« Πίστεψε με»
Ότι σου πω είναι ψέμα. Πίστεψε με.
« Κανένας άνθρωπος δε μπορεί, για αρκετό χρονικό διάστημα, να φοράει ένα πρόσωπο για τον εαυτό του και ένα άλλο για το πλήθος, χώρις στο τέλος να μπερδευτεί και να μην ξέρει ποιο από τα δυο μπορεί να ειναι το Αληθινό.»
Έχοντας διαβάσει το προηγούμενο κορίτσι ήταν φυσικό επακόλουθο να θέλω να διαβάσω και το Πίστεψε με.
Και για ακόμη μια φόρα γοητεύτηκα με το τρόπο που ο συγγραφέας μπορεί να παίξει με το μυαλό του ανάγνωστη.
Το πίστεψε με δε είναι σαν ένα από τα πολλά ψυχολογίκα θρίλερ που κυκλοφορούν . Είναι ένα βιβλιο που εκτος ότι παίζει με το μυαλό σου, ο συγγραφέας έχει την ικανότητα να μεταμορφώνει και την ίδια την ηρωιδα του.
Να της δίνει διάφορα πρόσωπα να υποδειθει.
Σε κάθε ένα κεφάλαιο είναι σαν να ξαναγράψει την ιστορία από την αρχή. Χειραγώγηση η' Απλα ένα ταλέντο;
Σε αυτό το βιβλιο όλοι είναι ένοχοι και όλοι είναι αθώοι.
Όλοι είναι θύματα και όλοι μαζί παίζουν ένα ρόλο.
Ένα ρόλο που γράφτηκε από άνθρωπινο χέρι η από της ζωής τα πεπραγμένα;
Τι είναι αλήθεια και τι Είναι ψέμα;
Όλοι είναι μαριονέτες του συγγραφέα σε ένα κρεσέντο ψυχολογικού, ερωτικού, διεστραμμένου χορού.
Το ψέμα, η αλήθεια, ο έρωτας και η χειραγώγηση είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που σου δημιουργεί το βιβλιο καθώς το διαβάζεις.
Η κλερ και ο Πάτρικ.
Δυο θύματα πλασμένοι να είναι θύτες.
Δυο Μικρές όμορφες, ακριβές μαριονέτες που λαχταράς να αποκτήσεις αλλα από την άλλη σε τρομάζει η αψεγάδιαστη ομορφιά τους.
Εκείνη η σκοτεινή ομορφιά που σε φοβίζει και σε παθιάζει συνάμα.
Η σκηνή που προβάλλεται είναι μια επιχείρηση για να βρεθεί ένας δολοφόνος.
Στη πραγματικότητα είναι ένα θεατράκι της ζωής που εσύ πρέπει να αποφασίσεις ποιος ρόλος σε συναρπάζει. Ποια σκηνή σου αρέσει.
Ποιος έγραψε το έργο και ποιος το άλλαξε.
Στη πραγματικότητα το θύμα είσαι εσύ.
Γιατί απορείς;
Όχι. Φυσικά και δε μπορείς να αλλάξεις το σενάριο.
Όχι. Δε μπορείς να κάνεις τίποτα για να σωθείς από τη μοίρα σου.
Αλλα ναι μπορείς να αφεθείς. Στο φόβο η στη σαγήνη.
Οι ανατροπές έρχονται και σε τρομάζουν.
Η μια πίσω από την άλλη.
Ανατροπές που πραγματικά δε μπορείς να πιστέψεις γιατί φοβάσαι ότι η Επόμενη θα είναι πιο τρομακτική και θα είναι ψεύτικη.
Στο τέλος δε ξέρεις τι να πιστέψεις.
Στο τέλος φοβάσαι να αφεθείς.
Στο τέλος δε θες να τελειώσει.
Ξέρεις ότι οι τίτλοι τέλους δε αργούν, όμως αναρωτιέσαι γράφτηκαν στο φως η στο σκοτάδι;
Η Έξυπνη κίνηση του συγγραφέα να αναδείξει τις σκηνές με ποιήματα από τα άνθη του κάκου του Μπωντλαιρ δίνει άλλη μια πινελιά στο βιβλιο
Μια πιο σκοτεινή και άκρως ερωτική.
Και κάνει τις ανατροπές να μοιάζουν ποιητικές και καταστροφικά ερωτικές συνάμα.
Και στο τέλος του βιβλίου σοκαρεσαι και παθιάζεσαι μαζί.
Γιατί το τέλος δε είναι τέλος.
Είναι η αρχή του τέλους.
Το πίστεψε με είναι ένα από τα πιο έξυπνα, ψυχολογικά θρίλερ που έχω διαβάσει στην αναγνωστική μου πορεία.
Ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από το βιβλιο « Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» από το ρόλο της Ειμι αλλα το ανέπτυξε και άγγιξε το τέλειο. ( για μένα).
Αν και θέλει να μας δείξε με το βιβλιο αυτό πως οι άνθρωποι αλλάζουν ρόλους στη ζωή τους ψάχνοντας μέσα από αυτούς να βρουν το πραγματικό τους πρόσωπο, συνάμα μας δείχνει και πως αυτοί οι ρολοι χειραγωγούν τους ανθρώπους που τους υποδύονται.
Στη πραγματικότητα αυτός που χειραγωγείται είναι ο αναγνώστης.
Από διάφορα στάδια του βιβλίου.
Γίνεσαι έρμαιο στη γραφή του συγγραφέα.
Θύμα στους ήρωες τους.
Και το τέλος το φοβάσαι γιατί ξέρει ότι κάπου εκεί η μαγεία θα τελειώσει.
Ο ΤΖ.Π.ΝΤΙΛΕΙ ήρθε για να δώσει μια άλλη πτυχή του ψυχολογικόυ θρίλερ του πιο σκοτεινού και φωτεινού ταυτοχρόνως.
Ήρθε και ελπίζω να μείνει για να μας χαρίζει τέτοιου είδους βιβλια.
Βιβλια που αγαπάς να φοβάσαι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου