Κριτική - Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο "Στέρφα γη" της Μαίρης Παναγιώτου

 

 

Σέριφος, αρχές του 20ου αιώνα. Το νέο βιβλίο της Μαίρης Παναγιώτου με τίτλο " Στέρφα γη" , που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική, είναι ένα σαρωτικό κοινωνικό μυθιστόρημα, με μηνύματα που έρχονται από το παρελθόν να ταυτιστούν με το σήμερα, σε ζητήματα που ταλανίζουν ακόμη και σήμερα τον άνθρωπο και την κοινωνία. Μας ανοίγει ένα παράθυρο στο νησί σε μία περίοδο δύσκολη. Μια ιστορία που μας ταξιδεύει στο παρελθόν, προβάλλοντας την σκληρή καθημερινότητα των ανθρώπων. Από το 1869 με άδεια από το Ελληνικό κράτος, στη Σέριφο ξεκινούν να λειτουργούν μεταλλωρυχεία, που θα απασχολήσουν τους κατοίκους που αναγκάζονται σχεδόν να χαρίζουν τα κτήματα τους προς εκμετάλλευση των ορυχείων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κάκιστη οικονομική κατάσταση που επικρατεί στο νησί. Η απεραντοσύνη της θάλασσας και η καταπράσινη φύση με "τα μικρά σπιτάκια" των εργατών δεν αρκούν για να προσφέρουν στους κατοίκους του νησιού μια άνετη διαβίωση. Νυχθημερόν με κίνδυνο της ζωής τους οι ντόπιοι εργάτες μαζί με εργάτες που φτάνουν από όλη την Ελλάδα, δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες μέσα από την παραστατική της γραφή, η συγγραφέας ξεδιπλώνει μια δύσκολη καθημερινότητα, τους αγώνες των κατοίκων για πιο ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μέσα στα ταραχώδη χρόνια του Α Παγκοσμίου πολέμου αλλά και "τον αγώνα του έρωτα για να χωρέσει και να ανθίσει" μέσα σ' αυτή δύσβατη διαδρομή της ιστορίας. Η πρώτη μεγάλη απεργία στα χρόνια της Ελλάδας θα ξεσπάσει με τους εργαζόμενους του νησιού, να διεκδικούν τα δίκαια αιτήματα τους και θα καταλήξει σε μια αιματοβαμμένη απεργία που θα μείνει στην ιστορία. Οι χαρακτήρες του βιβλίου μέσα από τα κακοτράχαλα μονοπάτια που τους ορίζει η Μοίρα, δίνουν μάχη για την επιβίωση, το δικαίωμα στην ζωή, την αξιοπρέπεια, την αγάπη. Μέσα από αυτούς, ο αναγνώστης περπατά στα βήματα τους, ταυτίζεται, αγωνιά, αισθάνεται, αφουγκράζεται, γίνεται κοινωνός μιας άλλης πραγματικότητας. Σ'αυτά τα δύσβατα χρόνια "ο έρωτας πολεμά" ν' ανθίσει, με αντίποδα την σκληρή πραγματικότητα και τους άγραφους νόμους του νησιού. Θα καταφέρει άραγε η Αλέξω να πετάξει με τα δικά της φτερά ή θα αναγκαστεί να υποκύψει στους νόμους της ντόπιας κοινωνίας; Ανατροπές και εκπλήξεις έρχονται απρόβλεπτα μέσα από μια γραφή που ρέει αβίαστα και κρατά τον αναγνώστη "αιχμάλωτο" στη δίνη μιας εποχής ξένης προς αυτόν. Μέσα σε μια ασπρόμαυρη διαδρομή της ανθρωπότητας, η Σέριφος από το μετερίζι της αφήνει το στίγμα της σε καιρούς χαλεπούς, με τους ανθρώπους της να επαναστατούν και να διεκδικούν. Τίποτα δεν είναι προβλέψιμο και αδιαπραγμάτευτο στην ιστορία, το μόνο σίγουρο είναι ότι χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον... Ο άνθρωπος πάντα θα πατά με το ένα πόδι στο παρελθόν, για να χτίσει ένα καλύτερο μέλλον ενάντια σε καθετί που στέκεται εμπόδιο στην ελευθερία του και τα δικαιώματα του κι ο έρωτας επαναστάτης, μαχητής δυνατός θα έχει πάντα μια θέση εκεί ανάμεσα στα αιματοβαμμένα μονοπάτια της ιστορίας.