Κριτική - Άποψη από Χ. Κουρουπάκη για το βιβλίο "Μοτέλ 430-71 : Νεκρόπολη" του Παντελή Μαυρομμάτη

 

Το κακό συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του, γιατί πολύ απλά δεν κατάφερε κανείς να σταθεί εμπόδιο στην σκοτεινή του διαδρομή…

Η φρίκη και ο τρόμος συμπορεύονται στην Περσία του 6ου αιώνα π.χ. μέσα σε ένα ορυχείο, καραδοκώντας σε κάθε βήμα. Κυριαρχεί σκοτάδι, αγωνία, παραλογισμός! Ο θάνατος "καλωσορίζει" αυτόν που θα διαβεί το κατώφλι του ορυχείου και ξέρει καλά πως θα τον κρατήσει για πάντα στα έγκατα της γης.  Πίσω στην επιφάνεια της γης, συνεχίζει να κυλά  η ζωή και ο χρόνος.

Στο δεύτερο βιβλίο του «Μοτέλ 430-71 : Νεκρόπολη», θα ζήσουμε την δημιουργία  του περίεργου σεντουκιού που γνωρίσαμε στο πρώτο βιβλίο  «Παράνοια» του Παντελή Μαυρομμάτη.  Ένα μυστηριώδες κουτί με ανυπολόγιστες δυνάμεις που τόσο ταλαιπώρησε τον ανώνυμο νεαρό, σχετίζεται με το υπέρτατο κακό.

Συμπρωταγωνιστές εδώ στα ανήλιαγα ορυχεία είναι ένας έξυπνος κατάδικος ο Σιλχάκ και το Κακό.  Από λάθος; ο Σιλχάκ μεταφέρει μαζί του το σεντούκι και η περιπλάνηση ξεκινά.

Ένα ορυχείο με σπηλιές σκοτεινές, υγρές, που «στάζουν» τρόμο μέσα στους δαιδαλώδεις διαδρόμους, μια βασιλική κόμπρα, καρχαρίες, ένας γίγαντας και πολλοί άλλοι συνθέτουν αυτή την ιστορία τρόμου.

Ο συγγραφέας με  μία μοναδικά σκηνοθετική απόδοση μας μεταφέρει σε ένα περιβάλλον απόκοσμο, ανατριχιαστικό, γεμάτο πλοκή, ένταση και παγίδες που ξεπηδούν σε κάθε βήμα μέσα στο ορυχείο του θανάτου, τόσο κινηματογραφικά όσο και λογοτεχνικά.   Στα σκοτεινά και  εφιαλτικά νερά του κρύβονται ο φόβος, η φρίκη   και ο παραλογισμός!

  Ο  κανιβαλισμός ξεπροβάλλει  σε κάθε σελίδα του βιβλίου.

Το ορυχείο είναι μια μικρογραφία ενός κόσμου, η όψη μιας σαθρής κοινωνίας που εγκληματίες, δολοφόνοι, κανίβαλοι συμβολίζουν  ένα μέρος από το πρόσωπο της δικής μας κοινωνίας.

Ο Παντελής Μαυρομμάτης, χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά την πένα του και με την παραστατική γραφή του, μας παραδίδει μια «γεύση» από το απόλυτο κακό. Ανατριχιαστικές σκηνές, ακραίος τρόμος, μυστήριο, απελπισία σε κάθε σελίδα. Ένα βιβλίο «σκοτεινό», με ζωντανές περιγραφές , απόκοσμα τοπία, αλλά και εικόνες γεμάτες καταπράσινη βλάστηση, τρεχούμενα νερά, φως, ελευθερία!

Ένα  θρίλερ  δυνατό για γερά νεύρα  που καθηλώνει και μας προϊδεάζει για το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα  και  την συνέχεια της ιστορίας!

 

…« Είμαι δειλός.

Έψαξα την αλήθεια. Δεν την αναζήτησα όμως. Ήξερα πως θα με πονέσει. Μα κυρίως, το μονοπάτι της αλήθειας περνάει μέσα από τα πιο σκοτεινά δάση. Εκεί που βασιλεύει η νύχτα. Ούτε καν τα άστρα.

Είχα ένα σχέδιο. Να γίνω ευτυχισμένος.

Δεν τα κατάφερα.

Γιατί το κακό δεν αποκόπηκε από την αρχή του...»