ανάγνωσμα μας αγγίζει και μας αρέσει ιδιαίτερα. Πολλές φορές μάλιστα πιστεύουμε ότι κάτι έχει γραφτεί αποκλειστικά για εμάς και απορούμε με αυτό. Εκεί όμως τελικά κρύβεται και όλη η γοητεία ενός καλού βιβλίου, στο να μας αφορά ως αναγνώστες, όποιο κι αν είναι το θέμα που πραγματεύεται.

Μένουμε σπίτι, ποιο είναι το δικό σας μήνυμα που θέλετε να δώσετε στον κόσμο;

Ακριβώς αυτό. Να μείνει σπίτι. Για όσο χρειαστεί… Για να είμαστε όλοι εδώ, γεροί και δυνατοί, όταν τελειώσει αυτός ο εφιάλτης που ζούμε!

Σας ευχαριστούμε  πάρα πολύ για την συνέντευξη που μας παραχωρήσατε!!

Ευχόμαστε από καρδιάς κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σας!!!

Εγώ ευχαριστώ για όλα, Εύα μου. Είμαι στη διάθεσή σου για ό,τι άλλο χρειαστείς!