Γράφει η Εύα Μηλιά Κουτσούμπα για το βιβλίο "Ο άντρας με τις κούκλες" της Ιφιγένειας Τέκου

 

     Η συγγραφέας Κα Ιφιγένεια Τέκου έχει έναν πρωτότυπο τρόπο γραφής. Όπως φαίνεται από την αρχή της ανάγνωσης και σε αυτό το μυθιστόρημα της. Η γραφή της  καθώς και οι λέξεις της μιλούν. Μιλούν πλάθοντας εικόνες και αιμωδίες στο νου του αναγνώστη.

    Από τις πρώτες σελίδες είναι ευκρινής ότι η ιστορία είναι ιδιαίτερη. Και όσο η ανάγνωση βαθαίνει, σε κλείνει μέσα στο κουκούλι της και σε αφοπλίζει από την ζωντάνια και τις εικόνες που δημιουργεί.

   Ο άντρας με τις κούκλες είναι ένα μυθιστόρημα μυστηρίου που διαδραματίζεται στην Ιταλία.

Έχει δύο κεντρικούς ήρωες.

Η Αλεμινα & ο άντρα με τις κούκλες.

Δύο αντίθετοι φαινομενικά άνθρωποι, δύο διαφορετικοί ήρωες που η συγγραφέας μας εξιστορεί τις ζωές τους, κάνοντας τις δύο ιστορίες μία σε ένα οδοιπορικό ταξίδι στις γειτονιές της Ιταλίας.

    Η ιστορία του άντρα με τις κούκλες, ασχολείται με μεταγενέστερα ιστορικά γεγονότα, έχει κοινωνικές προεκτάσεις, μυστήριο και νότες πλοκής αστυνομικής λογοτεχνίας, αλλά ως επί το πλείστον είναι μία δραματική ιστορία.

Όμως οι κατηγορίες λογοτεχνίας που καταγίνεται η συγγραφέας σε αυτό το μυθιστόρημα είναι ισορροπημένες. Δεν αγγίζουν το όριο της υπερβολής και αποφεύγει την χαλαρότητα στη ροή της εξέλιξης της ιστορίας.

     Φυσικά δεν λείπει το κοινωνικό μήνυμα από το βιβλίο. Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, η συγγραφέας μέσα από την ιστορία της θέλει να περάσει το δίδαγμα που παίρνουμε οι άνθρωποι από τη ζωή μας. Από την ανθρώπινη υπόστασή μας. Το πώς μπορούμε να αλλάξουμε. Το ρόλο που έχουν οι πράξεις, τα συναισθήματα που λαμβάνουμε από τους άλλους ανθρώπους, και η παιδεία που παίρνει ο κάθε άνθρωπος από την παιδική του ηλικία. Η διαμόρφωση της ψυχής και του χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου και πώς αυτή διαμορφώνεται στο πέρας της ζωής.

   Αν και η σημειολογία των λέξεων πίσω από τις λέξεις είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, ο αναγνώστης δεν είναι δυνατόν να σταθεί περισσότερο σε αυτό από όσο χρειάζεται για να κατανοήσει τις πράξεις & το σκεπτικό των ηρώων. Όχι, γιατί δεν είναι ένα σημαντικό στοιχείο αλλά γιατί οι εξελίξεις και τα γεγονότα τρέχουν ανεξέλεγκτα.

   Οι ανατροπές, η αγωνία και η δράση κατακλύζουν την εξέλιξη του μυθιστορήματος.

Υπάρχουν στιγμές, που αφήνουν τον αναγνώστη με κομμένη την ανάσα. Ειδικότερα όσον αφορά το κομμάτι των φόνων. Μολονότι η συγγραφέας δεν προσδίδει επιπλέον χαρακτηριστικά στο στοιχείο των φωνών, ( για να μπορέσουμε να πούμε ότι είναι αστυνομικό μυθιστόρημα) παρέχει στην ιστορία ένα μυστήριο. 

Ένα μυστήριο, γεμάτο ανατροπές και δράση. Όμως, τα στοιχεία αυτά της πλοκής δεν κορυφώνονται μόνο σε ότι αναφορά τους φόνους, αλλά σε όλο το μυθιστόρημα.

   Αν μπορούσα, να αλλάξω κάτι σε αυτό το μυθιστόρημα, θα ήταν οι τελευταίες σελίδες. Κατά την άποψή μου, θα μπορούσε να  δοθούν πιο συνοπτικά χωρίς να χάνει, τίποτα το βιβλίο από τα θετικά στοιχεία του.

Όμως κατανοώ απόλυτα, ότι η συγγραφέας θέλησε να δώσει όλες τις απαντήσεις και να μην αφήσει ερωτήματα στον αναγνώστη φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου.

  Ο άντρας με τις κούκλες, είναι το πρώτο καλύτερο βιβλίο της χρονιάς για εμένα. Η κυρία Ιφιγένεια Τέκου με ταξίδεψε και με συνεπάρε με την ιστορία της και τους διαφορετικούς ήρωες της.

Ένα όμορφο μυθιστόρημα, στην αγαπημένη Ιταλία, με μία ατμόσφαιρα μυστηρίου που σε συνδυασμό με την ήρεμη, γλαφυρή γραφή δίνει όλα εκείνα τα στοιχεία που αναζητά ένας αναγνώστης κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του μέχρι και την τελευταία σελίδα.