Κριτική - Άποψη από Χ.Κουρουπάκη για το βιβλίο "Οι δρόμοι της λήθης" της Χριστίνας Ζέμπη

Λήθη: λησμονιά , να μην θυμάσαι ή να μην θέλεις να σε θυμούνται πια.

Πολυπρόσωπο, το νέο κοινωνικό  πόνημα  της Χριστίνας Ζέμπη, «Οι δρόμοι της λήθης», μια δυνατή ιστορία που αντικατοπτρίζει σημαντικό μέρος της σύγχρονης εποχής.

Ένα βιβλίο καλογραμμένο, με ένταση και ρεαλισμό.

Οι ιστορίες των ηρώων, συνδέονται όλες μαζί σταδιακά, συνθέτοντας έναν καμβά με δυνατή και γεμάτη αγωνία πλοκή.

Χαρακτήρες και έντονα συναισθήματα ξεδιπλώνονται από κοινού, απέναντι σε μια μοίρα σκληρή και αδυσώπητη.

Άνθρωποι που σε ένα «γύρισμα» της τύχης, βρίσκονται αντιμέτωποι ηθελημένα ή αθέλητα με την δικαιοσύνη.

Πόσο πολύ αλλάζουν οι ζωές των ανθρώπων , μετά από ένα τυχαίο γεγονός , διαπιστώνοντας με τον πιο σκληρό τρόπο, ότι βρίσκονται μόνοι τους, χωρίς ένα φίλο, ένα χέρι βοηθείας, απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν τις κατηφόρες και τις ανηφόρες της ζωής;

Στην σύγχρονη εποχή που ζούμε , ένα βιβλίο καταπέλτης για το νόμο του ισχυρού, που κυβερνά, καταπατώντας  τα δικαιώματα των αδυνάτων , των φτωχών.

Το βιβλίο περνά  μηνύματα, για τις ελλείψεις του παιδαγωγικού συστήματος, την  απουσία των γονιών από την ζωή και  τα προβλήματα των παιδιών τους.

 Στην εποχή της κρίσης ,  οικογένειες χάνονται στον αγώνα για τον  βιοπορισμό.

Παιδιά που η έλλειψη σταθερότητας, φροντίδας και αγάπης, η βία, η κακοποίηση, τα σπρώχνει να χτίσουν έναν χαρακτήρα πιο σκληρό, μαθαίνουν να ζουν με τον φόβο, την μοναξιά, την απομόνωση και δεν διστάζουν να ρισκάρουν επιλέγοντας να ζουν επικίνδυνα.

Φιλία, αδελφικότητα, έρωτας, αγάπη, προδοσία, πόνος, εκμετάλλευση, μοναξιά!!!

Ένα γαϊτανάκι  συναισθημάτων που  φέρνει  ανατροπές στις ζωές των ηρώων,  με ένα μοναδικό τρόπο διασταυρώνοντας ζωές, σε έναν κοινό προορισμό, αναζητώντας τον δρόμο της ελευθερίας, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος. Γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν στην πορεία της ζωής τους, μετά από προσπάθειες  να ξεπεράσουν ότι τους πλήγωσε.

Διαβάζοντας το βιβλίο, τα συναισθήματα μου άλλαζαν από την μια στιγμή στην άλλη.  

Οργή  και πόνο , κυρίεψαν την ψυχή μου ,  για όσα άσχημα, η ζωή και η τύχη επεφύλαξε στους ήρωες.

Ένιωσα αγωνία, αλλά και ελπίδα ότι θα καταφέρουν να βρουν την αγάπη που τους είχε  λείψει, τον τρόπο να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα.

Μέχρι την τελευταία σελίδα δεν με εγκατέλειψε όμως και η αισιοδοξία ότι στην ζωή ,όλοι βρίσκουν τον δρόμο τους, αλλά και δικαίωση,  γιατί κάποιοι τελικά,  παίρνουν ότι τους αξίζει!

Ένα βιβλίο που διαβάζεται με αμείωτο ενδιαφέρον από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα!!