Συνέντευξη με την συγγραφέα Χριστίνα Σουλελέ

 

Καλησπέρα σας κα Σουλελέ,

Ευχαριστούμε πολύ για αυτήν την συνέντευξη που μας παραχωρείτε, ώστε να σας γνωρίσουμε καλύτερα.

Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε από την Άνεμος Εκδοτική το νέο σας μυθιστόρημα με τίτλο «Θα την έλεγαν Ελευθερία». Με τι πραγματεύεται το  βιβλίο σας ;

Το βιβλίο πραγματεύεται τη ζωή τριών γυναικών, που αρνούνται να συμβιβαστούν με τις κοινωνικές συμβάσεις και μάχονται για τα ιδανικά και τα όνειρά τους κόντρα στις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που είναι ριζωμένα στην κοινωνία για χρόνια. Οι εποχές που έζησαν είναι διαφορετικές-δικτατορία, μεταπολίτευση, πρόσφατα χρόνια- ο αγώνας όμως για την εκπλήρωση των πόθων τους είναι κοινός και στις τρεις.

Πόσο χρόνο σας πήρε για να ολοκληρωθεί;

Η συγγραφή του βιβλίου χρειάστηκε δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί. Η άντληση όμως και η μελέτη των πληροφοριών από τη βιβλιογραφία, είχε ξεκινήσει έξι μήνες νωρίτερα και συνεχίστηκε βέβαια και κατά τη διάρκεια της συγγραφής.

Στο βιβλίο σας αναφέρεστε στην εποχή της επταετίας και στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ο τίτλος του βιβλίου σας είναι συμβολικός;

Όταν αναφερόμαστε στην δικτατορία, δεν γίνεται να μην μιλήσουμε για το φοιτητικό κίνημα που οδήγησε στις καταλήψεις της Νομικής και στην  εξέγερση του Πολυτεχνείου. Στα πανό που κρεμούσαν οι φοιτητές στις ταράτσες των σχολών, κυρίαρχη ήταν η λέξη ελευθερία, γραμμένη μάλιστα με κεφαλαία γράμματα, για να δίνει το στίγμα του αντιδικτατορικού αγώνα τους.  Επομένως, ο τίτλος του βιβλίου μου είναι ΚΑΙ συμβολικός. 

Αγγελική, Σμαράγδα, Θαλασσινή. Τρεις γυναίκες κεντρικές ηρωίδες. Μπορείτε να μάς σκιαγραφήσετε τις προσωπικότητές τους με τις οποίες ενδεχομένως θα ταυτιστούν πολλοί αναγνώστες;

Η Αγγελική φεύγει από το νησί της, τη Νάξο, για να σπουδάσει στη Νομική της Αθήνας και έρχεται αντιμέτωπη με το αυταρχικό πρόσωπο της δικτατορίας, που καταπατά ελευθερίες και δικαιώματα. Ο χαρακτήρας της ηρωίδας, που της υπαγορεύει να αντιδρά στο άδικο και στις απαγορεύσεις, δεν της επιτρέπει εφησυχασμό και γι’ αυτό, όταν μπαίνουν οι βάσεις για το φοιτητικό κίνημα, δεν μένει αμέτοχη. Παράλληλα ζει ένα δυνατό έρωτα που θα τη στιγματίσει ανεξίτηλα. Η Σμαράγδα, γεννημένη στην Ηρακλειά, ονειρεύεται από μικρή να γίνει καπετάνισσα. Κυνηγά το όνειρό της με πείσμα, κόντρα στις αντιλήψεις του μικρού κοινωνικού της περίγυρου σχετικά με τη θέση της γυναίκας. Τα καταφέρνει και φαίνεται πως μπορεί να επιβιώσει με αξιοπρέπεια σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα αλλά η ζωή έχει άλλα σχέδια γι’ αυτήν. Η Θαλασσινή, τυφλή εκ γενετής, είναι ένα σύγχρονο κορίτσι που με τη βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, δίνει τον δικό της αγώνα για την αποδοχή των ανθρώπων με αναπηρία.

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να πλάσετε αυτήν την ιστορία;

Πολλά και διαφορετικά ήταν τα ερεθίσματα, που με οδήγησαν στη συγγραφή του βιβλίου. Από τη μια, η ανάγκη μου να μελετήσω και να γράψω όσα συνέβησαν στην εποχή της δικτατορίας, από την άλλη οι αγώνες που δίνουν οι γυναίκες, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, κόντρα στις πατριαρχικές αντιλήψεις, καθώς και η θέση των ΑμέΑ στη σύγχρονη κοινωνία.  

Μια εκ των κεντρικών ηρωίδων η Θαλασσινή είναι τυφλή εκ γενετής. Κρίνεται ότι η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας μας απέναντι στα άτομα με ιδιαιτερότητες είναι αρκετή η  βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο;

Όταν δεν υπάρχουν οι κτηριακές υποδομές με την κατάλληλη προσβασιμότητα, για να μπορούν οι ΑμέΑ να λειτουργούν απρόσκοπτα σε κοινωνικό ή επαγγελματικό επίπεδο, όταν απουσιάζουν οι κοινωνικές υπηρεσίες ή οι ψυχολόγοι για να στηρίξουν ουσιαστικά την οικογένεια που έχει άτομο με αναπηρία στους κόλπους της, όταν η κοινωνική πολιτική του κράτους περιορίζεται μόνο σε επιδόματα και όταν η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση ‘ματώνει’, από την υποχρηματοδότηση, καταλαβαίνετε πως βρισκόμαστε σε πολύ πρώιμο στάδιο για να μιλάμε για συμπερίληψη. Επακόλουθο αυτής της κατάστασης είναι η άγνοια από μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου σχετικά με τις δεξιότητες αλλά και τις ιδιαίτερες ανάγκες των ανθρώπων με αναπηρία, καθώς και η έλλειψη ενσυναίσθησης, που αντί να τους διευκολύνει τους θέτει εμπόδια.  

 

Στο βιβλίο σας αναφέρεστε σε τρεις γενιές γυναικών που διεκδικούν το δικαίωμα στο «Όνειρο». Πιστεύετε πως η κοινωνία μας είναι έτοιμη για εμάς τις γυναίκες;

Έχουμε φτάσει στον 21^ο  αιώνα και ακόμη μας απασχολεί η θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Κάποια επαγγέλματα που θεωρούνται άπαρτα κάστρα γι’ αυτές,  η προσφορά εργασίας που γίνεται με φειδώ από την προοπτικής μιας εγκυμοσύνης, η μη στήριξη της μητρότητας που θέτει το δίλημμα ή παιδί ή εργασία, οι πατριαρχικές αντιλήψεις που τις περιορίζουν σε συγκεκριμένους ρόλους και η απαξίωση ή οι απειλές που δέχονται από τους άντρες, που γίνονται και πράξη δυστυχώς, με σκοπό να στερήσουν από αυτές το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός τους, μας δίνουν το δικαίωμα να λέμε πως η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη για εμάς τις γυναίκες. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας αλλά δεν το βάζουμε κάτω.

Το πρώτο σας βιβλίο «Γιανκέα» κυκλοφορεί επίσης από την Άνεμος Εκδοτική. Πέστε μας λίγα λόγια και για αυτό.

Το ‘Γιάνκεα’ είναι ένα αγριολούλουδο που φύεται μόνο στον Όλυμπο και πουθενά αλλού στον κόσμο. Μέσα στο βιβλίο μου το προσεγγίζω ως σύμβολο για καθετί σπάνιο που συναντάμε στον ανήφορο της ζωής μας και είναι στο χέρι μας, αν θα σταματήσουμε για να το θαυμάσουμε και να μοιραστούμε την ομορφιά του με τους εκλεκτούς συνοδοιπόρους μας ή αν θα αδιαφορήσουμε στη θέα του. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι πως, η ζωή είναι βουνό. Έχει ανηφόρες, κακοτράχαλα μονοπάτια και γκρεμούς. Αλλοίμονο όμως αν κοιτάζουμε μόνο αυτά και προσπερνάμε τα όμορφα, που συνήθως είναι κρυμμένα σε απρόσιτα σημεία. 

Οι ιστορίες σας περιέχουν βιωματικές εμπειρίες δικές σας ή ανθρώπων που πέρασαν από την ζωή σας; Ή είναι καθαρά έρευνα και μυθοπλασία;

Οι ιστορίες που εμπεριέχονται στα βιβλία μου στηρίζονται στη μυθοπλασία, στην έρευνα αλλά και σε βιωματικές εμπειρίες, τις οποίες δεν χρησιμοποιώ αυτούσιες αλλά τις μεταποιώ, δημιουργώντας κόσμους άγνωρους σε εμένα.

Τι θα συμβουλεύατε τον αναγνώστη που πρόκειται να το διαβάσει;

Αν και είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα, ωστόσο ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει κρυμμένα νοήματα, που οδηγούν σε σκέψεις και προβληματισμούς.  Θα παρότρυνα λοιπόν τον αναγνώστη, να το διαβάσει προσεκτικά.

Τι σημαίνει η συγγραφή για σας και ποια είναι η πηγή της έμπνευσης σας;

Η συγγραφή είναι μια μάγισσα τέχνη, που παίρνει το σποράκι της έμπνευσης, το ζεσταίνει στον κόρφο της και αφήνει  να ξεπηδήσουν από μέσα του καινούριοι κόσμοι. Πρόκειται για μια δημιουργική και άκρως αγχολυτική διαδικασία, που μετασχηματίζει τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος σε εσωτερικό λόγο και στη συνέχεια σε μυθοπλασία, δίνοντας στον συγγραφέα την ελευθερία να δομήσει, όπως εκείνος θέλει, την πλοκή και τους χαρακτήρες των ηρώων. Πηγή της έμπνευσής μου αποτελεί ο άνθρωπος με τις χαρές, τις λύπες, τους εσωτερικούς του φόβους και τους αγώνες του, ατομικούς ή συλλογικούς. Επίσης, με εμπνέει η φύση, γι’ αυτό σε κάθε βιβλίο μου η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα φυσικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο δρουν οι ήρωες. Είναι η προσπάθειά μου, να αποκαταστήσω τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, έστω και νοερά.

Ποιες αξίες θέλετε να αναδείξετε μέσα από τα βιβλίο σας;

Την ανθρωπιά με ό,τι αυτή περικλείει: τρυφερότητα, ενσυναίσθηση, αγάπη, νοιάξιμο…

Ποιος από τους ήρωες του βιβλίου σας, έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σας;

Κάθε ήρωα του βιβλίου μου τον θεωρώ παιδί μου. Τον κυοφορώ μέσα στη μήτρα του νου μου, τον γεννάω με πόνους, του δίνω μορφή και χαρακτήρα, τον παίρνω αγκαλιά όταν πονάει, του τραγουδάω όμορφα τραγούδια όταν φοβάται, κλαίω και γελάω μαζί του, συνυπάρχω στα όνειρά του, συμμετέχω στις αγωνίες του και στις μάχες του. Πώς να ξεχωρίσω τα παιδιά μου; Καθένα το αγαπώ γι’ αυτό που είναι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, τις αντοχές και τις αδυναμίες του.  

Υπάρχει κάποιος ήρωας μέσα στο μυθιστόρημα σας, που έχει στοιχεία του δικού σας χαρακτήρα; Στο πρόσωπο του θα δούμε κομμάτια του δικού σας χαρακτήρα;

Και στις τρεις ηρωίδες μου έχω προσδώσει στοιχεία από τον χαρακτήρα μου. Αντιδρώ έντονα μπροστά στο άδικο, όπως η Αγγελική, κυνηγώ με πείσμα ό,τι ονειρεύομαι όπως κάνει και η Σμαράγδα και σαν τη Θαλασσινή πορεύομαι ‘τυφλή’ και βλέπουσα σε τούτη ζωή με τη διαφορά πως, είναι δική μου επιλογή να ψηλαφίζω τον κόσμο με όλες μου τις αισθήσεις, σε αντίθεση με εκείνη που το κάνει από ανάγκη.     

Με ποιο χρώμα και ποιο τραγούδι θα επιλέγατε να «ντύσετε» το βιβλίο σας;

Θα έντυνα το βιβλίο μου με το χρώμα που ήδη υπάρχει στο εξώφυλλο. Με το μπλε μιας θάλασσας που πότε ημερεύει και πότε ανταριάζει. Το τραγούδι που θα επέλεγα είναι το «Αρνιέμαι».

 

Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;

Είμαι φύση αεικίνητη και δυσκολεύομαι πολύ, να γράψω για πολλές και συνεχόμενες ώρες. Έχω ανάγκη το περπάτημα, τη σωματική άσκηση και τον χορό, δραστηριότητες που αποφορτίζουν τον νου μου από κάθε αρνητική σκέψη, ενώ ταυτόχρονα τον τροφοδοτούν με καινούριες εμπνεύσεις.

Υπάρχει κάποιο άτομο που διαβάζει πρώτο αυτά που έχετε γράψει;

Η μητέρα μου.

Τι αγαπάτε στους ανθρώπους, και τι δεν συγχωρείται εύκολα;

Μου αρέσει να ανιχνεύω στα μάτια των ανθρώπων την αγάπη και την τρυφερότητα και δεν συγχωρώ τη διπροσωπία και την έλλειψη ενσυναίσθησης.  

Ποιο είναι το μότο της ζωής σας;

Να κοιτάς τη ζωή με διάθεση ερωτική.  

Πιστεύετε ότι τα social media έχουν βλάψει ή ωφελήσει τον χώρο του βιβλίου;

Μέσα από τα social media τα βιβλία γίνονται γνωστά και οι δημιουργοί τους έχουν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν τα έργα τους αλλά και τις απόψεις τους στο αναγνωστικό κοινό. Αυτό, που σε άλλη περίπτωση, θα χρειαζόταν αρκετά χρήματα για διαφήμιση, παρέχεται δωρεάν και μάλιστα σε ένα ευρύτερο κοινό.

Αφού σας  ευχαριστήσω και σας ευχηθώ καλοτάξιδο το βιβλίο σας, θα σας ζητήσω να βάλετε τον επίλογο της συνέντευξης με μια δική σας φράση.

Εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε, να αναπτύξω κάποιες απόψεις με αφορμή το βιβλίο μου. Σαν επίλογο αυτής της συνέντευξης θα έβαζα τη φράση: «Όποιος αντιμετωπίζει τις φουρτούνες με το κεφάλι ψηλά, χαμένος δεν βγαίνει, ακόμη και αν τα θαλασσώσει.»

Τα βιβλία της συγγραφέως Χριστίνας Σουλελέ κυκλοφορούν από την Άνεμος Εκδοτική

 www.anemosekdotiki.gr

Κουρουπάκη Χ.