Γράφει η Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Μοίρες" του Βασίλη Κασσάρα

 

~ Είμαστε εδώ και είμαστε όλες.!

Και κάτι από εμάς περισσότερο ή λιγότερο ζει στη κάθε γυναίκα και αναβιώνει κάθε μέρα ~

 

Μοίρες.!

Ο συγγραφέας Βασίλης Κασσάρας χτίζει σε ένα βιβλίο λίγων σελίδων ένα υμνολόγιο για την γυναικεία μορφή.

Οι ηρωίδες του είναι δέκα γυναίκες. Μα δεν είναι μόνο δέκα. Είναι πολλές περισσότερες.

Γυναίκες με διαφορετικά ονόματα, ιδιαίτερες προσωπικότητες. Αερικές μορφές πλασμένες από χώμα και αίμα...

Κι όμως αν τις παρατηρήσεις πιο βαθιά θα δεις τις ομοιότητες με σένα, με την μητέρα σου, με την φίλη σου, με την άγνωστη που πέρασε από μπροστά σου και δεν της έδωσες σημασία.. με εκείνη που θαύμασες αλλά δεν άκουσες την ψυχή της.

 

Οι μοίρες είναι ένα βιβλίο που εξιστορεί δέκα μικρές ιστορίες αλλά όχι τυχαίες ιστορίες. Είναι ιστορίες που κρύβουν ένα εσωτερικό μεγαλείο μα παρουσιάζουν και κοινωνικά ζητήματα που μαστίζουν και θα συνεχίσουν για χρόνια να μαστίζουν την κοινωνία.

Το βιβλίο κάνει λόγο για την θέση της γυναίκας σε μια μικρή κοινωνία χρόνια πριν αλλά χωρίς να μετουσιώνεται η υπόσταση του στο σήμερα που ο κόσμος έχει εξελιχθεί.

 

Το πιο εντυπωσιακό σε αυτό το μικρό λογοτεχνικό δημιούργημα είναι ο τρόπος έκφρασης και η γραφή του συγγραφέα. Ο τρόπος που μιλά με τον αναγνώστη. Σε αυτή την επικοινωνία  υπάρχει μια οικειότητα. Τον κύριο Κασσάρα θα τον παρομοίαζα με έναν φίλο από τα παλιά που η " μελωδική φωνή - γραφή του" σε ωθεί να σταθείς περισσότερο στην αφήγηση του, γιατί σε γαληνεύει η πένα της ψυχής του ακόμη και όταν οι λέξεις του σε μαστιγώνουν.!

 

 

 

Μοίρες ⏩ Γυναίκα.

Αν ζητήσεις από δύο διαφορετικούς ανθρώπους να σου μιλήσουν για την Γυναίκα θα ακούσεις διαφορετικές σκέψεις. Ίσως σου μιλήσει για την βία, την κακοποίηση, τον υποβιβασμό, την γυναικοκτονια της ψυχής όμως θα σου μιλήσει και για την άλλη πλευρά της. Εκείνη του θαυμασμού, της δυναμικής, του έρωτα, της σαγήνης, του μυστηρίου και της πολυπλοκότητας.

Γιατί και οι μοίρες γυναίκες είναι.

 

Και θεωρώ ότι ο συγγραφέας αυτό ήθελε να περάσει μέσα από τις ιστορίες.

 

Το μικρό του βιβλιαράκι είναι σαν ένα μελωδικό τραγούδι, που μέσα από τους στίχους του σε ταξιδεύει στην γνώση και στην ψυχή των γυναικών.

Σου μιλά για εκείνες που έφυγαν, για εκείνες που άντεξαν, για εκείνες που πάλεψαν μα και για εκείνες που πάλεψαν και είναι ακόμη εδώ.

Για όλες..!

Και για τις μοίρες τους που δεν τις άκουσαν μα εμείς θυμόμαστε το ψιθύρισμα τους.