Γράφει η Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Απαγορευμένη ηδονή" του Θοδωρή Κακαλέτρη

  Το τελευταίο διάστημα η ανάγνωση για εμένα έχει γίνει κάτι πιο δημιουργικό και διαβάζω μόνο βιβλία που μου κάνουν έντονο κλικ.

Ένα από αυτά ( τα ελάχιστα) είναι και το βιβλίο: Απαγορευμένη ηδονή, μου έκανε κλικ το οπισθόφυλλο του. Περίεργο, σαγηνευτικό και γεμάτο ίντριγκα και διαστροφή.

  Όλα ξεκινούν από την πατρίδα του συγγραφέα που σε μια μάζωξη αρχίζει η εξιστόρηση αυτής της περίεργης ιστορίας.  Ο αφηγητής έχει έναν όμορφα ιδιαίτερο τρόπο να παρουσιάζει τα γεγονότα. Η "φωνή"  αυτή θέτει τα δικά της ερωταπαντήματα και βγάζει τα δικά της συμπεράσματα στο κείμενο δίνοντας και στον αναγνώστη το βήμα να αντιδράσει με τις  σκέψεις ή και με την αλλαγή μιας οπτικής πάνω σε αυτό το θέμα..

 

    " Ένα παιδί θα έπρεπε να βιώνει την αγάπη της μητέρας του και όχι μία μητρική ρίψη στον Καιάδα της αδιαφορίας, γιατί το παιδί αυτό βιώνει ένα αδηφάγο και σκληρό βάραθρο όπως και πραγματική χαράδρα των Σπαρτιατών. Οι δεξαμενές καλοψυχιας του  στερεύουν επικίνδυνα"

  Η διαφορά με τα άλλα αστυνομικά μυθιστορήματα, είναι ότι ο συγγραφέας μας δίνει εξαρχής τον δολοφόνο. Μας δείχνει καρέ - καρέ το κάθε κίνητρο για την εξάπλωση των σκέψεων βίας στην ψυχή του.  Μέσα από τον τρόπο που μεγάλωσε, το πώς έχει φωλιάσει το κακό στη ζωή του και τον πόλεμο που έχει ανοίξει με την ηθική και το συνειδητό του.

Και το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι:

Μπορεί ένας δολοφόνος να κριθεί σωτήρας στα μάτια των ανθρώπων;

Υπάρχουν ελαφρυντικά που σβήνουν το αίμα των δολοφονημένων από τα χέρια του;

Αυτό που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο δολοφόνο στη ζωή του αλλά και σε όλο το κείμενο είναι το εξής:

"  Ο πόλεμος έχει μία διαφορετική έννοια από αυτή που έχουμε διδαχτεί. Δεν χρειάζεται να κηρυχθεί συμβαίνει από τη στιγμή που γεννιόμαστε"

   Ο συγγραφέας μέσα από την ιστορία του θέτει φιλοσοφεί με παραδείγματα από την αρχαιότητα ως και σήμερα πάνω στο θέμα που καταπιάνεται, για το αν είναι ευλογία ή καταδικαστέα πράξη το έγκλημα. Θέλοντας ( πιστεύω) να δώσει " άλλοθι" με κίνητρο τη ζωή του ήρωα του στις μετέπειτα πράξεις του. Δίνοντας με αυτό τον τρόπο έμφαση στην αλλαγή της ζωής των θυτών και το πώς φτάνουν στην εγκληματικότητα.  Θέτοντας το σοβαρό ( κάτε με) ερώτημα: εφόσον υπάρχει σώμα γενικής αστυνόμευσης και δημόσια λειτουργία απονομής της δικαιοσύνης ( νομοθετικά και εκτελεστικά) γιατί, κάποια εγκλήματα προσπερνούνται ως κανονικές ενέργειες;

 

Όλα αυτά τα ερωτήματα, οι φιλοσοφίες και οι αλήθειες που βγαίνουν μέσα από τα γραφόμενα του συγγραφέα προκύπτουν από τον ήρωα του και το χτίσιμο πάνω στη ζωή και το έργο του.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και μια βιογραφία πάνω σε έναν αντιήρωα δολοφόνο.  Δύσκολος συνδυασμός για έναν άνθρωπο άλλο όχι τόσο ακατόρθωτος. Ο συγγραφέας χτίζει πάνω στην προσωπικότητα του το κάθε προβληματισμό που μοιράζεται με το κοινό του. Συστήνει κάθε σκέψη του και μας τραβά στα άδυτα της ψυχής του βήμα -  βήμα.

" Μερικές φορές δεν αναγνωρίζουμε τους ανθρώπους γύρω μας, γιατί δεν βλέπουμε πέραν του ρόλου που υποχρεώθηκαν να παίξουν στη ζωή. Δεν θα το είχαν επιλέξει όμως αν μπορούσαν να επιλέξουν κάτι καλύτερο. Ναι συμβιβάστηκαν, αλλά διάλεξαν μεταξύ παλιό καταστάσεων στρεφόμενη προς το λιγότερο θλιβερή. Όπως στα ανέκδοτα, από κάποιος είναι στην κόλαση και πρέπει να επιλέξει σε ποιο μαρτύριο προτιμά να υποφέρει. Προσπαθεί να διαλέξει το πιο καλό βασανιστήριο, ο παράδεισος βρίσκεται ήδη εκτός επιλογής. "

  Η απαγορευμένη ηδονή είναι ένα βιβλίο τροφή για σκέψη, που δημιουργεί αναπάντητα και αναπάντεχα ερωτήματα για την ίδια μας την κοινωνία. Δεν έχω ξανά συναντήσει σε αστυνομικό μυθιστόρημα κάτι τόσο έντονα διαφορετικό.

Σε αυτό το βιβλίο το δυνατό σημείο δεν είναι ο δολοφόνος ή ο τρόπος των εγκλημάτων, αυτά είναι γνωστοποίημενα απο τον συγγραφέα στον αναγνώστη. Η κορύφωση είναι στα κίνητρα, στον λόγο που συνέβησαν και στην " αθώωση" κατά το δοκούν στον κάθε αναγνώστη που θα το διαβάσει και θα κρίνει με τη δική του οπτική τον αληθινό ένοχο και το πραγματικό δολοφόνο που τους χωρίζει μια λεπτή γραμμή.

  Η απαγορευμένη υδονη για εμένα είναι ένα πρότυπο βιβλίο, στην κατηγορία του. Ένα βιβλίο που είναι γεμάτο αγωνία, για το πώς θα  εξελιχθεί η κάθε κατάσταση στο κάθε γεγονός. Οι ανατροπές είναι δυνατές, γιατί κορυφώνεται η στιγμή στο σημείο που συμβαίνει και για τον λόγο που συμβαίνει.

Το μόνο που με προβληματίζει είναι η συνέχεια του βιβλίου, καθώς θα υπάρξει βιβλίο 2.

Θεωρώ ότι θα χάσει την πρωτοτυπία του που ίσως χάσει.. Ίσως και να κάνω λάθος.

Τελικά από ένα αγκάθι μπορεί να βγει ένα ρόδο ή ένα ροδοαγκαθο;

Αυτό θα το ανακαλύψετε καθώς θα το διαβάσετε.

Είναι υπέροχο βιβλίο και αξίζει τον χρόνο σας.