Κριτική - Άποψη από Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Ψυχρός Γρανίτης" του Stuart Macbride

 Τα βιβλία του Macbride τα γνώρισα μέσα από κριτικές αναγνωστών, για κάποιο λόγο τα φοβόμουνα πάρα πολύ.

Ευτυχώς,  όμως το ένστικτό μου με απογοήτευσε για μια φορά, καθώς το πρώτο βιβλίο με καθήλωσε.

Διαβάζοντάς τον Ψυχρό Γρανίτη σκέφτηκα:
Εύα, Welcome to Hell.!

Από τις πρώτες σελίδες, ο συγγραφέας σε μεταφέρει σε μία υγρή & κρύα  ατμόσφαιρα της Σκωτίας, όπου τα τοπία είναι ειδυλλιακά όμορφα όμως πίσω τους κρύβονται σκοτεινοί δαίμονες.

Και το ταξίδι στην κόλαση ξεκινά.!!

Στην ιστορία του ψυχρού γρανίτη ( και όχι μόνο,) σημαντικό ρόλο έχει η γραφή.

Ο λυρικός αφηγηματικός τρόπος γραφής, που περιγράφει τους φόνους και τους τόπους του εγκλήματος είναι ανατριχιαστικός.

Ο ψυχρός γρανίτης είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα χωρίς όμως να σε μπερδεύει. Οι ρόλοι των ηρώων είναι άρτια δοσμένοι ώστε, να μην παρεκκλίνουν και να μην είναι κανένας τους να είναι περιττός.

Η δράση στην αρχή είναι ήπια και ήρεμη για, να μπορέσει ο αναγνώστης να πάρει μια βαθιά ανάσα για αυτά, που έρχονται στις επόμενες σελίδες.
Στη συνέχεια όμως αλλάζει, γίνεται γρήγορη και καταλυτική.
Σου δίνει μικρές ανάσες ηρεμίας αλλά όλα είναι μετέωρα, γιατί στη συνέχεια ακολουθεί μια ανηφόρα προς την παράνοια.

Η αγωνία εντείνεται συνεχώς.
Αν και υπάρχουν στιγμές, που η ιστορία κυλά σε γαλήνια νερά για, να θολώσει ο συγγραφέας το μυαλό σου και να πιστέψεις ότι τίποτα δεν μπορεί να σε ξαφνιάσει.
Κι όμως..
Από ένα σημείο και μετά ο συγγραφέας σε πάει βόλτα στην κόλαση με το τρενάκι του τρόμου.

Η ατμόσφαιρα είναι κρύα και υγρή, αν κλείσεις τα μάτια νιώθεις τη βροχή να σε αγγίζει και να σε καίει & το κρύο να πονά το μυαλό και το κορμί σου.
Ειδικότερα στις σκηνές των τόπων του εγκλήματος νιώθεις να αιωρείσαι ανάμεσα στην κόλαση και στην τρέλα.

Οι ανατροπές σκάνε σαν φούσκα στα σωστά σημεία της ιστορίας χωρίς να γίνονται ούτε υπερβολικές, ούτε χάριν εντυπωσιασμού.
Είναι δυνατές και έρχονται πάντα στα σωστά σημεία για, να σου ανατρέφουν τα ως τώρα δεδομένα, που είχες σκεφτεί για τη λύση των γρίφων.

Το κίνητρα στην υπόθεση θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως κοινωνικές προεκτάσεις.
Κατά τη δική μου άποψη έχουν να κάνουν με την ψυχανάλυση και την ψυχογραφηση των ανθρώπων, που είναι κοινωνικά απόβλητοι.
Θα μπορούσε να σταθεί και ως κοινωνικό θέμα σε συνδυασμό με το βιβλίο.
Εγώ θεωρώ  ότι περισσότερο διεισδύει στην παρατηρητικότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, από ανθρώπους, που έχουν βιώσει τη βία και το πώς συμπεριφέρεται στη μετέπειτα ζωή του.
Στις αξίες τους, καθώς και στις πράξεις του, μα περισσότερο στις σκέψεις, που κάνουν τη  στιγμή των πράξεών του.

Το θέμα του βιβλίου είναι σκληρό από μόνο του, όμως ο συγγραφέας του δίνει μια πιο σκοτεινή, αποκρουστική πινελιά και το απογειώνει.
Σίγουρα δε θα μπορέσει εύκολα να αντέξει ένας αναγνώστης, που είναι πιο επιρρεπείς σε θέμα κακοποίηση.

Σημαντικότερο ρόλο για εμένα είναι όι επιθεωρητές είναι ρεαλιστικά ανθρώπινοι.
Χωρίς να είναι οι σούπερ ήρωες ούτε από την άλλη να έχουν περάσει τα πάνδεινα για, να σου περάσουν το συναίσθημα της λύπης και της συμπόνιας.

Ο Macbride με ρεαλισμό, black χιούμορ και χωρίς κανένα συναισθηματισμό στο συγγραφικό του ντεμπούτο σε βάζει να κολυμπήσεις σε βαθιά νερά.

Υπάρχουν περιγραφές πολύ σκληρές, που σου ανακατεύουν το στομάχι. ( Ευτυχώς, δεν είχα φάει)

Το μυθιστόρημα αυτό έχει ένταση αλλά και στιγμές πιο ήρεμες, πριν ο συγγραφέας σου βάλει " το πιστόλι στον κρόταφο" και σου κόψει την ανάσα.

Από την άλλη αν θα μπορούσα να βρω ένα αρνητικό στο βιβλίο, που θα μπορούσε ίσως να κουράσει,  είναι  οι πολλές αναφορές και σκηνές, που μιλούν σχετικά με τον Τύπο ( τηλεόραση και εφημερίδες).

Εγώ δεν το θεωρώ μειονέκτημα καθώς αστυνομική έρευνα και τύπος πάνε μαζί.
Θεωρώ ότι ό συγγραφέας θέλησε να δείξει τη σκληρή πλευρά των ρεπόρτερ - δημοσιογράφων και πόσο καλό η κακό μπορούν να κάνουν σε μια αστυνομική επιχείρηση.
Αυτό το κομμάτι της ιστορίας είναι ρεαλιστικά αληθοφανές.
Έχουμε δει και ζήσει άλλωστε στιγμές απείρου κάλους στην πραγματική ζωή για το,  που μπορεί να φτάσει ο δημοσιογράφος για μια καλή είδηση.!

Ο MaCbride εισχωρεί στα  "σαλόνια" της λογοτεχνίας με ένα δυνατό ντεμπούτο και ξέρω πως  αγαπημένος μου Λόγκαν ΜακΡει και ο Macbride έγιναν εθισμός για μένα!

Γιατί ο Macbride έχει τον  τρόπο να σκοτώνει μελωδικά καθετί  όμορφο μέσα σου.!!

Εσυ..
Αντέχεις μια βόλτα στη κόλαση;