Γράφει η Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Η Ετυμηγορία" του John Grisham

 

Η δεύτερη επαφή μου, με τα βιβλία του John Grisham με αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο, και κάπως έτσι θέλησα να διαβάσω ακόμη ένα βιβλίο του, και επέλεξα ακόμη ένα δικαστικό θρίλερ, την ετυμηγορία.

 

Όσα από τα βιβλία του συγγραφέα έχουν πέσει στα χέρια μου, σχεδόν πάντα ασχολείται - προβληματίζει τους αναγνώστες με τον φυλετικό διαχωρισμό. Και σε αυτό το βιβλίο η ιστορία βασίζεται πάνω σε αυτό το κοινωνικό ζήτημα. Στην προκειμένη περίπτωση παρουσιάζεται βίαια με σκληρά γεγονότα. Αυτή τη φορά όμως, το συγκεκριμένο γεγονός, δεν είναι μόνον το κίνητρο για, να εξελιχθεί το δικαστικό κομμάτι της ιστορίας, αλλά αντιθέτως, το μυθιστόρημα είναι εξολοκλήρου δοσμένο στο γεγονός αυτό και στα συμβάντα, που διαπράττονται στο όνομα του.

    Ο συγγραφέας, αναφέρεται στην οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν και στον τρόπο, που αυτή δρα, τοποθετώντας την μέσα στην ιστορία, όχι ως μια πληροφορία αλλά ως ένα κρίσιμο, δυνατό και φλεγόμενο κομμάτι της.

 

   Αν και ο αναγνώστης γνωρίζει από τις πρώτες κιόλας σελίδες, τα γεγονότα, που συντέλεσαν την ιστορία, ο συγγραφέας κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του. Διότι ο Crisham είναι αριστοτέχνης στο είδος του. Ξέρει να χειρίζεται την αγωνία και τη δράση έχοντας το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού μέσα από τις μικρές ανατροπές, και την εξέλιξη τους στην ιστορία.

   Ο J.Crisham τη μεγαλύτερη ατραξιόν, την προσφέρει πάντα στα βιβλία του στο δικαστικό κομμάτι, όμως στην ετυμηγορία έχει καταφέρει το κοινωνικό & το δικαστικό μέρος του βιβλίου να έχουν μοιρασμένη την αγωνία και τη δράση ισόποσα. 

   Το καυστικό χιούμορ, η αξιοζήλευτη και ειρωνική αντιπαράθεση των δικηγόρων και η αγωνία του τι θα συμβεί στη συνέχεια, εντρυφά και εντείνει την απόλαυση της ανάγνωσης.

 

Η ετυμηγορία είναι από τα βιβλία, που δε διαβάζονται, αλλά παρακολουθούνται, έχουν ζωντανή κινηματογραφική πλοκή. Αισθάνεσαι ότι πραγματικά βλέπεις μια ταινία. Σε αυτό βοηθά αρκετά και η φλυαρία που είναι έντονη στο βιβλίο. Φλυαρία, που εντείνεται στα γεγονότα γύρω από τη ζωή των ηρώων.

 

 Η ετυμηγορία είναι πολυπρόσωπο μυθιστόρημα και πολυσέλιδο, οι ήρωες του είναι γεννημένοι για, να παίξουν τους ρόλους, που τους ανέθεσε. Δεν υπάρχουν κομπάρσοι, καθένας από αυτούς έχει να δώσει ένα μικρό ή μεγάλο πλεονέκτημα στην ιστορία.

 

Όπως είναι φυσικό, ένα μυθιστόρημα 784 σελίδων, δεν μπορεί να ξεφύγει από την παγίδα της λεγόμενης "κοιλιάς" .

Υπάρχει και κάποιες φορές ίσως κουράσει τον αναγνώστη, όμως ο συγγραφέας ξέρει να παίζει σωστά τον ρόλο του, δίνοντας μικρές ανάσες με ανατροπές και μικρές αποκαλύψεις, που δίνουν μια διαφορετική νότα στην εξέλιξη της ιστορίας.

 

Τελειώνοντας το βιβλίο, αισθάνθηκα ότι εκτός από ένα δυνατό δικαστικό θρίλερ, ο συγγραφέας θέλησε να δώσει και τροφή για σκέψη στους αναγνώστες του.

Θέτει ερωτήματα, που στις περιπτώσεις, που τα παρουσιάζει και με τον τρόπο, που το χειρίζεται, καταφέρνει να βάζει σε σκέψεις για κάποιες ιδεολογίες των αναγνωστών και να τις αλλάζει, πάνω στα θέματα, που ασχολήθηκε για, να γράψει το βιβλίο.

 

Η ετυμηγορία είναι ένα βιβλίο, που αξίζει μια ευκαιρία από τους φίλους της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ίσως κουράσει η φλυαρία, ίσως οι σκληρές εικόνες να αποτρέψουν την ανάγνωση, όμως θεωρώ ότι εκτός από μια καλή ιστορία, έχει περισσότερο ενδιαφέρον το κοινωνικό ζήτημα του φυλετικού διαχωρισμού και ιδιαίτερα ο τρόπος δράσης της Κου Κλουξ Κλαν.

 

Αν και για μένα οι συνήγοροι έχουν την πρώτη θέση στην καρδιά μου, δεν μπορώ να πω ότι δεν απόλαυσα και αυτό το βιβλίο του συγγραφέα. Ο John Grisham είναι μετρ στο δικαστικό είδος και για άλλη μια φορά μου το απέδειξε.