Κριτική - Άποψη από Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Το κόκκινο σημειωματάριο" του Michael Bussi
O Michael Bussi είναι γνωστός στον χώρο της λογοτεχνίας για την πολύπλοκη και την ιδιόμορφη θεματολογία, που καταπιάνεται στα μυθιστορήματα του. Με αυτό τον τρόπο διαφοροποιείται από άλλους συγγραφείς, που έχουν ένα μοτίβο.
Και σε αυτό το βιβλίο του ακολουθεί τον ίδιο ρυθμό αν, και σε αυτό το μυθιστόρημα βλέπουμε έναν άλλο συγγραφέα.
Το βιβλίο αυτό είναι περισσότερο ένα κοινωνικό, πολιτικό δράμα και όχι ένα καθαρόαιμο αστυνομικό.
Αν και ο συγγραφέας σπάνια κινείται σε καθαρόαιμα αστυνομικά, πάντα βάζει πινελιές κοινωνικού και συναισθηματικού, δίνοντας μια έξυπνη νότα τόσο στις ανατροπές - εξελίξεις όσο και στη ροή των ιστοριών τού.
Στο κόκκινο σημειωματάριο βλέπουμε ένα διαφορετικό M.Bussi.
Πολύ διαφορετικό από κάθε άλλη φορά.
Το κόκκινο σημειωματάριο είναι ένα παιχνίδι ζωής, εξουσίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκδίκησης και μιας παγωμένης αλήθειας, που πολλοί γνωρίζουμε αλλά λίγοι νοιαζόμαστε πραγματικά για τις ρίζες της και την τραγωδία, που κρύβεται πίσω τής.
Αλλά τελικά ποιος είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός αυτός, που έχεις ή εκείνος, που βρίσκεται στις πραγματικές σου ρίζες;
Ο Michael Bussi στο κόκκινο σημειωματάριο του θίγει το μεταναστευτικό και την ανθρωποφαγία, που κρύβεται πίσω από το όλο αυτό εγχείρημα.
Γράφει χωρίς να κρύβεται πίσω από όμορφες λέξεις για τις απάτες και τη δολιοφθορά, που υπάρχει πίσω από την ψεύτικη αλληλεγγύη των επιχειρήσεων.
Σπάει τη σιωπή για την τραγωδία, που φέρει το μεταναστευτικό.
Φέρνει στο προσκήνιο ιστορίες ανθρώπων, που προσπάθησαν να περάσουν στην Ευρώπη και για τα εγκλήματα, που γίνονται εις βάρος τους.
Ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο των μεταναστών, στα όνειρα και στις προσδοκίες τους.
Στον πόλεμο, που ξεκινούν απέναντι στο κράτος, που λέγεται Ευρώπη και στη εξέλιξη που μπορεί να έχει η κάθε ανθρώπινη ζωή, που δεν μετριέται ως αυτό που ακριβώς είναι αλλά με το χρώμα του βραχιολιου, που φοράει ο καθένας από αυτούς. Και το βραχιόλι αυτό έχει σημασία την ίδια τους την ζωή.
Από την ιστορία δε λείπουν τα μαγικά τρικ του συγγραφέα.
Ο αριστοτεχνικος τρόπος, που έχει για, να πλάθει τις ιστορίες του, τις μικρές πινελιές διάφορερικοτας, που κάνουν τα σωστά σημεία να φαίνονται έξυπνα τρικ.
Σε αυτό το βιβλίο χρησιμοποιεί κάτι από Ελλάδα.
Την ιστορία των Ολυμπίων θεών για, να αλλάξει και να μετατρέψει την πλοκή σε κάτι πιο δεξιοτεχνικο.
Να δώσει μια πιο επινοητικη αύρα στους ήρωες και στη ροή της ιστορίας.
Από την άλλη όσον αφορά την αστυνομική έρευνα, είναι το κομμάτι, που σ` εμένα κάτι έλειπε.
Ίσως να φταίει, που το κομμάτι αυτό έχει τρίτο ρόλο στο βιβλίο. Υπάρχει βέβαια αλλά είναι κάπως πιο αδρής σε γενικές γραμμές.
Σε όλο το βιβλίο υπάρχον δύο δυνατές ανατροπές. Ανατροπές με το στίγμα του συγγραφέα, από αυτές, που αφήνει συνήθως άφωνο τον αναγνώστη.
Έχουν το στίγμα του.
Όμως..
Ναι από το νέο βιβλίο του Bussi κάτι μου έλειπε.
Η σπιρτάδα, η ένταση ή ζωντάνια δεν ξέρω τι από όλα αλλά κάτι μου έλειπε.
Όμως από την άλλη σκέφτομαι ότι ίσως επειδή το θέμα είναι αρκετά λεπτό θέλησε να εντρυφήσει περισσότερο πάνω σε αυτό για, να δείξει την αληθινή πλευρά αυτών των ανθρώπων και γιατί όχι να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες, και όχι τόσο να γράψει ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα.
Ίσως θέλησε να δώσει μια πνοή ζωής σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, που ζουν οι μετανάστες, στην ιστορία τους για, να κάνει τους αναγνώστες να κατανοήσουν περισσότερο το τι διακυβευουν κάθε φορά, που φεύγουν από την πατρίδα τούς.
Και ότι δεν είναι πιόνια με ένα χρώμα ζωγραφισμένο πάνω τους.
Αλλά άνθρωποι με όνειρα και αδυναμίες όπως όλοι όσοι κατοικούν πάνω στη γη και έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους συνανθρώπος μας.
Ναι αν το κοιτάξω από την άλλη πλευρά του νομίσματος είναι πράγματι ένα διαφορετικό και δυνατό βιβλίο.
Άλλωστε και οι συγγραφείς ανθρώποι είναι και μέσα από τη γραφή τους και τα βιβλία τους προσπαθούν να δώσουν ένα μήνυμα σε αυτούς, που θα το διαβάσουν.
Είναι η φωνή τούς.
Θα κλείσω την άποψη μου με ενα απόσπασμα. Ένα κείμενο με λίγες λέξεις αλλά με τόση μεγάλη σημασία που θα μείνει χαραγμένο για πάντα στην συνείδηση μου
" Αντίθετα με όσα πιστεύει όλος ο κόσμος όταν συναντά κουρελιαρηδες μετανάστες χωρίς χαρτιά στο δρόμο, δεν είναι οι πιο στερημένοι αυτοί που φεύγουν, ούτε είναι αυτοί που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, είναι όσοι έχουν κάποιες πιθανότητες να βγουν νικητές, είναι πρωταθλητές, πρωταθλητές που τους διαλέγουν οι οικογένειές στους, ιππότες στους οποίους έχουν παραχωρήσει τα πάντα για να καταφέρω να γυρίσουν θριαμβευτές."
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου