Γράφει η Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο " Η θεία Μπέμπα" της Ισμήνης Χ. Μπαρακλή

 

Τι μπορεί  να ενθουσιάσει έναν αναγνώστη αντικρίζοντας αυτό το βιβλίο;

 Μα φυσικά το εξώφυλλο.

 Είναι από τα εξώφυλλα, που μιλούν για το βιβλίο, πριν μιλήσει το βιβλίο στην καρδιά του αναγνώστη.

Είναι ένα εξώφυλλο, που φέρνει στον νου θύμησες παιδικές. Αναμνήσεις, που αν και έχουν χαθεί, χρειάζεται μόνο μία τόση δα μικρούλα στιγμή για, να ξαναέρθουν στο νου και να σε πλημμυρίσει συναισθήματα.

 

 Από τις πρώτες κιόλας σελίδες ο αναγνώστης μεταφέρεται σε μία άλλη εποχή, πιο ανέμελη και ήσυχη. Μια εποχή τόσο μακρινή από τη δική μας. Μία ξενάγηση σε άλλους κόσμος και ανθρώπους. Οι λέξεις, η γραφή και η γλώσσα συνάδουν για, να γίνει εντονότερη αυτή η εικόνα.

 Η θεία μπέμπα η αφηγήτρια της ιστορίας,  μας συστήνει την οικογένεια Ροδοπούλου.  Αναφέρει περιστατικά της ζωής τους ντυμένα με σοβαρότητα, αλατοπιπερώνοντας τα με χιούμορ,  που πολλές γίνεται και καυστικό, αλλά το κύριο συστατικό είναι η πολλή αγάπη.

Η αφήγηση είναι τόσο έντονη, ζωντανή, που αν κλείσεις τα μάτια αισθάνεσαι ότι είσαι κομμάτι αυτής της ιστορίας.

Είναι μία ιστορία, που  θα μπορούσε να είναι ταινία παλιάς ελληνικής τηλεόρασης, από εκείνες τις πρώτες ,που είχαν χρώμα στις εικόνες τους.

 

Η συγγραφέας αφηγείται μέσα από τη θεία μπέμπα μια ιστορία για την " Αγία ελληνική οικογένεια" όχι όμως έτσι όπως ίσως να την έχουμε εμείς στο μυαλό μας.  Αφαιρεί τις λανθασμένες  εικόνες και σκέψεις, που ίσως έχουμε στο μυαλό μας για τους ανθρώπους και πως λειτουργούσαν στην οικογένεια τους σε πιο σκληρές και δύσκολες εποχές.

Χωρίς την πατριαρχεία, χωρίς βία, χωρίς ίχνος ασχήμιας.

Μόνο μας μιλάει και παρουσιάζει με την όμορφη γραφή της μια εικόνα που θα θελήσουμε όχι μόνο να χαθούμε στην αφήγηση και να μάθουμε για αυτήν αλλά να ζήσουμε και εμείς λίγο από τη ζωή τους.

 Η συγγραφέας κα Ισμήνη Μπαρακλή  θέλησε με αυτό το μυθιστόρημα της, να μας θυμίσει αυτά, που έχουμε χάσει. Τις αξίες, τις ευτυχισμένες στιγμές μας, τη συντροφικότητα, την έννοια της αληθινής αγάπης, την αλληλεγγύη, που προσφέρει η οικογένεια. Όχι μόνο από αυτή, που προερχόμαστε  αλλά και αυτή, που εμείς θεωρούμε οικογένεια, τους δικούς μας ανθρώπους.   Γράφοντας για μία άλλη εποχή, που έρχεται σε αντίθεση με τη δική μας. Η δική μας εποχή διαφέρει τόσο πολύ από αυτή που περιγράφει, και που είναι  πιο αληθινή, πιο ανθρώπινη.

Εμείς ζούμε στην εποχή της απομάκρυνσης. Οι ανθρώπινες σχέσεις διαλύονται. Γύρω μας πλανιέται ένας πόλεμος, που εμείς οι ίδιοι θέλουμε να ζήσουμε. Ένας πόλεμος άρνησης για ζωή. Μας τρώει το σκοτάδι, είμαστε άνθρωποι που αγαπάμε τη μοναξιά μας και αιωρούμαστε  λίγο πιο πάνω από την άβυσσο χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Η συγγραφέας μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για  όσα χάνουμε, για όσα έχουμε και δεν τα βλέπουμε.

Ακόμη και ο τρόπος που είναι γραμμένο το βιβλίο.. γεγονότα που δεν έχουν συγκεκριμένη του  αλλά όλο μαζί φτιάχνουν ένα μυθιστόρημα, για να μας υπενθυμίσει ότι η ίδια μας τη ζωή είναι στιγμές, που φεύγουν πιο γρήγορα από όσο μπορούμε να σκεφτούμε.

Μας φωνάζει: να ζήσουμε, να ανοίξουμε την ψυχή και την καρδιά μας , και να δώσουμε πνοή και χαμόγελο στην καθημερινότητα μας.  Ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές να είμαστε δυνατοί. Να αφήσουμε ελεύθερα τα συναισθήματά μας. Να μοιράσουμε αγάπη, σε όσα μας πλήγωσαν, σε όσα μας έδωσαν μικρές στιγμές ευτυχίας..!

Γιατί αυτή είναι η ζωή μας, και δε  θα υπάρξει άλλη.

Η θεία μπέμπα είναι ένα γλυκό και νοσταλγικό μυθιστόρημα γεμάτο συναισθήματα. Γεμάτο παιδικές ευωδιές, με εικόνες ζωής αγάπη, γέλιο και ζωή.

Ένα βιβλίο, που ξυπνά την αθωότητα μέσα μας.