Κριτική - Άποψη από Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Το έτος της Χάριτος" της Κιμ Λίγκετ

 Το έτος της Χάριτος είναι ένα μυθιστόρημα, που οι λέξεις του είναι μια ωδή, ένα τραγούδι, ένα μοιρολόι.. σκιαγραφεί την πολύπλοκη, ερωτική, αμαρτωλή δύναμη της ανθρώπινης φύσης. Τη γυναίκα..!

Τη γυναίκα, που δεν είναι πλασμένη μόνο από το πλευρό του Αδάμ αλλά έχει στο κορμί και στην ψυχή της τα χαρακτηριστικά της Εύας και της Λίλιθ.

Η γυναίκα από την εποχή Π.Χ και ως σήμερα είναι μια παρουσία, που έχει δεχθεί πολλές επιδράσεις στον τρόπο αντιμετώπισης της. Είναι μια παρουσία, που έχει δεχθεί και δέχεται τόσο ιδιωτική και δημόσια βία. Η γυναίκα γεννήθηκε να παλεύει ενάντια στην καταπίεση του φύλλου της και ενάντια στις συνθήκες που δημιουργούν την καταπίεση.

Η γυναίκα έχει κατηγορηθεί και ως μάγισσα, σφετεριστρια, ιερόδουλη, αντιεξουσιαστική, μοιχαλίδα και πολλά άλλα. Είναι μια αμφιλεγόμενη μορφή, που αγαπιέται, μισείτε, σκοτώνεται και καταδικάζεται στα συναισθήματα των ανδρών, και των γυναικών αλλά και της πολιτείας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Η Κιμ Λιγκετ με το μυθιστόρημα της : Το έτος της Χάριτος καταρρίπτει τον μύθο, τον οποίο θέλει τη γυναίκα μία μορφή, που έχει κατακλύστει από τον δαίμονα λόγω της ομορφιάς της αλλά να αναδείξει την άλλη πλευρά της, την όμορφη. Αυτή, που τα κλειστά μάτια δε θα μπορέσουν να αντίκρισουν πάρα μόνο με τον έρωτα, την ελπίδα και την αγάπη.

Το έτος της Χαρίτος, είναι ένα σκοτεινό μυθιστόρημα γεμάτο βία, με πινελιές από παραμυθένιες λεπτομέρειες. 

Είναι ένα βιβλίο, που μέσα από τις σελίδες του βάζει τον αναγνώστη στη διαδικασία να σκεφτεί τη γυναίκα ως κάτι "πραγματικό", διότι ακόμη και σήμερα η παρουσία της στον κόσμο και στομ χρόνο δεν έχει αλλάξει. Η βία υπάρχει, όμως έχουν αλλάξει οι συνθήκες. 

Στο έτος της Χάριτος ο αναγνώστης θα περιπλανηθεί σε ένα κόσμο αλλοπροσαλο, βίαιο και εξωπραγματικό. Θα βρεθεί αντιμέτωπος με κανόνες, που έχουν αφήσει πίσω οι εποχές και οι αιώνες αλλά έχουν παραμένει κάποια κατάλοιπα, που δύσκολα θα σβήσουν.

Το έτος της Χαρίτος είναι μια κομητεία, που η εξουσία, η ελευθερία, τα όνειρα έχουν ανδροκρατούμενο προσωπείο, η γυναίκα έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ζει με απαγορεύσεις, καθώς θεωρείται ότι η σάρκα και το μυαλό της είναι ποτισμένα με μαγεία και έτσι για, να μπορέσουν να απαλλαγούν από αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να περάσουν έναν ολόκληρο χρόνο στη " πίστα" του θανάτου. Στο έτος της Χάριτος που εκεί πρέπει να προσπαθήσουν να βγάλουν από μέσα τους τη μαγεία και να γυρίσουν πίσω εξαφανισμένες έτοιμες να παντρεύουν ή να δουλέψουν. 

Όμως στην πραγματικότητα κάνεις δε μιλά για το έτος της Χάριτος.

Απαγορεύεται.

Η συγγραφέας χτίζει τη δεκαεξάχρονη ηρωίδα της Τιρνι Τζέιμς και μέσα από τις πτυχές του δικού της χαρακτήρα, βιώνουμε ένα παιχνίδι θανάτου για την επιβίωση σε ένα παιχνίδι, που τα πάντα είναι δυσοίωνα πλάθοντας ένα μαγικό παραμύθι, που φαντάζεσαι να μην έχει τέλος κι όμως η Κιμ Λιγκει προσπάθησε και κατάφερε μέσα από το μυθιστόρημα της να μας δείξει ότι όσο κακό και αν προμηνύεται το τέλος, πάντα θα υπάρχει μία αρχή, ακόμη και αν ο δρόμος για την Ελπίδα και την αγάπη έχει στο πέρασμα του, θύματα.

Η συγγραφέας μας αφηγείται μια ιστορία γεμάτη ανατροπές, με στοιχεία τρόμου και σκοτεινού παραμυθιού. Ένα ταξίδι μέσα στο χάος για την επιβίωση. Μία ιστορία γεμάτη πόνο, βία και αίμα.

Η ιστορία θυμίζει εκείνη της κοκκινοσκουφίτσας μόνο που είναι διαφορετικά αποτυπωμένη..

Ο λύκος υπάρχει όπως και η "Κοκκινοσκουφίτσα".. αυτό, που αλλάζει είναι το θήραμα. 

Γιατί στον αγώνα για την επιβίωση οι ρόλοι αλλάζουν. Οι άνθρωποι για μία ανάσα ζωής, για το μέλλον, για την αγάπη και την ελπίδα μπορούν να φτάσουν πέρα από τα όριά τους. Μπορεί να μεταμορφωθούν σε λύκους ή να γίνουν μία σκοτεινή, " Κοκκινοσκουφίτσα ", που για να ελευθερωθεί, μπορεί να καταναλώσει ακόμη και... Αίμα.

Φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου διάβασα το σημείωμα της συγγραφέα. Εκεί αναφέρει την πηγή της έμπνευσής της, για, να έρθει στα χέρια μας το βιβλίο της. Ένα μικρό βιωματικό περιστατικό ήταν η αρχή. Όμως στην πραγματικότητα η συγγραφέας αποτύπωσε στο βιβλίο της, που αν, και αναφέρονται σε μία εποχή, που δεν υπάρχει, σε έναν κόσμο φανταστικό, τη σημερινή εποχή. Δυστυχώς, αν και η τεχνολογία και η ανθρωπότητα εξελίσσονται, κάποια πράγματα μένουν ίδια . Η γυναίκα όσο και, αν τα χρόνια περνούν, όσο και, αν έχει εξελιχθεί σαν μορφή, τόσο ιστορικά και πολιτικά όσο και στο χρόνο, καθώς έχει περισσότερα προτερήματα στο σήμερα από άλλες εποχές, θα υπάρχουν πάντα και εκείνες που, δεν θα σταματήσουν να είναι θύματα - θηράματα η ακόμη & τρόπαια. Παίζουν σημαντικό ρόλο, σε άρρωστες καταστάσεις. Είναι το " κίνητρο" για τη βία, τον φόνο.. το κακό.. ,που εξυπηρετεί στα κίνητρα των ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν τη δύναμη να ορίζουν τον κόσμο με όποιο τίμημα.

Η συγγραφέας μέσα από το βιβλίο της θέλει, να μας περάσει το μήνυμα της επανάστασης. Γιατί η επανάσταση έρχεται, όταν οι καταστάσεις ξεπερνούν τα όρια. 

Με λυρισμό, με σκηνές, που πληγώνουν και λέξεις, που γίνονται τραγούδι και μοιρολόι βιώνουμε μαζί της, το τίμημα, που πληρώνει κανείς για την επανάσταση. Όχι την επανάσταση της εξουσίας αλλά εκείνη της ελευθερίας. Γιατί στο τέλος του βιβλίου αυτό, που μένει είναι η ελπίδα και ο έρωτας για ζωή και την ανεξαρτησία για, να έχει ίδια δικαιώματα με όλους.

Στις 8 Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Είναι μια γιορτή, που στον περισσότερο κόσμο γιορτάζεται με λουλούδια και δώρα, στην πραγματικότητα είναι μια αιματοβαμμένη μέρα. 

Οι άνθρωποι μοιράζονται τις σκέψεις τους αναφέροντας τα αρνητικά τους επιχειρήματα για αυτή τη γιορτή. Αν διαβάσουν όμως το έτος της Χάριτος θα καταλάβουν ότι η γιορτή αυτή θα πρέπει να γιορτάζεται με αγάπη, γιατί η γυναίκα είναι ένα πολύτιμο άνθος. Ένας άνθος, που πάντα θα παλεύει για αυτά, που δικαιωματικά του ανήκουν. Όπως σε όλους.

Η Κιμ Λιγκει μας δίνει το κίνητρο να φυτέψουμε λουλούδια, ας, τα δεχθούμε με αγάπη και σεβασμό για, να σκορπίσουμε αγάπη, ζωή και ευλογία.