Κριτική- Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο "Η γκιλοτίνα του Ναυπλίου" του Φαίδων Κυριακού

 

Ένα νοερό ταξίδι στο χρόνο και τα μονοπάτια της ιστορία μας με οδηγό την πένα του Φαίδων Κυριακού μέσα από το μυθιστόρημα του «Η γκιλοτίνα του Ναυπλίου».

Φυλακές Ναυπλίου, 1872, στην πτέρυγα των θανατοποινιτών. Ο Πάρις και ο Λιανός περιμένουν την ώρα που  η περίφημη λαιμητόμος του Παλαμηδίου  θα δώσει τέλος στην ζωή τους και θα τους απαλλάξει από τον ψυχικό τους πόνο.

Καθώς έρχεται μια απρόσμενη παράταση ζωής οι κεντρικοί ήρωες με διάθεση εξομολογητική,  μέσα στο ανήλιαγο και βρώμικο κελί τους, γίνονται εξομολόγοι ο ένας του άλλου. Δυο άνθρωποι που στέκονται απέναντι στην μοίρα που τους επιφύλαξε αυτό το τέλος. Μια αναμέτρηση με το θάνατο, καθώς βλέπουν την ζωή να χάνεται μέσα από τα χέρια τους. Μια ενδελεχή διαδρομή αναμνήσεων μέσα από την πορεία τους και πως νομοτελειακά έφτασαν στο σημείο μηδέν.

 

 Οι ζωές τους εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, τέμνονται αναπάντεχα μέσα στον υγρό τάφο της φυλακής. Έρχεται και για τους δυο, η ώρα της κρίσης, των αποκαλύψεων, της συγχώρεσης.

Ο συγγραφέας μας συστήνει τους κεντρικούς χαρακτήρες του μυθιστορήματος , την ζωή που έζησαν, αυτά που τους σημάδεψαν και τους έφεραν σε αυτό το σημείο.

Ο Φαίδων Κυριακού, δημιούργησε ένα εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα, πλέκοντας την μυθοπλασία με την Ιστορία, με ήρωες άρτια ψυχογραφημένους, να αφηγούνται την ιστορία της ζωής τους.

Μέσα από γεγονότα που συντάραξαν την Ελλάδα αλλά και όλο τον κόσμο, κατά την διάρκεια της Ελληνική Επανάστασης αλλά και την μετέπειτα εποχή, ακολουθούμε το μονοπάτι της ζωής των δυο αντρών.

Από το Παρίσι της τέχνης και του φιλελληνισμού, στην άκρατη τραγωδία της Χίου. Από τα μουσεία, μέσα από έργα τέχνης που αναβιώνουν την Επανάσταση, ως την αφήγηση του Λιανού που έζησε ο ίδιος την καταστροφή της Χίου που του στέρησε τα πάντα.  Δυο ανόμοιοι χαρακτήρες που η ζωή τους ενώνει στο τέλος της ζωής τους με ένα ισχυρό δεσμό.  Προσωπικές ιστορίες που έχουν δημιουργηθεί και σφυρηλατηθεί μέσα στον καπνό της μάχης , του πόνου, της απώλειας.

Ο συγγραφέας μέσα από την ζωή του Πάρι, αφιερώνει πολλές σελίδες του βιβλίου, για ένα παιδί- θαύμα εκείνης της εποχής. Τον Λουί Μπράιγ  που σε ηλικία δεκαπέντε χρονών εφευρίσκει την γραφή για τους τυφλούς γνωστή σε όλους μας ως σύστημα Μπράιγ.

  Μέσα από την εξαιρετική πένα του συγγραφέα, την πλούσια και δομημένη γλώσσα, ξαναγεννιέται η ιστορία της Ελλάδας στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 αλλά και μετέπειτα. Με γραφή παραστατική ο Φαίδων Κυριακού μας περιγράφει  με κάθε λεπτομέρεια τα ήθη της εποχής, τους χαρακτήρες των απλών πολεμιστών , την ντοπιολαλιά και την ενδυμασία διάφορων περιοχών της Ελλάδας αλλά και τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο Παρίσι της τέχνης και του Φιλελληνισμού. Γραφή σχεδόν κινηματογραφική,  γεμάτο εικόνες, δράση και συναισθήματα , εξαιρετική πλοκή, εκπλήξεις και ανατροπές που σου κόβουν την ανάσα!

Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να το ανακαλύψετε! Ένα από τα καλύτερα ιστορικά βιβλία που έχω διαβάσει!