ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ "ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΩΝ ΚΟΡΑΛΛΙΩΝ" της ΣΟΝΙΑ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ από ΕΥΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
« Το Ακρωτήρι των Κοραλλιών»
Το βιβλιο αυτό θέλησα να το διαβάσω από το υπέροχο εξώφυλλο του. Ένα ιδιαίτερο εξώφυλλο που απεικονίζει μια πεταλούδα η έτσι πίστεψα.
Όμως στη πραγματικότητα απεικονίζεται η ψυχή των ανθρώπων.
Το Κόκκινο που είναι το αίμα που χάθηκε μέσα στην ιστορία του βιβλίου & το μαύρο.
Ένα χρώμα που συνδέεται με την εξουσία, την κομψότητα, το θάνατο, το κακό και το μυστήριο. Το μαύρο υποδηλώνει ένα μυστήριο που συνήθως ειναι ταιριαστό με το φόβο και το άγνωστο. Υποδηλώνει δύναμη και εξουσία. Το μαύρο χρώμα είναι το σύμβολο της θλίψης.
Αγαπώ το μαύρο χρώμα οποτε άρχισα να το διαβάζω.
Μπορω να πω ότι δε περίμενα θαύματα..
Η βαθμολογία στο goodreads αλλα και οι μονο καλές κριτικές με τρόμαζαν.
Δε μπορω να μικρύνω άλλο το καλαθάκι μου έχει γίνει μινιατούρα.
Όμως ξαφνιάστηκα και ευτυχώς ευχάριστα.
Ξεκινώντας την ανάγνωση γύρισα πολλές φορες πίσω να δω αν η συγγραφέας είναι Ελληνίδα γιατί ίσως ακουστεί κάπως αλλα η αλήθεια είναι ότι ένιωσα ότι διάβαζα βιβλίο ξένου συγγραφέα.
Ίσως να φταίει η ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Ίσως φταίει η γραφή.
Ίσως ακόμη και η χώρα όπου εξελίσσεται η ιστορία.
Δεν εχει τα κλισέ - ( κακά) τσιτάτα που κατά καιρούς διαβάζω σε Ελληνικά αστυνομικά μυθιστόρημα.
Ευτυχώς για μένα.
Η γραφή μου άρεσε πάρα πολύ.
Άλλαζε μέσα στην ιστορία ανάλογα με τις ανάγκες των στιγμών και των ηρώων.
Μου θύμισε Καμιλια όσο αναφορά το στυλ γραφής και ατμόσφαιρας.
Η ιστορία δεν είναι πρωτότυπη αλλα κυλάει δυνατά και ευχάριστα.
Η σκιαγράφηση των συναισθημάτων των ηρώων και των διακυμάνσεων τους με αιφνιδίασε γιατί η συγγραφέας τα περιγράφει σαν να τα Έζησε η ίδια.
Τα γράμματα της Ανικε υπήρξαν στιγμές που με γονάτισαν συναισθηματικά.
Έντονα και ζωντανά τα αισθανόμουν σαν να ήμουν και εγω ένας ήρωας της ιστορίας..
Έχει αρκετές μικρές ανατροπές αλλα όχι δυνατές. Αλλα αντίθετα αυτή τη φορα δε με ενοχλούν που δεν σκάνε σαν πυροτεχνήματα διότι κυλάει πολύ όμορφα η ιστορία.
Κάπου στη μέση βέβαια κάνει για 50-60 σελίδες μια μικρή κοιλίτσα γιατί οι ήρωες ανακυκλώνουν τα ίδια γεγονότα ξανά από την δική τους οπτική μάτια, αλλα ξανά επανέρχεται και σου κρατάει αμείωτο το Ενδιαφέρον.
Οι πρωταγωνιστικοί ρολόι κατέχονται από γυναίκες. Το άλλο ίσως αρνητικό είναι ότι Ενώ οι ψυχογραφηση των γυναικών είναι βαθιά και δυναμική των αντρών υστερεί λίγο αλλα δεν σου χαλάει την όλη εικόνα του βιβλίου.
Δεν είναι από τα βιβλια αστυνομικού περιεχομένου που μου αρέσει να διαβάζω. Δεν περιέχει σκληρές σκηνές βίας η' σκληροπυρηνικούς αστυνόμους.
Είναι όμως πολύ δυνατό και σε κρατάει σε εγρήγορση.
Τόσο το συναισθηματικό, το αστυνομικό μα και το κομμάτι της έρευνας δένουν αρμονικά στην ιστορία και παρουσιάζουν ένα δυνατό ντεμπούτο.
Σίγουρα θα ξανά διαβασω βιβλιο της συγγραφέως. Είμαι σίγουρη πως στα επόμενα βιβλία η Εξέλιξη θα Είναι δυνατή
Το βιβλιο αυτό θέλησα να το διαβάσω από το υπέροχο εξώφυλλο του. Ένα ιδιαίτερο εξώφυλλο που απεικονίζει μια πεταλούδα η έτσι πίστεψα.
Όμως στη πραγματικότητα απεικονίζεται η ψυχή των ανθρώπων.
Το Κόκκινο που είναι το αίμα που χάθηκε μέσα στην ιστορία του βιβλίου & το μαύρο.
Ένα χρώμα που συνδέεται με την εξουσία, την κομψότητα, το θάνατο, το κακό και το μυστήριο. Το μαύρο υποδηλώνει ένα μυστήριο που συνήθως ειναι ταιριαστό με το φόβο και το άγνωστο. Υποδηλώνει δύναμη και εξουσία. Το μαύρο χρώμα είναι το σύμβολο της θλίψης.
Αγαπώ το μαύρο χρώμα οποτε άρχισα να το διαβάζω.
Μπορω να πω ότι δε περίμενα θαύματα..
Η βαθμολογία στο goodreads αλλα και οι μονο καλές κριτικές με τρόμαζαν.
Δε μπορω να μικρύνω άλλο το καλαθάκι μου έχει γίνει μινιατούρα.
Όμως ξαφνιάστηκα και ευτυχώς ευχάριστα.
Ξεκινώντας την ανάγνωση γύρισα πολλές φορες πίσω να δω αν η συγγραφέας είναι Ελληνίδα γιατί ίσως ακουστεί κάπως αλλα η αλήθεια είναι ότι ένιωσα ότι διάβαζα βιβλίο ξένου συγγραφέα.
Ίσως να φταίει η ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Ίσως φταίει η γραφή.
Ίσως ακόμη και η χώρα όπου εξελίσσεται η ιστορία.
Δεν εχει τα κλισέ - ( κακά) τσιτάτα που κατά καιρούς διαβάζω σε Ελληνικά αστυνομικά μυθιστόρημα.
Ευτυχώς για μένα.
Η γραφή μου άρεσε πάρα πολύ.
Άλλαζε μέσα στην ιστορία ανάλογα με τις ανάγκες των στιγμών και των ηρώων.
Μου θύμισε Καμιλια όσο αναφορά το στυλ γραφής και ατμόσφαιρας.
Η ιστορία δεν είναι πρωτότυπη αλλα κυλάει δυνατά και ευχάριστα.
Η σκιαγράφηση των συναισθημάτων των ηρώων και των διακυμάνσεων τους με αιφνιδίασε γιατί η συγγραφέας τα περιγράφει σαν να τα Έζησε η ίδια.
Τα γράμματα της Ανικε υπήρξαν στιγμές που με γονάτισαν συναισθηματικά.
Έντονα και ζωντανά τα αισθανόμουν σαν να ήμουν και εγω ένας ήρωας της ιστορίας..
Έχει αρκετές μικρές ανατροπές αλλα όχι δυνατές. Αλλα αντίθετα αυτή τη φορα δε με ενοχλούν που δεν σκάνε σαν πυροτεχνήματα διότι κυλάει πολύ όμορφα η ιστορία.
Κάπου στη μέση βέβαια κάνει για 50-60 σελίδες μια μικρή κοιλίτσα γιατί οι ήρωες ανακυκλώνουν τα ίδια γεγονότα ξανά από την δική τους οπτική μάτια, αλλα ξανά επανέρχεται και σου κρατάει αμείωτο το Ενδιαφέρον.
Οι πρωταγωνιστικοί ρολόι κατέχονται από γυναίκες. Το άλλο ίσως αρνητικό είναι ότι Ενώ οι ψυχογραφηση των γυναικών είναι βαθιά και δυναμική των αντρών υστερεί λίγο αλλα δεν σου χαλάει την όλη εικόνα του βιβλίου.
Δεν είναι από τα βιβλια αστυνομικού περιεχομένου που μου αρέσει να διαβάζω. Δεν περιέχει σκληρές σκηνές βίας η' σκληροπυρηνικούς αστυνόμους.
Είναι όμως πολύ δυνατό και σε κρατάει σε εγρήγορση.
Τόσο το συναισθηματικό, το αστυνομικό μα και το κομμάτι της έρευνας δένουν αρμονικά στην ιστορία και παρουσιάζουν ένα δυνατό ντεμπούτο.
Σίγουρα θα ξανά διαβασω βιβλιο της συγγραφέως. Είμαι σίγουρη πως στα επόμενα βιβλία η Εξέλιξη θα Είναι δυνατή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου