ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΠΙΚΡΟ ΓΑΛΑ" του Μ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ από ΕΥΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

« Πικρό γάλα» Το νέο βιβλίο του Κου  Σακελαρόπουλου ψιθυρίζει σαν ψαλμωδίες τις λέξεις: Μάνα, μοναξιά, λησμονιά, ξόδεμα αγάπης μα κείνη η λέξη που σε πονά και σε μαγεύει πιότερο είναι ο αγώνας. Όχι μονάχα ο αγώνας της επιβίωσης αλλά και ο αγώνας της νίκης. Εκείνης της νίκης που σε ταράζει , σε νικάει μα πάντα κάπου στο τέλος, όχι χωρίς απώλειες, κερδίζεις τη μάχη έστω και λαβωμένος. Σε μια Ελλάδα που σφυροκοπάτε με αιματοχυσία και φόβο για το αύριο, σε μια Ελλάδα της χούντας οι ήρωες του βιβλίου ζουν προσπαθώντας να χτίσουν τα δικά τους βήματα της ζωής. Όχι εύκολα, όχι χωρίς πόνο , δύσκολα μα από τα δύσκολα λένε έρχεται η Ευλογία της ψυχής μας. Είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου είναι αφιερωμένο στο Φώτη. Στον ήρωα της καρδιάς μου και σίγουρα και της δικής σας όταν το διαβάσετε. Ο Φώτης είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο καθώς η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ο Φώτης είναι το φως μες στο σκοτάδι της ζωής. Ο συγγραφέας περιγράψει τη ζωή του, τα στάδια της ανήλικης και ενήλικης ζωής του. Τα παιδικά του ξέγνοιαστα χρόνια στο χωρίο του. Τα χρόνια της φτωχής ελευθερίας & τα άσχημα, δυστυχισμένα χρόνια στα ιδρύματα. Σκληρές εικόνες περνάνε από μπροστά μου καθώς διαβάζω τις στιγμές του. Την ταπείνωση, το φόβο, την αγάπη που έψαχνε σε ανθρώπους που χάθηκαν στο χρόνο της ζωής. Την Κανέλα του που ήταν ο συνοδοιπόρος στα δύσκολα του. Μα και από την άλλη θαύμασα τη πυγμή, το πάθος αυτού του αγριμιού, ναι ένα αγρίμι ήταν μα έτσι τον έπλασαν οι καταστάσεις της ζωής. Ένα σοφό αγρίμι που μόνο μαθήματα ζωής μπορείς να πάρεις από τη ζωή του. Μονο να δακρύζεις μπορείς μπροστά στο πάθος του για τη ζωή. Ο Φώτης είναι ο πρωταγωνιστής του πικρού γάλατος. Ναι ήταν πικρό το γάλα και ας μην ήπιε ποτέ γάλα από τη μάνα του. Ήπιε εκείνο το πικρό γάλα της ζωής. Το πικρό γάλα της μάνας που τον ξερίζωσε από το τόπο του για μια καλύτερη ζωή και όμως στη πραγματικότητα έζησε μια κόλαση. Μια μάνα που πονούσε σιωπηλά και κάπου κάπου ανύπαρκτα για την ζωή των παιδιών της. Μια μάνα που βολεύτηκε και ξέχασε ποια ήταν, ξέχασε τα παιδιά που έφερε στο κόσμο. Μια μάνα που αγαπήθηκε και μισήθηκε από τη ψυχή του αγριμιού όσο κανείς άλλος. Στο διάβα της ζωής του το γάλα γινόταν ακόμη πικρότερο. Λίγοι οι φίλοι και η αγάπη δίπλα του. Πολλοί αυτοί που τον έδειξαν με το δάχτυλο. Εκείνοι που πίστεψαν ότι ήταν ανώτεροι του είτε επειδή είχαν εξουσία, Είτε επειδή ζούσαν μια καλύτερη ζωή. Ο Φώτης το αγρίμι λαβώθηκε πολλές φορές, αίμα ανάβλυζε από τα δάκρυα της ψυχής του το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του. Πόνεσε, ταλαιπωρήθηκε μα έμαθε μέσα από τα πάθη του. Έμαθε το πανεπιστήμιο της ζωής. Σίδερο & βαμβάκι η ζωή του. Σοφία & «θάνατος» η ψυχή του. Πυγμή & ατσάλι η αντροσύνη του. Ένας μικρός ήρωας της ζωής. Ένα μεγάλο μάθημα για αυτούς που τον καταδίκασαν πριν καν τον γνωρίσουν. Ένας άνθρωπος που πάλεψε με τα δικά του χέρια, χέρια ματωμένα και φουσκαλιασμένα από τις αντίξοες συνθήκες της ζωής και τις πληγές της ψυχής του. Ο Ζηρός ήταν η αφετηρία, ο τερματικός σταθμός.. Τα φτερά που μόνος του Έφτιαξε για να μάθει να πετάει στα σοκάκια της ζωής . « Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία Και να προσέχεις πως βαδίζεις στη ζωή όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία και κάποιος παίζει τη δική σου τη ψυχή..» Το πικρό γάλα είναι ένα συγκλονιστικό, συγκινητικό μυθιστόρημα που σκοπό έχει να σε διδάξει τη πραγματική ζωή  μέσα από τις συνθήκες μιας βιογραφίας ενός σοφού αγριμιού.. Με γραφή που ρέει αβίαστη σαν λεπίδι παίρνεις ένα μεγάλο μάθημα. Ένα μάθημα σοφίας και αυτό το καλό έχουν κάποια βιβλία. Ανοίγεις πιστεύοντας ότι θα χαλαρώσεις και κλείνοντας τη τελευταία σελίδα έχεις αλλάξει ως άνθρωπος. Το πικρό γάλα είναι ένα βιβλίο Τροφή για σκέψη για το παρελθόν που έφυγε και για το μέλλον που έρχεται γιατί αν και η ιστορία του κρατάει γενναίες πίσω

, η αλήθεια είναι ότι ακόμη και σημερα μέσα στις σελίδες τους σου δίνει το κίνητρο για να βρεις τη δύναμη να παλέψεις. Κανένας σταυρός δεν είναι βαρύς παρα μονο τα χέρια που τον κρατάνε.