Κριτική - Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο " Το υπόγειο στην οδό Ήρας 12" της Πασχαλίας Τραυλού

 

Η Πασχαλία Τραυλού υπογράφει ένα συγκινητικό, πολυεπίπεδο μυθιστόρημα για το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας να αποφασίζει η ίδια για τον εαυτό της.

Το βιβλίο με τίτλο « Το υπόγειο στην οδό Ήρας 12» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα, είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα , έντονα συναισθηματικό, φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τους αγώνες των γυναικών στο θέμα της άμβλωσης.

Κεντρική ηρωίδα του βιβλίου η Ανθή και η ιστορία της που ξεδιπλώνεται μέσα στις σελίδες του μυθιστορήματος. Την Άνοιξη του 1955 δραπετεύει από ένα απομακρυσμένο χωριό, αφήνοντας πίσω την σκληρή επιρροή του πατέρα της, την κλειστή κοινωνία τους, έχοντας βαθιά χαραγμένα στην μνήμη του κορμιού της έντονα τα σημάδια της κακοποίησης. Η ανάγκη να ξεφύγει από μια ανδροκρατούμενη και πατριαρχική εξουσία, την αναγκάζει να δραπετεύσει, προκειμένου να πραγματοποιήσει τα όνειρα της και να αλλάξει το μέλλον της.

Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, μια δραματική ιστορία που ξετυλίγεται αργά μέσα στις σελίδες του βιβλίου, κάνοντας μας κοινωνούς στα ανυπέρβλητα εμπόδια που είχαν οι γυναίκες εκείνη την εποχή, μην έχοντας την προσωπική ελευθερία να αποφασίζουν οι ίδιες για το πως θα διαθέτουν τον εαυτό τους.

Η Πασχαλία Τραυλού με αφήγηση που ρέει αβίαστα προσεγγίζει με ιδιαίτερη ευαισθησία τα θέματα της γυναικείας γονιμότητας, περνώντας από το τότε στο σήμερα, από τα κακοτράχαλα σοκάκια της δεισιδαιμονίας στα μονοπάτια της επιστήμης.

Μια δυνατή ιστορία γεμάτη ανατροπές, που καυτηριάζει τον ανδροκρατούμενο κόσμο μιας εποχής που αντιμετωπίζει και χρησιμοποιεί την γυναίκα σαν εργαλείο, σαν αντικείμενο, σαν επένδυση,    σαν ον κατώτερο, που είναι γεννημένο για να υπηρετεί τον άνδρα. Οι σκληρές συνθήκες που βίωναν οι γυναίκες εκείνης της εποχής, το  ξύλο, η βία, η υποταγή στον αφέντη άντρα – πατέρα δεν αφήνουν περιθώρια για ένα θηλυκό της εποχής να αποφασίσει και να πράξει αυτά που πραγματικά επιθυμεί.

 Η πλοκή του μυθιστορήματος κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και η συγγραφέας με την μοναδική της πένα περνά σημαντικά μηνύματα στον αναγνώστη  καθώς περιγράφει την θέση της γυναίκας από την δεκαετία του 50 και μετά, τις κοινωνικές προκαταλήψεις και το επίκαιρο θέμα των αμβλώσεων.

 

…Η γυναίκα δεν είναι απλώς το συμπλήρωμα στη ζωή του άντρα, κάτι σαν το παράρτημα σ’ ένα κείμενο.

Είναι το κόμμα, η τελεία και το θαυμαστικό στη δημιουργία του Παντοδύναμου.

Κι αν μπει σε λάθος θέση, χάνεται και το νόημα αυτού του κόσμου…

Ένα υπέροχο μυθιστόρημα που συγκλονίζει θέτοντας στη σωστή βάση το δικαίωμα της κάθε γυναίκας να της ανήκει ο εαυτός της και να αποφασίζει η ίδια για αυτόν.  Ο αγώνας της να ορίζει το σώμα της, σε ένα κόσμο αφιλόξενο,  ζωντανεύει, δυναμώνει, μέσα από το λόγο της Πασχαλιάς Τραυλού, που άλλοτε είναι συγκινητικός και άλλοτε καυστικός.

 Η ρεαλιστική απόδοση της γυναικείας "αιχμαλωσίας" παρουσιάζεται "γυμνή" στα μάτια του αναγνώστη.   Μέσα από τις σελίδες αυτού του  μυθιστορήματος ξεπηδά η σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε η γυναίκα σε όλη αυτή τη δύσβατη διαδρομή των ετών, που η γυναίκα ήταν έρμαιο του κάθε αφέντη...