Κριτική - Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο "ΓΔΙΚΙΩΜΟΣ" της Παρασκευής Αδαμίδου Κηπουρίδου

 

Εκδίκηση, τιμωρία, δικαίωση.

«Γδικιωμός»

Το νέο πεζογράφημα της Παρασκευής Αδαμίδου Κηπουρίδου με τη λυρικά γλαφυρή γραφή της, μας μεταφέρει στο άγονο τοπίο της Μάνης και τους ανθρώπους της.  Μία περιγραφική περιπλάνηση γεμάτη ζωντανές εικόνες. Πύργοι, καθημερινός μόχθος, ήθη και έθιμα της περιοχής παρουσιάζονται ζωντανά μπροστά μας, χάρης στη περιγραφικότητα της συγγραφέως.  Γεύσεις, αρώματα, τοπολαλιές, εικόνες πλημμυρίζουν τον αναγνώστη που χάνεται σε ένα κόσμο διαφορετικό.  Ένας  τόπος σκληρός και άγονος, ζυμωμένος από πέτρα, πίστη και αγάπη για την πατρίδα, την οικογένεια, τις παραδόσεις.  

«Γδικιωμός» δεν είναι μόνο η δίψα για εκδίκηση, ή η προσβολή της ηθικής αλλά και η απόδοση δικαιοσύνης.  Αντίθετα η συμφιλίωση ή ο συμβιβασμός, που πρότεινε η οικογένεια του θύτη ζητώντας συγχώρηση, επιτυγχανόταν με ένα τελετουργικό. Ο φονιάς, μαζί με την οικογένεια του άοπλη, πήγαινε ύστερα από συνεννόηση και την μεσολάβηση κοινών γνωστών τους στο σπίτι του θύματος , γονάτιζε μπροστά στους γονείς του θύματός του και έδειχνε έμπρακτη μετάνοια. Σε τέτοιες περιπτώσεις συμφιλίωσης, αμφότεροι οι συμφιλιωμένοι,  ονομάζονταν «ψυχαδελφοί».

Ο άγραφος νόμος του γδικιωμού επικράτησε για αιώνες, αρχίζοντας να υποχωρεί  σταδιακά με την καλυτέρευση της ζωής στη περιοχή και δεν άργησε  να περάσει στην ιστορία, να τεθεί στο περιθώριο.

Πρωταγωνιστές της ιστορίας η Αλεξάνδρα  και ο Περικλής.  Ο φτερωτός έρωτας τους διαπέρασε με τα βέλη του…  Μια ματιά ήταν αρκετή να ενώσει τις τύχες τους, κάτω όμως από τις δύσκολες συνθήκες της Μάνης.

Ένας έρωτας ανέφικτος…  Ο Γδικιωμός πάνω από το κεφάλι τους σαν σπαθί έτοιμο να κουρσέψει. Όμως η καρδιά πότε μπήκε σε καλούπια; Ποιος είναι αυτός που γνώρισε την ευτυχία και κατάφερε να την προσπεράσει;

Μία και μοναδική ματιά χωρίς την έγκριση των γονιών, γίνεται αφορμή για το ξέπλυμα της ντροπής από το γιό της οικογένειας.  Οι άντρες της πατριάς έτοιμοι πάντα, να υπερασπιστούν την ηθική της οικογένειας με κάθε κόστος.

Η Μανιάτισσα μάνα ντύνεται πάλι στα μαύρα, πονάει η ψυχή της, χτυπιέται μέσα της και λυτρωμό δεν έχει. Την κόρη που ανάστησε , πρέπει να ξεχάσει μια για πάντα, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Παλεύει καθημερινά με τους δαίμονες της, προσπαθεί να ξεπεράσει τον χαμό της μονάκριβης  της κόρης, μάταια……. Ένα κομμάτι της ψυχής της, χάθηκε μια για πάντα.

Για τις γυναίκες της Μάνης η ζωή είναι σκληρή και αδυσώπητη.  Επίπονη δουλειά από μικρή ηλικία χωρίς δικαίωμα στη γνώση και την μόρφωση.  Ένας διαρκής καθημερινός μόχθος για να υπάρχει φαγητό κάθε μέρα στο τραπέζι, αφού η θέση για την οποία προορίζεται είναι μόνο για το σπίτι και την αναπαραγωγή.

Οι άγραφοι νόμοι της Μάνης, καταπιέζουν και καταπατούν τα θέλω των ανθρώπων που είναι υποχρεωμένοι να ζουν με τις επιταγές τους.

Θεσπισμένοι από τους προγόνους τους, είναι πιο δυνατοί και από τους γραπτούς. Δέσμιοι μια ζωή, στα πρέπει της κοινωνίας τους χωρίς το δικαίωμα για μια ανάπαυλα. Ότι δεν επιτρέπουν  οι άγραφοι νόμοι, γίνεται αυτομάτως απαγορευτικό για την καρδιά και το νου.

« Η απόλαυση του έρωτα διαρκεί μια στιγμή. Ο πόνος της χαμένης αγάπης διαρκεί μια ζωή. Bette Davis».

Άνθρωποι με διαφορετικό κώδικα τιμής, κληροδοτούν σε κάθε επόμενη γενιά, την ιδιότητα της θύμησης. Να μην ξεχνούν ποτέ, το καλό ή το κακό και αναλόγως να πράττουν.

Η συγγραφέας με περίτεχνους διαλόγους και περιγραφές, μας ξετυλίγει τους χαρακτήρες του βιβλίου σε βάθος, τις σκέψεις τους, τα συναισθήματα τους, τα απαγορευμένα θέλω τους. Απραγματοποίητα όνειρα, χαμένες προσδοκίες, άνθρωποι αιχμάλωτοι…

Η ροή του μυθιστορήματος  είναι γοργή, γεμάτη ενδιαφέρον, πλούσια σε συναίσθημα, κρατώντας  τον αναγνώστη δέσμιο, ανυπομονώντας για την έκβαση της ιστορίας. Οι άγραφοι νόμοι θα παραμεριστούν στο όνομα της αγάπης; Είναι η αγάπη όμως ικανή να το πετύχει;

Ανακαλύψτε το μέσα στις σελίδες αυτού του υπέροχου μυθιστορήματος!

Ταξιδέψτε στα άδυτα μιας άλλης λογικής…