Γράφει η Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Η Τιμωρία" της Elizabeth George

 

   Αυτό, που με έκανε να θελήσω να διαβάσω αυτό το βιβλίο είναι τόσο ο όγκος του, ( με ελκύουν τα πολυσέλιδα βιβλία), όσο και η άγνωστη προς εμένα συγγραφέας. Και φυσικά το εξώφυλλο που με παρέπεμπε σε κάτι σκοτεινό!

 

 Δεν έπεσα έξω!

 Η τιμωρία είναι ένα επιβλητικό, μεσαιωνικού στιλ μυθιστόρημα. Μαγνητίζει από την αρχή τον. αναγνώστη τόσο για τα τοπογραφικά στοιχεία του, αλλά και για την ίδια την ιστορία, που αποπνέει ένα μυστήριο.

   Η ατμόσφαιρα του βιβλίου έχει μία εσάνς από μία ξεχασμένη, νοσταλγική εποχή. Είναι αποπνικτική φορές- φορές, μονόχρωμη και μυσταγωγικά μυστηριώδες όπως αρμόζει σε μία μικρή μεσαιωνική πόλη της Αγγλίας, πασπαλισμενη όμως με νεωτερισμό χωρίς να χάνει την αίγλη της.

  Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά από μία μυστηριώδης κατηγορία εγκλήματος. Ένας ιερέας κατηγορείται για ένα έγκλημα που θα έπρεπε να έχει συγκλονίσει τη μικρή πόλη που ζει. Ο ίδιος ο ιερέας βρίσκεται ξαφνικά στο κελί του νεκρός. Όλα παραπέμπουν σε μία αυτοκτονία. Μέχρι που τα δεδομένα αλλάζουν καθώς καλείται η μητροπολιτική αστυνομία για να λύσει το μυστήριο της αυτοκτονίας

 Και από κει και πέρα όλα ανατρέπονται.

Η Μπάρμπαρα, αστυνομικός της μητροπολιτικής αστυνομίας, χρησιμοποιώντας το κοφτερό μυαλό της, εισχωρεί βαθύτερα στην υπόθεση από όσο την αναγκάζει ο ρόλος της. Στα βήματα της βρίσκει συνεχώς λάθος εικόνες, προσπαθεί να ενώσει το πάζλ γιατί θέλει όσο τίποτα άλλο να φτάσει στην αλήθεια.

 Όμως δεν είναι μόνη. Υπάρχει η Ιζαμπέλ η ανώτερη της που προσπαθεί να της βάλει εμπόδια.

Τα κοινά τους χαρακτηριστικά είναι ο αλκοολισμός, τα ψυχολογικά προβλήματα, και ο ανταγωνισμός που έχουν μεταξύ τους. Δεν συμπαθιούνται. Θέλει το κεφάλι της άλλης για πρωινό...

Όμως και οι δύο παίζουν τα παιχνίδια της ευγένειας με δόλιο τρόπο. Ο αναγνώστης δεν μπορεί να ταυτιστεί με καμία από τις δύο. Είναι η σκύλα και η Χάρυβδη.

Όμως η Χάρυβδη είναι πολύ πιο δυνατή από τη σκύλα.!!

 Η τιμωρία είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που όμως δεν είναι περισσότερο χώρο σε ήρωες που ο ρόλος τους είναι δευτερεύον. Ο κάθε ήρωας δίνει μία διαφορετική νότα στην ιστορία.

Ο αναγνώστης κατά την ανάγνωση βρίσκεται αντιμέτωπος με τους κατοίκους μιας μικρής κοινωνίας οι άνθρωποι της έχουν ιδιαίτερη αγάπη στο αλκοόλ, στο σεξ και στα μυστικά.

Με σαρκαστικό χιούμορ για να σπάσει τη μονοτονία των εξελίξεων, η συγγραφέας Ελίζαμπεθ Τζορτζ δίνει όλο το ταλέντο της στο ερευνητικό κομμάτι του βιβλίου.

Η έρευνα και οι αποκαλύψεις είναι το κορυφωδες στοιχείο του βιβλίου της.

Ενώνει παζλ, πλάθει εικόνες, φέρνοντας ίντριγκες, ξεδιαλύνει μυστικά, δίνοντας δράση, αγωνία και πολλές ανατροπές στην εξέλιξη της ιστορίας.

Αν και το βιβλίο αγγίζει τις 900 σελίδες, η υπερβολή δεν είναι κάτι που το χαρακτηρίζει.

 Υπάρχει ρεαλιστικότητα στην ιστορία. Η τροπή των εξελίξεων δίνει στον αναγνώστη το κίνητρο για να συνεχίσει την ανάγνωση.

Αν και το βιβλίο κάνει κοιλιά, όπως είναι λογικό, αυτό όμως δεν " σκοτώνει" τον ενθουσιασμό του αναγνώστη. Βάζει μικρές πινελιές από τη ζωή των ηρώων, συνδυάζοντας τις με χιούμορ και αποκαλύψεις για την μυστική ζωή τους, ερωτικά καβγαδάκια, ανταγωνισμούς, και μικρές πινελιές καθημερινής ρουτίνας έτσι ώστε να δίνει μία ανάσα στον αναγνώστη να συνεχίσει πιο δυναμικά την ανάγνωσή όταν οι εξελίξεις και οι αποκαλύψεις αλλάζουν ξανά το βιβλίου.

 Η τιμωρία δεν είναι ένα μυθιστόρημα αστυνομικού περιεχομένου όπως αυτά που έχουμε συνηθίσει. Δεν είναι βίαιο, ούτε γρήγορο, υπάρχει δράση αλλά είναι σε πιο αργή ροή.

Τα στοιχεία της αστυνομικής πλοκής δένουν απόλυτα με την εποχή του. Θυμίζει λίγο Αγκάθα Κρίστι, Ηρακλή Πουαρό και Σέρλοκ Χολμς ο τρόπος της πλοκής όσο και η ατμόσφαιρα της εποχής.

Ναι, η τιμωρία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα νουάρ μυθιστόρημα, που συνδυάζει όμως και τη σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία στην ιστορία του στο θέμα της πλοκής, ροής και εξέλιξης.

Το μόνο αρνητικό στοιχείο για εμένα, είναι η αρχή της ιστορίας. Σε αρκετά κεφάλαια η σχέση των δύο επιθεωρητών με το αλκοόλ, και τα ψυχολογικά τους ζητήματα με έκαναν πολλές φορές να νιώσω ότι η ιστορία πλατειάζει, όμως από ένα σημείο και μετά αυτό αλλάζει, η συγγραφέας καταφέρνει να με κρατήσει στην ιστορία με το ταλέντο της.

 Το πιο δυνατό κομμάτι όμως, η συγγραφέας το κρατάει για το τέλος, στη λύση του αινίγματος και πως ανατρέπει τα πάντα για να φέρει στο φως την αλήθεια και να ολοκληρωθεί το παζλ.

Μετά από αυτή την ανάγνωση θέλω πάρα πολύ να γνωρίσω κι άλλα βιβλία της συγγραφέας, ελπίζω να μεταφραστούν και άλλα της βιβλία καθώς έχει γράψει 23 μυθιστορήματα.

 Δίνει μια διαφορετική ανάσα στην αστυνομική λογοτεχνία.!